ป่วนหัวใจMy Boss

บทที่ 2

แพรววนิตที่หันหน้าไปเจอสายตาที่เธอไม่แน่ใจว่า เขากำลังโกรธเธอเรื่องที่เกิดขึ้น ดูจากสายตาที่เขาส่งมาให้เธอคือไม่ชอบ ไม่พอใจแบบสุดๆ

“คุณมาร์คค่ะ ท่านประธานออกมาตามแล้วค่ะ รีบๆ เอากาแฟเข้าไปให้เถอะดูจากสายตาแล้วคุณมาร์คระวังตัวด้วยนะคะ”

มาร์คหันไปมองตามสายตาที่คุณแพรวบอก ก็เจอเข้ากับสายตาของคุณฟราน แค่เอากาแฟเข้าไปช้านิดเดียวก็ต้องโกรธขนาดนี้เลยหรือไง

“มาร์ค !! ฉันสั่งให้นายมาเอากาแฟ ฉันจะทานวันนี้นะ หรือจะต้องให้ฉันไปชงเอง รีบ ๆ เอาเข้ามาให้ฉันด่วน”

ฟรานเซสโก้พูดเสร็จก็หันหลังกลับเข้าไปในห้องและปิดประตูทันที มาร์คเห็นแล้วรู้สึกว่าฮอร์โมนของเจ้านาย คงจะไม่คงที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เมื่อเช้ายังส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้คุณแพรว แล้วดูตอนนี้เหมือนกับไม่พอใจอะไรคุณแพรวมาก ๆ และนี้ใช้เขาให้มาเอากาแฟเข้าไปให้ ทำตัวเหมือนงอน

“ไปละครับ ท่าทางของจะขาดวันหลังผมมาคุยด้วยใหม่นะครับ ไปก่อนครับ”

แพรววนิตได้ยินก็ขำ คุณมาร์คเป็นคนที่ตลก มนุษยสัมพันธ์ดีมากๆ ไม่น่าจะทำงานร่วมกับท่านประธานได้เลย

“ค่ะ ไปเถอะ เดี๋ยวคุณจะเดือดร้อน แพรวก็จะรีบทำงานเหมือนกันค่ะ เดี๋ยวตัวยุ่งมางานจะไม่เสร็จ”

มาร์คที่ได้ฟังก็รู้แล้วว่า ตัวยุ่งที่เธอพูดหมายถึงใคร ซึ่งเขาก็อยากจะเจอลูกสาวของเธอเหมือนกัน คุณมนัสบอกว่าลูกสาวของคุณแพรวน่ารักมากๆ ก็ไม่แปลก แม่สวยขนาดนี้ลูกออกมาก็ต้องสวยและน่ารักอยู่แล้ว

มาร์คส่งยิ้มและรีบเดินถือถาดกาแฟไปให้คนที่อารมณ์บูด ไม่รู้ไปโดนรังแตนที่ไหนมา ถึงได้เหวี่ยงแบบนั้นคิดๆ แล้ว เฮ้อ!!! ชีวิตลูกน้องอย่างเขา

“มาแล้วคร้าบ คุณฟราน กาแฟหอมละมุนเหมือนคนชง”

ฟรานเซสโก้มองหน้ามาร์คที่ส่งสายตากวน ๆ มาให้ พร้อมกับคิดถึงใบหน้าและรสจูบเมื่อเช้าที่มันฝังลงไปในสมองของเขา

“มาร์ค นายอยากโดนไล่ออกหรือไง ฉันสั่งให้นายไปทำอะไร แล้วนี่นายกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอมาร์ค”

มาร์คฟังจากน้ำเสียงของเจ้านายแล้วรู้สึกเหมือนคนงอนหรือโกรธอะไรคุณแพรว ทำท่าทางเหมือนคนที่น้อยใจคนรักสะอย่างงั้น

“เออ!! จะไล่ผมออกเรื่องอะไร ก็คุณฟรานสั่งให้ผมไปเอากาแฟมาให้ ผมก็ให้คุณแพรวชง แล้วผมก็เป็นคนเอามาให้คุณฟราน ผมไปขัดคำสั่งคุณฟรานตรงไหนไม่ทราบครับ”

ฟรานเซสโก้เห็นใบหน้าที่มาร์คมันทำท่างง นี่มันไม่รู้จริงๆ ใช่ไหม ไม่ได้แอ๊บใสซื่อว่า ไม่รู้เรื่องอะไร ดูจากท่าทางของมันแล้วมันแปลก ๆ สายตาที่มันมองเขาเหมือนกำลังจับผิดอะไรสักอย่าง

“เออ!! ไม่ไล่ออกก็ได้ งานที่ให้ไปทำเรียบร้อยไหม เช็กทุกอย่างหมดแล้วใช่หรือเปล่าฉันจะอยู่เมืองไทยไม่นาน ถ้าเสร็จเร็วก็กลับเลย”

มาร์คที่มองใบหน้าเจ้านาย ตอนนี้กำลังเหมือนมีเรื่องสงสัยอะไรในใจ ดูแล้วเหมือนคนกำลังที่จะหนีอะไรบ้างอย่างหรือว่า เรื่องของคุณแพรวน่าจะใช่เมื่อ

