หวามสวาทพี่เขย3
1057 Words
“คุณพระช่วย!!!”
“พี่ศรัญ!...” หล่อนอุทานทั้งสองประโยคติดๆ กันฟังแทบไม่ทัน
แต่เขา คนที่ถูกหล่อนอุทานเรียกชื่อ เขากลับยิ้มเย็นขณะสายตาจับจ้องสองคนนั้นอย่างไม่เดือดร้อนสักนิด
“เอ่อ...พะ พี่ศรัญกลับมาแต่เมื่อไหร่คะ” กฤติกาถามตะกุกตะกักหล่อนสั่นไปหมด กลัวความโกรธของเขาทั้งที่มันไม่ใช่เป็นความผิดของหล่อนแต่อย่างใด บอกไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมหล่อนต้องกลัวว่าเขาจะโกรธด้วย
“หกโมง” เขาตอบ
“แล้วเอ่อ...”
กฤติกาหันไปมองทางพี่สาวของตัวเองอีกครั้ง ไม่แน่ใจเลยว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ หล่อนขณะนี้เขาจะทนเฉยอยู่ได้นานสักเท่าไร หากทั้งสองยังคงแสดงบทรักกันอยู่ตรงนั้นที่ซึ่งเป็นหน้าบ้านของเขาเอง หล่อนลอบผ่อนลมหายใจโล่งอกขณะสมองกำลังทำงานอย่างหนักคิดหาทางเบี่ยงเบนความสนใจของเขาสู่เรื่องอื่นแทน แต่เหมือนหล่อนยิ่งคิดมันจะยิ่งคิดไม่ออกแถมยังหมดคำพูดลงไปทุกขณะอีกด้วย ที่ตรงนั้นจึงตกอยู่ในความเงียบชั่วคราว กระทั้งเขาเป็นฝ่ายเปลี่ยนหัวข้อสนทนาเสียเอง
“เธอทานข้าวหรือยังน่ะกฤติกา”
พี่เขยของหล่อนเขาหันมาถาม เสมือนไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆ เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้ ทั้งที่สิ่งนั้นได้เกิดขึ้นแล้วต่อหน้าต่อตาของเขาเอง กฤติกาไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ เขาทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนได้อย่างไรกันในเมื่อมองเห็นกับตาว่าภรรยาของเขากำลังพลอดรักอยู่กับ...อยู่กับอะไรล่ะ เรียกว่าชายชู้จะดูเป็นข้อหาร้ายแรงไปไหมสำหรับกฤติยาในเมื่อ เจ้าหล่อนคือพี่สาวของหล่อน
“อะ เอ่อ...ยะ..ยังค่ะ...ละ...แล้วพี่ศรัญล่ะคะ”
กฤติกากลายเป็นคนติดอ่างไปเสียแล้วหรือนี่ สายตาหล่อนลดมองนิ้วมือเรียวสวยแข็งแรงได้รูปอย่างผู้ชายของพี่เขย ซึ่งยังคงกำอยู่รอบข้อมือน้อยๆ ของหล่อน พลันหัวใจเจ้ากรรมมันเกิดจะดันเต้นผิดจังหวะขึ้นมาเสียดื้อๆ อย่างนั้น เหมือนฝนที่ตกลงมาโดยไม่ได้ตั้งเค้านั่นแหละ ความรู้สึกแปลกๆ ขวยเขินสะเทิ้นอายเกิดขึ้นกับหล่อนเสียปัจจุบันทันด่วนเลยสิเอ้า เมื่อยืนอยู่ห่างกันแค่คืบระหว่างเขาพี่เขยที่มองดูว่าจะแข็งแกร่งไปทุกอณูมัดกล้ามกับหล่อนสาวน้อยที่ไม่เคยมือชายใดมาก่อน
‘โอ๊ยอะไรมันเกิดอะไรขึ้นกับความรู้สึกของหล่อนกันนี่ หล่อนริอาจทำคิดแบบสาวรุ่นริเรียนรักไปได้ ท่องไว้สิผู้ชายคนนี้เขาเป็นพี่เขยของเรา พี่เขย...พี่เขย โธ่...แล้วจะมาหวามไหวอะไรไปกับพี่เขยของตัวเองกันนะกฤติกา’
ขนาดดุตัวเองเอ็ดอึงในสมองแท้ๆ แต่พอกลิ่นผิวเนื้อสะอาดสะอ้านมันคืออำนาจวิเศษแห่งบุรุษเพศของพี่เขย ลอยมากระทบโสดประสาทมันก็กลับก่อกวนให้เกิดความรู้สึกสั่นหวั่นไหวในใจแปลกๆ ขึ้นมาจนยากจะห้ามใจไหวอีกแล้ว แต่เสียงของเขาที่พูดในประโยคต่อมาทำให้รู้สึกตัวสะดุ้งน้อยๆ
“ยังเหมือนกัน ไปกันเถอะ”
“อุ้ย!”
