Beloved Traitor

Chapter 7 :: Heart In Agony

This is the day I've been waiting for. To return to Manila. I waited for this day for more than a year, ngayon ay ramdam kong hindi na ako malayo sa pamilya ko.

I looked at Deamon, He was busy driving. After our wedding yesterday I felt a change between us, I don't want to assume but it's not like before I feel like he's far away to reach, but. now it's like he's just getting closer and he's within reach of my hand.

At gusto ko siyang abutin at hilahin pa papalapit sa akin.

My chest heaved because of what I thought.

It was just a simple wedding, but I will never forget it, because that was the first day his lips touched my forehead. And yes, he just kissed me on the forehead. Walang ibang naka alam ng kasal kundi kami lang nila Mang reniel. Gusto ko man imbitahan sila lola dalia at coco ganu'n narin si Nanding ay hindi ko magawa dahil isa lang iyong lihim na kasal. That's just another role that Deamon has to play. We didn't get married because he loved me, but that was just part of his revenge.

Suddenly my chest throbbed. But that's the truth, all of it. This is just part of his revenge.

"The depth of your thoughts. Are you thinking how to escape me?" Agad akong nakurap ng marinig ang malalim at nanunukso siyang boses.

Biglang may kumirot sa puso dahil sa sinabi niya.

" I have no intention of running away from you, Deamon. And I won't try to escape you-" Because even if I want to run away from you, I can't because I can't leave you Even if I want to walk away and run away from you, I can't, I can't leave you, Deamon.

Because I have a strange feeling that I can't name, and I don't want to think that that thing is what I'm afraid.

I noticed that he stiffened because of my answer.

Tumikhim siya at umiling bago muling nag fucos sa daan. Ilang oras rin ang byahe kaya napagdesisyunan ko nalang na umidlip, dahil parang matutuyuan ako ng laway dahil hindi man lang ako kausapin ng lalaking 'to.

***

I woke up feeling what seemed to be a caress touching my cheek. Kumunot ang noo ko.

Antok pa ako eh.

I frowned when I opened my sleepy eyes, and unexpectedly I met a gentle and blue eyes. Natuptop ako sa kinauupuan ko ng mapagtanto kung gaano kalapit ang muka namin sa isa't isa. There was no emotion in his eyes staring at me, habang ako naman ay halos pigilan na ang paghinga.

" W-What are you doing?" Nauutal na tanong ko.

I saw his eyes widen slightly and he quickly moved away from me and looked away. Naguguluhan man ay umayos ako ng upo, nanlaki ang mata ko ng makitang nakahinto na ang kotse niya at nakaayos nang pagkakapark.

Mukang napahaba ang tulog ko, hindi ko man lang naramdaman na nakahinto na pala ang kotse niya. Nahihiyang nilingon ko siya. I bit my bottom lip when I saw his sleepy eyes, he was massaging his neck. he's tired.

"I-I'm sorry, hindi ko napansin na andito na pala tayo." Sabi ko at yumuko.

I heard him let out a sigh.

"I want to f*****g rest, but hell, I can't. Do you f*****g know how long i waited for you to wake up?" Pag angal niya at nilingon ako.

Ngumuso ako bago sinalubong ang mga titig niya, I noticed that he looked away from me.

"Why didn't you wake me up?" Tanong ko.

Ang mga mata kong nakatitig kanina sakanya ay bumaba ng makita ang pag tass, baba ng Adams apple niya.

Napalunok ako.

"Sinubukan ko. But, you don't want to wake up." Humina ang boses niya.

Nakaramdam tuloy ako ng hiya dahil sa sinabi niya.

I immediately followed him when he got out of the car. Takbo, lakad ang ginawa ko para lang mapantayan siya, pero parang sinasadya niyang lakihan ang mga hakbang niya para hindi ko siya maabutan. Mahaba ang biyas niya kaya naman ang isang hakbang niya ay katumbas nang dalawang hakbang ko.

He's tall, handsome. He has all the qualities I want in a man, except for his attitude.

I caught up with him just as he stopped in front of the elevator. Hinihingal akong sumunod sa pagpasok sa elevator. Hindi ko na nakita kong pang ilang floor ang pinindot niya dahil sa hingal na nararamdaman ko.

Hindi pa man tuluyang nakakasara ang elevator ay may humarang na roon dahilan para mag bukas 'tong muli. Umusbong ako papalapit kay deamon ng pumasok ang isang lalaki. Pawis na pawis ito at mukhang kagagaling lang sa pag gym.

Nakaramdam ako ng ilang dahil sa likuran ko ito pwemesto. Isang kulay gray na dress ang suot ko, kaya naiilang ako na may lalaking nasa likuran ko.

I quickly and firmly held onto demon when I felt my dress lift up from behind. From the corner of my eye, I saw deamon turn around but I didn't say a word and closed my eyes tightly.

Sinubukan kong kalmahin ang sarili ko.

Hindi ako pwedeng gumawa ng kahit anong galaw na ikapagtataka ni deamon.