เช้ายังเห็นสายตาชวนฝัน พอมาตอนนี้เหมือนคนที่กำลังโกรธและงอนมากๆ หรือว่า คุณฟรานรู้เรื่องของคุณแพรวแล้วว่า เธอเคยแต่งงานมาและมีลูกสาว 1 คน

“คุณฟรานรู้เรื่องของคุณแพรวหรือยังครับว่าเธอ แต่งงานแล้ว มีลูกสาวน่ารักอยู่ 1 คน แต่เสียดาย…”

ฟรานเซสโก้ฟังเรื่องของแพรววนิต ทำให้เขารู้สึกผิดมหันต์ที่เผลอดันไปจูบคนที่มีเจ้าของแล้วที่สำคัญ มาร์คบอกมีลูกสาวแล้วด้วย พอได้ฟังก็ยิ่งรู้สึกเกลียดตัวเองที่เผลอหลงไปกับรูปลักษณ์ของแพรววนิต คิดแล้วหมดกันภาพลักษณ์ของเขาในสายตาเธอ

“มาบอกฉันทำไม เรื่องส่วนตัวของเขา เราไม่ควรจะไปล้วงเอาข้อมูลของเขาออกมา นายก็ควรที่จะสนใจเรื่องที่เราเข้ามาจัดการก็พอ เรามาเพื่อทำงาน”

มาร์คถึงกับเกิดอาการอึ้ง ก่อนหน้านี้เจ้านายยังบอกให้เขาไปสอบถามประวัติคุณแพรว พอตอนนี้ดันบอกกลายว่าเขาทำตัวเผือกเรื่องของชาวบ้าน เออ...ท่าทางคุณฟรานน่าจะต้องทานยาเพิ่มฮอร์โมนให้กับตัวเองแล้วเดี๋ยวอยากรู้พอตอนนี้รู้แล้วก็กลายเป็นเราไปเผือกเรื่องของคนอื่น

“โอเค ตามนั้นครับถ้าคุณฟรานไม่อยากจะรู้แล้วผมก็จะไม่เล่า จริงๆ ผมก็สงสารคุณแพรวเหมือนกันที่ต้องมาเลี้ยงลูกคนเดียว”

ฟรานเซสโก้ที่ได้ยินมาร์คพูดมันดันไปกระทบต่อมเผือก แต่ก็ทำหน้านิ่งดูสิว่า มันไปรู้อะไรมา เขากำลังนั่งนิ่งเพื่อตั้งใจฟังมันแต่แล้วมันก็เงียบก้มหน้าอ่านรายงานเฉยเลย

อ้าว!!! ไอ้มาร์ค มันพูดแล้วมันก็ทิ้งค้างไว้แบบนี้เนี่ยนะ เขาเหมือนคนที่ถูกทิ้งไว้บนหอคอยสูงที่ไม่รู้ว่าจะหาทางลงได้ยังไง แล้วจะเอ่ยปากถามมันต่อก็พึ่งจะบ่นมันไปว่า จะไปยุ่งอะไรกับชีวิตเขา แล้วนี้เขาจะต้องจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดี มองมาร์คที่กำลังสนใจข้อมูลที่ไปหามา

มาร์ครับรู้ว่า จริง ๆ เจ้านายคงจะอยากรู้ แต่เขาไม่พูดปล่อยให้ไปค้นหาเองดีกว่า เขารู้สึกบางอย่างอีกหน่อยคุณแพรวจะต้องมีอิทธพลมาก ๆ แน่นอน มาวันแรกก็ทำให้คนที่เป๊ะเกือบทุกเรื่องถึงขั้นเสียอาการกันเลยทีเดียว

แพรววนิตที่ทำงานล่วงเลยจนมาถึงช่วงเย็นเกือบจะสี่โมงกว่า เธอก้มมองนาฬิกาอีกไม่นานตัวยุ่งก็คงจะมา เธอให้รถโรงเรียนมาส่งที่ด้านล่างของบริษัท ซึ่งพี่ๆ พนักงานที่นี่รู้จักคอยรับและดูแลให้บางครั้งถ้าไม่ยุ่งพวกป้าๆ ด้านล่างก็จะพาขึ้นมาส่งยังชั้นที่เธอทำงาน

เธอกำลังคิดอะไรเพลินๆ ก็มีเสียงใสกังวานของนางฟ้าตัวน้อยวิ่งมาพร้อมกับพิม พิมชนกเพื่อนสนิททำงานเป็นหัวหน้าฝ่ายการตลาดของบริษัทนี้ด้วยเช่นกัน เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย จริงๆแล้วพิมได้เข้ามาทำงานที่นี่ก่อนเธอ เธอซึ่งพึ่งทำได้ 2 ปี หลังจากที่หย่ากับพ่อของพลอยใส ซึ่งชีวิตเธอก็ได้พิมที่คอยอยู่ช่วยเหลือทั้งเรื่องบ้าน เรื่องที่เรียน แม้กระทั่งเรื่องงาน

