Beloved Traitor

Chapter 4 :: Stay

It's been a long time since daemon brought me here to his hacienda. I have no idea what kind of place this is, because in the one year I've been locked up in his hacienda I haven't been out once. Gustohin ko man masilip ang labas ng nahaharangan ng malaking gate ay hindi niya ako pinapahintulutan.

Bantay sarado lahat ng gate ng hacienda, nakakabagot dahil nalibot ko na yata lahat ng sulok ng taniman, kwadra, palayan etc. Pero ang labas ng hacienda ay hindi ko man lang magawang masilip.

Sa isang taon. Wala parin nag bago. He treats me like a slave, and he yells at me and tortures me every day.

Walang araw na hindi ako umiiyak dahil sa pagod at sakit ng katawan ko. In my one year of suffering, he is still not satisfied.

Tiningnan ko ang sarili ko sa isang malaking salamin, mapakla akong napangiti ng makita ang sarili.

"Is it really me?" Tanong ko sa sarili ko ng makita ang repleksiyon sa salamin.

Malaki ang pinayat, malaki ang pinagbago ng muka at katawan ko, may maliliit na sugat ang kamay ko dahil sa paglalaba ng mga basahan. Magulo ang buhok ko at medyo maputla ang muka dahil kulang ako sa tulog.

Inutos niyang mag igib ako sa poso kahit may tubig naman sa gripo.

Kung Hindi ba naman Loko-loko.

"Amara!"

Mabilis akong tumakbo papalapit kay Mang reniel ng marinig ko ang pagsigaw niya sa pangalan ko.

"P-po?" Hingal ko.

"Pinapatawag ka ni, Sir." Sumenyas siya na sumunod sakanya na agad ko namang sinunod.

Inayos ko ang magulo kong buhok at medyo basa kong damit bago bumuntong-hininga. Over the course of a year, I got used to grooming myself every time he called me, so that I would still look good every time he scolded me.

Importanteng maganda ka kahit sinisigawan ka ng gwapong demonyo.

He's like an angel with horns.

Nang marating namin ni Mang reniel ang pinto ng opisina ni Deamon ay iniwan niya na ako.

I sighed before entering his office.

Pagpasok ko palang ay sumalubong na sa akin ang panglalaki niyang pabango. Napakagat ako sa labi ng makita siyang nakaupo sa lamesa habang magka-krus ang braso sa ibabaw ng dibdib.

He looked up at me.

He was wearing a black longsleeve that was folded up to the elbow, while his pants were also black. Maayos ang pagkakaayos ng buhok niya. His jaw is perfectly shaped and his nose is also sharp, his thin lips are red from his bite, His blue eyes that always had a deluge forming every time he saw me.

"You wasted my three minutes of waiting" Kalmado pero nakakapataas balahibo.

"Sinabi ko bang maghintay ka?" Pagtataray ko. "Tsaka ano na naman bang kailangan mo ah?... Alam mo bang hindi pa ako tapos mag igib ng lintek na pangkaligo kahit may shower ka naman!"Asik ko.

He makes my blood boil, he's very maarte.

Humalukipkip siya at tinaasan ako ng kilay.

"Are you complaining?" Taas kilay niya tanong.

"Oo, lintek ka!"

"You called me lintek?" Tumayo siya at naglakad papalapit sa akin.

Napaatras ako habang patuloy naman siya humahakbang papalapit sa akin.

"I'm joking joking lang naman e." Pilit akong ngumiti kahit sa loob ko ay kinakabahan na ako.

Napadaing ako ng tumama sa pinto ang likod ko dahil sa pag atras. Agad kong napigil ang sariling hiniga ng ilang tangkal nalang ang lapit niya sa akin. Hindi ko sinubukang tumingala dahil kunting maling galaw lang ay mag tatama ang mga labi namin.

"Bathe me, that's my order." Ma awtoridad niyang utos.

My lips parted at what he said.

"W-what?" Nauutal kong tanong.

My chest pounded, para itong tinatambol ng paulit ulit and I hate it.

He raised an eyebrow at me before smirking.

"Can't you hear?" Tanong niya gamit ang nangaakit na boses.

Napalunok ako ng lumapit siya sa tenga ko at bumulong.

"Bathe me, Amara."He whispered in my ear.

I quickly pushed him away from me. I felt like I was breaking out in a cold sweat because of what he said.

He drives me crazy.

And I don't like what he does to me, parang mababaliw ang dibdib ko dahil sa kabog ng puso ko. Ngayon lang tumibok ng ganito ang puso ko.

"What the f*****g nonsense are you talking about?"Sinubukan kong hindi mautal.

"Whether you like it or not, you will take a bath with me"He said with a cold voice.

I was speechless when someone called his phone. He quickly took it and left me stunned inside his office. Napahawak ako sa dibdib ko dahil ambilis ng t***k ng puso ko.

What the hell do I feel?.

Wala ako sa sariling bumalik sa kwarto ko. Nakahinga ako ng maluwag nang sabihin sa akin ni Mang reniel na nagmamadaling umalis si Deamon kanina.

Who could have called him?.

Bumuga ako ng hangin.

Ano bang pakialam ko kung sino ang tumawag sakanya?, dapat nga akong mag pasalamat sa tumawag sakanya dahil nakaligtas ako sa karumaldumal na iniisip ni Deamon.

That man!

