Güneş
"Şahin… Ben babamı görmek istiyorum."
Bu cümle ağzımdan çıkar çıkmaz, Şahin’in yüzü kaskatı kesildi. Gözleri uzaklara, düşüncelerine daldı. O an onun için ne kadar zor olduğunu görebiliyordum ama benim için de kolay değildi.
Yıllarca babamın sevgi dolu kollarında büyümüş, ailemden bir adım bile ayrılmak istemediğim için en iyi üniversiteleri bile elimin tersiyle itmişken… Şimdi onların sesini bile duyamaz haldeydim.
Evlilik diye dayatılan bu hayata sıkışmışken…
Onun tarafından çevrilmiş duvarlar, benim aileme uzanacak yolumu tıkıyordu.
Ama ben artık susmak istemiyordum.
Şahin son zamanlarda bana daha yumuşaktı. Belki o meşhur kazayla vurulma olayı onda bir aydınlanma yaşatmıştı.
Kaza tabii. Tamam… azıcık istemsiz olmuş olabilir, ama hala yaşadığına göre çok da kötü sayılmazd