"Is there a problem?" Kalmado niyang tanong.

"N-Nothing" Nautal ko at sinubukang pakalmahin ang sarili.

"Command me, Amara"I heard him whisper, I turned quickly to hear what he said.

Natuptop ako sa kinatatayuan ko ng masalubong ng mga mata ko ang nag aalab niyang mga mata. Makikita sa mga mata niya kong gaano ito mapanganib. Parang may kusang buhay ang labi ko na pumarte ito.

"The man behind us--"Hindi ko natapos ang sasabihin ko ng bigla nalang tumumba ang lalaking nasa likuran namin dahil sa lakas ng suntok ni deamon.

My eyes widened to see that the man was unconscious, almost bleeding from the mouth just because of a blow from deamon.

Pansin kong marahas na umigting ang panga niya, mabilis ko itong pinigilan ng akmang susuntukin niyang muli ang lalaki.

"Stop it, Deamon!" Pigil ko.

Masama ang tingin na nilingon niya ako pero unti unti iyong kumalma.

"Order me to kill him, Amara. right now!"

Bumilis ang t***k ng puso ko dahil sa pag iisip na may pakialam siya sa'kin.

Tumunog ang elevator at bumukas ito. Mabilis kong hinila si deamon papalabas ng elevator dahil baka mapatay niya lang ang lalaki kanina.

"The f**k!, Amara!"

Tila napapaso akong napabitaw sa pagkakahawak sakanya ng marinig ang pag sigaw niya. Madilim ang mga mata niya habang nakatingin sa akin.

Yes, I forgot. I don't have the right to touch him.

"I-I'm sorry" Sinubukan kong pigilan ang luha ko.

Napansin kong napaatras siya sa hindi ko malamang dahilan. Nanatili akong nakayuko para itago ang nanunubig na mata.

I've noticed that lately I've been crying every time deamon yells at me. I should be used to it, but as time goes on I feel heavier.

"Damn.she's crying"Bulong niya pero dahil s sobrang hina ay hindi ko na narinig.

Mabilis kong pinunas ang hula ko ng mapansin na nag lakad na siya papalayo. Agad akong sumunod sakanya. Payapa siyang naglalakad habang ang parehong kamay ay nasa mag kabilang bulsa ng pants na suot niya, nakasuot siyang puting longsleeve at ang manggas naman ay nakatupi hanggang siko.

Huminto siya sa isang pinto, tinapat niya lang ang isang card na dala niya at bumukas na ito. Tiningnan ko ang ibang pinto pero hindi yon tulad ng pintong pinasukan na ni deamon.

Pagpasok ko palang ay agad ng nanuot sa ilong ko ang panglalaking amoy. Kahit yata saang sulok ako ng condo niya pumunta ay maamoy ko ang natural na amoy niya.

"I'm going to rest, I don't want to hear even the slightest noise." May pangbabata sa tuno ng boses niya.

Mabilis akong tumago. Hindi ako bumitaw ng tingin sa kanya hanggang sa makapasok na siya sa kwarto niya.

Ginala ko ang mata ko, nakagat ko ang labi ko ng mapansin kung gaano kalinis bawat sulok. The color of the surrounding area is only white and gray, and the accessories are also only gray and white, so it's comfortable to look at.

Pero hindi ganitong kulay ang gusto ko dahil parang ang boring. Palibhasa boring na tao ang nakatira.

Napagdesisyunan kong tunguhin ang isang kwarto na medyo malayo kay deamon. Pinihit ko ang doorknob at agad na tumambad sa'kin ang malinis at maaliwalas na kwarto.

Pinagmasdan ko ang bawat sulok, napangiti ako at agad na tinungo ang cabinet at sa pag bukas ko nito ay tumambad sa akin ang pambabaeng mga damit.

Kunot noo ko itong tiningnan.

"These clothes are brand new" Sabi ko sa sarili ko.

Is it for me?

Mas lalong kumunot ang noo ko ng mapansin na may siwang ng kunti ang cabinet kaya hindi ako nag dalawang isip na itulak ito. My eyes widened when I saw the back of the cabinet.

I was stunned because of the walk in closet in front of me now. every cabinet with a bottle door is full of expensive clothes. Expensive and I'm sure limited edition high heels are in the bottle container and so are the bags.

all of this? is it for me?

Napalingon ako ng marinig ang boses ni deamon sa buong sulok ng kwarto. Napangiti ako ng makita ang isang espeaker na nakasadyang nakadikit sa kisame. At nasisiguro kong doon ng gagaling ang boses niya.

"Did you like it?" Sira yata ang espeaker dahil naging malambing ang tuno ng boses niya mula roon.

Hindi ako nag salita, hinintay ang sunod niyang sasabihin.

"Wala naman akong pakialam kung hindi-" Biglang nawala ang ngiti sa labi ko dahil naging sarkastiko ang boses niya. "But I hope you like it"

I smiled.

"Goodnight, Amara."

"Good night, Deamon."

Thanks for all this.