Is he trying to seduce me?.

I distracted myself by taking a shower to forget what happened earlier. Dinama ko ang bawat patak ng tubig na nangagaling sa shower. Ilang oras rin akong nag babad hanggang sa mag sawa ako.

Nagsuot lang ako ng isang itim na nightdress. Tiningnan ko ang orasan, It's eleven o'clock at night but that man still hasn't come.

Napagpasyahan ko nalang na patuyo-in ang buhok ko. Habang nasa kalagitnaan ako ng pag b- blower ay narinig ko ang pagdating ng sasakyan ni Deamon.

Agad akong tumayo at tumakbo papalapit sa bintana parasilin kung siya ba talaga ang dumating. Hindi ako nag kamali dahil siya nga 'yon.

I waited for him to get out of the car. I frowned when I saw that he seemed to weaken while holding his other side of the chest. Agad akong napatakbo palabas ng makita ang patumba niya.

while getting closer to him, I was so nervous when I saw his bloody hands and chest. You can see from his face that he is not okay.

Kahit nang hihina ang tuhod ko ay pinilit kong lumapit sakanya. I saw the shock in his eyes when he saw me approaching him.

"W-What the hell are you doing here!"He shouted." Aahh"Daing niya.

I attended him quickly, I tried to touch him but he immediately stopped my hand, I bit my lower lip when I felt his firm grip.

"G-Go back to your r-room, Amara"

"N-No, Kaylangan mong madala sa hospital" Nangangatal kong sabi.

I felt my tears fall while looking at Deamon's bloody chest.

"Aaahh!"Mariin siyang napapikit. "Just leave!" Humihingal niya minulat ang mata at matalim akong tiningnan.

"Umalis kana, l-I do not need you here"

"But, f**k I need you!" Sigaw ko, nakita ko ang pagdaan ng pagtataka sa mata niya na hindi ko na pinansin.

Mabilis akong tumayo para humingi ng tulong pero hindi pa man ako nakakailang hakbang ay naramdaman ko na ang paghawak niya sa palapulsohan ko.

"Stay"He mumbled.

"Tanga ka ba?! Kapag hindi ako tumawag ng tulong mamatay ka dito!" Asik ko.

I heard his weak cursing and at the same time he was moaning because of the pain. Sinubukan kong tanggalin ang kamay niyang nakahawak sa pulso ko pero hindi niya ako binitawan bagkos ay mas hinigpitan niya pa ang pagkakahawak dito.

"J-Just Stay"

Wala akong magawa kundi ang sumigaw ng tulong lalo nang makita ko ang pamumutla na ni Deamon.

"Mang Reniel!, lola dalia! Tulongan niyo kami!" Sigaw ko.

Pansin ko ang pagtaas at pagbaba ng balikat ni Deamon kaya hindi ako nagdalawang isip na yakapin siya lalo't muntikan narin itong matumba.

Wala akong ibang nagawa kundi ang umiyak habang yakap siya. Narinig ko ang pagdating nila Mang reniel at lola dalia. Dinaluhan nila agad si Deamon at tumawag pa ng ibang katulong.

"f**k! Ano pang tinatayo tayo niyo diyan?! Dalhin na natin siya sa hospital!" Sigaw ko.

"Hindi natin siya pwedeng dalhin sa hospital, ako na ang bahala sakanya, hija"Kinuha niya sa akin si Deamon. " Tawagan mo si doc."utos pa niya kay lola dalia na agad naman tumango at nag tipa sa selpon.

I don't know how many hours I've been waiting here outside Deamon's room. I'm restless. since earlier there has been no news on his condition, his doctor has not come out.

Pabalik balik ang ginawa kong paglakad sa pinto ng kwarto niya kung saan siya inooperahan ng doctor na tinawagan kanina ni lola dalia.

Sa pag kakarinig ko ay isa iyong private doctor ng Leviroz society.

Ilang oras pa akong nag hintay hanggang sa lumabas na ang doctor.

Mabilis akong lumapit sakanya, nakahinga ako ng maluwag ng ngumiti siya sa akin. Kahit hindi niya sabihin ay alam kong maayos ang operasyon niya.

"Amara, right?" Tanong niya.

Tumango ako.

"He is fine now, you have nothing to worry about. I will give you the medicines he will need to take. Make him drink the medicine repeatedly so that his wound heals quickly." Paliwanag niya.

I nodded twice.

"Take care of him, he won't be able to move for a few days." Dagdag pa niya. "By the way, I'm Crystel" pakilala niya at nilahad ang palad.

Agad ko iyong tinanggap.

"Thank you" Pasalamat ko. "Pwede ko ba siyang makita?" Tanong ko. Hindi kasi ako mapakali hanggat hindi ko nasisiguro na okay ang kalagayan niya.

Mabilis naman tumango siya tumango, kaya walang pag a-alinlangan kong binuksan ang pinto.

My heart beat faster when I entered his room. He is sleeping soundly and breathing peacefully. I came closer to see him.

I removed some strands of his hair that blocked his eyes.

Hindi mo alam kong gaano ako natakot kanina. Sa isang taon mong pag papahirap sa'kin hindi ko alam kong bakit hindi kita kayang kamuhian. You're messing with my brain alam mo ba yon?!.

Inabot ko ang kamay niya at marahan Yong hinaplos.

"I will stay, Deamon."