KARANLIKTA KALAN (KARANLIK DOSYALAR )

BÖLÜM 4- GÖLGENİN KİMLİĞİ

Beşiktaş Emniyeti’nin bodrum katındaki dijital analiz odası, şehirdeki en yüksek şifreli sistemlere sahipti. Aleyna Kara o sabah erkenden oradaydı. Elinde, önceki gün Salacak’taki vakıf binasından alınan cihazlar ve yeni gelen tehdit notu vardı.

Sistemin başında Erdem oturuyordu. Aleyna ona fotoğrafı ve ses kayıtlarını verdi.

"Gölge 2 adında biri var. Bu kod ismi çözmemiz gerek."

Erdem, verileri sisteme yükledi. Gölge 2, önceki kayıtların içinde birden çok defa geçmişti. Ancak her bir geçiş farklı tarihlerde, farklı cihazlar tarafından kaydedilmişti. Bu, planlı bir takibin parçasıydı.

“İlginç,” dedi Erdem. “Gölge 2 ifadesi ilk kez İlayda'nın kaybolmasından altı ay önce, başka bir takipte kullanılmış. Dosya sınıflandırılmamış ama koordinatlar Eyüp-Alibeyköy bölgesine ait. O vakada bir erkek hedef alınmış. Adı dosyada silinmiş.”

Aleyna'nın gözleri kıstı. “Yani sadece kadınları değil, bazı erkekleri de izliyorlar?”

“Evet, ama kadınlar izleme dosyalarında ‘K’ ile kodlanmış. Erkekler sadece ‘X’. Ama asıl dikkat çekici olan şu: Gölge 2 kod adı, bazı dosyalarda ‘Gözcü’ olarak çevrilmiş. Ve hep son aşamada devreye giriyor.”

“Yani teması o kuruyor.”

“Ya da infazı.”

Bu cümleyle birlikte odada kısa bir sessizlik oluştu. Aleyna gözlerini monitöre dikti.

“Bu sadece gözetleme değil… Bu bir infaz zinciri olabilir.”

Erdem başını salladı. “Ve Gölge 2’nin adı hep aynı cihaz tipiyle kaydedilmiş. Bunu geri izlersek... belki cihazın ilk alındığı yere kadar ulaşabiliriz.”

Aleyna hemen onayladı. “Yap. Ve bana cihazın ilk kullanım tarihini söyle.”

Erdem çalışmaya başladı. Aleyna odadan çıkarken elindeki not defterine birkaç kelime yazdı:

“Gölge 2. Gözcü. Son adım.”

---

O öğleden sonra, Aleyna Kara Kadıköy’e geçti. Gölge 2’nin son görüldüğü bölgedeki eski vaka kayıtlarına ulaşmak istiyordu. 2019 yılında kayıtlara geçmiş ama açıklanmamış bir vaka vardı: Kayıp Çocuk Olayı.

Dosya eskiydi, tozlu bir arşiv odasında bir klasörün içinde sıkışıp kalmıştı. Olayın mağduru bir çocuktu. Ancak aile, çocuğun kaybolduğunu bildirmemişti. Bunun yerine sessizce taşınmışlar, hiçbir zaman geri dönmemişlerdi.

Aleyna, dosyadaki tek fotoğrafa baktı. Çocuğun yüzü bulanıktı ama gözleri tanıdıktı. Sanki... bir hayaletin arkasında kalmış gibiydi.

O sırada cebindeki telefon çaldı. Erdem arıyordu.

“Cihazın ilk aktif edildiği tarih: 2021. Ve ilk bağlantı noktası bir özel şirket: Kara Teknoloji Danışmanlık.”

Aleyna'nın yüzü düştü. “Ne dedin?”

“Kara Teknoloji. Sahibi: Ömer Kara. Şirket 2022’de iflas etmiş. Ama sistem cihazları o dönemde satılmış. Ve cihaz kimlik numarasıyla eşleşiyor.”

Aleyna nefesini tuttu. Ömer Kara, onun babasıydı.

“Emin misin?”

“Evet. Kod eşleşmesi %99.”

Aleyna telefonu yavaşça indirdi. O an içindeki bir şey kırıldı. Bu mümkün değildi. Babası yıllar önce hayatından çıkmış, onun tüm geçmişini arkada bırakmıştı. Şimdi karşısındaki karanlık zincirin, tam merkezinde onun adı duruyordu.