“เป็นอะไร”
“เปล่าค่ะ”
“งั้นก็ไป พี่หิ้วข้าวแล้ว”
พูดจบเขาทำท่าจูงมือกฤติกาให้เดินตาม แต่หญิงสาวดึงมือไว้เป็นเชิงเตือนว่าเขายังไม่ได้ปล่อยมือจากหล่อน เขาหันมายิ้มนิดหนึ่ง แล้วเลยปล่อยมือหันเดินกลับเข้าบ้านไปก่อน กฤติกาจึงค่อยเดินตามเขาไปห่างๆ
กฤติกากินอาหารแบบไม่รู้รสเอาเลยสมองครุ่นคิดถึงแต่เรื่องของพี่สาว ไม่เข้าใจเลยมีเหตุผลอะไรสนับสนุนการกระทำของกฤติยาให้เป็นเช่นนั้น ขณะเดียวกันกฤติกาไม่เข้าใจผู้ชายที่เป็นพี่เขยคนนี้เหมือนกันว่าด้วยเหตุใดเขาจึงไม่แสดงความหึงหวงต่อภรรยาของเขาตามวิสัยมนุษย์โลกธรรมดาๆ คนหนึ่งพึงจะต้องมี แม้ไม่มากมาย อย่างน้อยแค่คำพูดแสดงความเกรี้ยวกราดบ้างสักเล็กน้อยก็ยังดี แต่นี่เขากลับไม่แสดงออกอะไรบ้างเลย แถมยังนั่งทานอาหารปกติได้เรื่อยๆ ตามแบบฉบับของเขา
เอหรือเขาจะเป็นประเภทชอบไม้ป่าเดียวกันอย่างพี่สาวหล่อนว่า กฤติกาคิดเพลินจ้องหน้าเขาแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบกระทั่งเขามองสบตาหล่อนตรงๆ นั่นแหละถึงได้รู้สึกตัว แล้วไง...คราวนี้เลยวางหน้าไม่ถูกล่ะสิ หล่อนคงทำหน้าเหมือนตอนเด็กๆ ทำผิดแล้วถูกผู้ใหญ่จับได้แน่เลย พี่เขยของหล่อนเลิกคิ้วขึ้นนิดหนึ่งคงใช้เป็นการประกอบคำถามของเขาน่ะแหละ เพราะเขาแสดงสีหน้าว่าสงสัยที่ถูกมอง
“มีอะไร หรือบนหน้าพี่มีอะไรแปลกไปกว่าทุกวันหรือเปล่า”
“มีอะไร หรือบนหน้าพี่มีอะไรแปลกไปกว่าทุกวันหรือเปล่า”
“เปล่านี่คะ ไม่มี” หล่อนเสก้มตักอาหารในจานส่งเข้าปากไปคำหนึ่งเป็นการหลบสายตาที่จ้องมาของอีกฝ่าย ไม่กล้ามองตอบเขาอีก ‘เฮ้อ...หล่อนควรถามเขาดีไหมเรื่องที่’
นิ่งเงียบอยู่สักพักกฤติกาคิดอย่างตัดสินใจแล้วมองสบตาเขาอีกครั้ง
“พี่ยาบอกพี่ศรัญหรือคะเรื่อง...”
“เรื่อง?”
“เรื่อง...เอ่อ...ที่เราน่ะค่ะจะย้ายออกไปจากที่นี่”
ศรัญหรี่ตาคู่คมเข้าหากัน หัวคิ้วขมวดมุ่น ท่าทางบ่งว่าเขาไม่แน่ใจเลยกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่
“หมายถึงว่าเราจะออกไปอยู่ที่อื่นน่ะค่ะ กฤกับพี่ยา พี่ศรัญยังไม่ทราบเรื่องเหรอคะ กฤคิดว่าพี่ยาควรบอกพี่ศรัญเรื่องนี้ อย่างน้อยพี่ศรัญก็ควรทราบในฐานะที่พี่เป็นสามีของพี่ยา”
กฤติกาพยายามอธิบาย แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อมองเห็นรอยยิ้มหยันๆ บนใบหน้าหล่อคมของพี่เขยแต่เพียงแค่แวบเดียวก่อนเป็นเรียบเฉยดังเดิม มือหนาจับช้อนตักอาหารส่งเข้าปากทำท่าเคี้ยวราวใช้ความคิด
- Writer