Yıllardır dokunmadığı o dosya... şimdi açılmıştı.

Ve karanlık artık soyut değil, soy bağlıydı.

Aleyna Kara, babasının adını duyar duymaz ofisin cam kenarındaki koltuğa çöktü. İçinden geçen ilk his şok değildi. Yıllardır gömdüğü şeylerin yeniden yüzeye çıkması, eski bir kabusun gözlerini yeniden açması gibiydi.

Ömer Kara. Bir zamanlar teknoloji mühendisiydi. Güvenlik sistemleri üzerine çalışır, kurumlara yazılım geliştirirdi. Ama sonra bir gün kayboldu. Evden ayrıldığı sabah ardında ne bir mektup ne bir iz bırakmıştı. Annesiyle olan evlilikleri dağılmış, Aleyna 16 yaşında bu sessizliğin içinde yetişmişti.

Ama şimdi... "Gölge 2" olarak kodlanan bir takibin merkezinde onun kurduğu bir teknoloji firması vardı. Ve bu firma, karanlık zincirin ilk halkasıydı.

Erdem odasına geldi. "Aleyna, emin misin bunun tesadüf olmadığına?"

Aleyna yavaşça başını salladı. "Babamın hangi yıllarda kimlerle çalıştığını bilmiyorum. Ama bu sistemler onun patentinden geçiyorsa, bu işçiğin ilk tuğlası ondan kalmış olabilir."

"Belki sistem çalındı."

"Ya bilinçli devredildiyse? Ya babam çekilirken sistemi birilerine teslim ettiyse?"

Erdem sessiz kaldı. Aleyna masadan kalktı. "Annemin yanına gideceğim. Babamın son yılları hakkında bildiği ne varsa öğrenmek zorundayım."

---

Kadıköy Moda’da bir apartman dairesinde yaşayan annesi Nermin Kara, kapıyı açtığında yılların izlerini yüzünde taşıyordu. Aleyna'yı içeri aldı, sessizce salona geçtiler.

"Ne oldu Aleyna? Gecenin bu saatinde gelmişsin."

Aleyna doğrudan sordu. "Babamın şirketi. Kara Teknoloji. Gerçekte ne iş yapıyordu?"

Nermin bir an şaşkın göründü. Ardından bir koltuğa çöktü. "O, senin bildiğinden daha fazlasıydı. Güvenlik sistemleri diyordu ama evimize gelen misafirler, geceleri telefonla yaptığı görüşmeler... Hepsi gizemliydi. Hızlı para kazandı, ama sonrasında karanlıklaştı."

"Hiç adını hatırladığın kişiler oldu mu?"

"Bir kadın vardı. Hep 'Gözlemci' diyordu ona. Gerçek adını sormamıştım. Her gelişinde bir dosya getirir, babanla saatlerce konuşurlardı."

Aleyna'nın kalbi hızlandı. "Bu kadını tarif edebilir misin?"

Nermin başını salladı. "Uzun boylu, ince yapılıydı. Saçları koyu kestane. Her zaman gri bir paltosu olurdu."

Aleyna cebinden Salacak’taki binadan aldığı arşiv kayıtlarındaki eskimiş fotoğrafı çıkardı. "Bu olabilir mi?"

Nermin fotoğrafa baktı ve gözleri büyüdü. "Evet... Bu kadın!"

Fotoğraftaki kadın, Kurban 01 dosyasındaki ilk kayıp kişiydi. Melike Y.

Aleyna yerinden kalktı. Parçalar artık birleşmeye başlıyordu. Melike kayıp değil, izleyiciydi. Ve babasıyla çalışmıştı.

---

O gece, Aleyna kendi evine döndüğünde kapısının altından bir zarf bırakıldığını gördü. Zarfı açtı. İçinden bir not çıktı:

**"Her gölge bir kaynaktan doğar. Senin kaynağın bizdik. Hatırlayacaksın."

Ve bir diğeri: **"Gölge 2 aktif. Bir sonraki adım için hazırlan."

Aleyna aynaya baktı. Yüzü yorgundu ama gözleri artık daha netti. Gölge 2 sadece bir kod adı değildi. Belki birinden fazlasıydı. Belki bir yapının tamamıydı.

Ama artık emin olduğu tek şey vardı:

Geçmişi hiçbir zaman sessiz kalmamıştı.