“คุณแม่ขา ... น้องพลอยมาแล้วค่ะ”

แพรวมองดูลูกสาวที่กำลังวิ่งมาหาเธอ ดูจากทรงผมเสื้อผ้านี่เธอได้ลูกสาวใช่ไหมทำไมมันมอมได้แบบนี้ เมื่อเช้าเธอมัดผมให้สวยงามตอนนี้ผมกับชี้ฟู

“น้องพลอย ! ไม่วิ่งลูก อย่าทำเสียงดังวันนี้เจ้านายของคุณแม่กำลังทำงานด้วยเดี๋ยวท่านจะดุเอานะคะ”

น้องพลอยชินกับการที่เธอวิ่งมาหาคุณแม่คนสวยทุกวัน แล้วจู่ๆ วันนี้โดนดุ ก็เลยทำหน้าเศร้าจนพิมเห็นถึงกับแอบขำ ยัยแสบเอ๋ย!! แม่ดุนิดเดียว ดูทำหน้าเข้า

“อย่าไปงอนคุณแม่เลยนะคะ น้องพลอย วันนี้เจ้านายของคุณแม่ท่านอยู่ด้านในของห้องนั่น น้องพลอยก็อย่าเสียงดังนะคะ เดี๋ยวคุณแม่คนสวยของน้องพลอยจะถูกดุ น้องพลอยชอบไหมคะ เวลาถูกคนดุ”

น้องพลอยฟังน้าพิมพูดแล้วก็เดินเข้าไปกอดคอคุณแม่ แล้วซบหน้าไปตรงซอกคอ แพรววนิตรู้ว่าลูกสาวของเธอไม่ใช่เด็กที่ไม่รับฟังเหตุผล น้องพลอยเป็นเด็กที่น่ารัก ใครๆ เห็นต่างพากันหลงทั้งนั้น รวมถึงน้าพิมคนสวยของน้องพลอย

“น้องพลอยขอโทษนะคะ คุณแม่ น้องพลอยจะไม่วิ่งบนนี้อีกแล้ว เดี๋ยวเจ้านายของคุณแม่จะดุคุณแม่เอา น้าพิมขา ... เจ้านายของคุณแม่จะได้ยินไหมคะ”

แพรววนิตและพิมชนกได้ฟังสิ่งที่เด็กน้อยพูดออกมา ก็รู้สึกถึงความน่ารักของน้องพลอยก็ตรงนี้ ที่มักจะเห็นใจคนอื่น เป็นเด็กที่รับฟังเหตุผล ไม่ดื้อเวลาแม่นั่งทำงานก็จะไม่กวน จนกว่าแม่จะทำงานเสร็จ

“อันนี้ น้าพิมก็ไม่รู้นะคะว่าดุไหม ต้องถามคุณแม่ค่ะ แต่วันนี้น้องพลอยอย่าดื้อ อย่าซนนะ ถ้าเลิกงานแล้วเดี๋ยวน้าพิมจะพาไปกินไอติม โอเคไหมคะ”

น้องพลอยที่ได้ยินสิ่งที่น้าพิมพูด ก็รีบลงจากคุณแม่วิ่งไปหาน้าพิมคนสวย พร้อมกับยื่นนิ้วก้อยส่งไปให้น้าพิม

“น้าพิม สัญญาละนะ ถ้าวันนี้น้องพลอยไม่ดื้อ ไม่ซนและจะนั่งตรงนี้ รอคุณแม่กับน้าพิมเลิกงาน แต่วันนี้น้องพลอยขอทานไอติม สตอเบอรี่สองลูกได้ไหมคะ”

แพรววนิตกับพิมชนกฟังสิ่งที่น้องพลอยพูดก็รู้สึกขำกับท่าทางของน้องพลอยไม่ได้ เดี๋ยวนี้รู้สึกจะขี้อ้อนมาก ๆ ดูทำท่าทางเข้า พิมชนกเห็นน้องพลอยรู้สึกมั่นเขี้ยวจึงกัดเข้าไปที่แก้มนุ่มนิ่ม สีชมพูเบาๆ

“โอเคค่ะ ... น้าพิมสัญญา งั้นน้าพิมไปทำงานก่อนนะคะ เสร็จแล้วเดินลงไปหาน้าพิมกับคุณแม่ที่ห้องทำงานน้าพิมนะคะ น้าพิมจะรอที่นั่น โอเคไหม”

พิมชนกทำท่าโอเค น้องพลอยก็ทำตามทั้งสามพากันหัวเราะ จนเสียงเล็ดลอดเข้าไปในห้องทำงานของฟรานเซสโก้ ที่คุยงานอยู่กับมาร์คเรื่องแผนงานต่างๆ จนเขาเริ่มรู้สึกสงสัยชั้นนี้มีเด็กด้วยเหรอ หรือว่า เป็นลูกสาวของแพรววนิต

“เด็กที่ไหน มาร์ค นายเดินออกไปดูสิ แล้วก็ฝากบอกด้วยอย่าทำเสียงดังมากฉันจะทำงาน”

มาร์คเห็นเจ้านายทำหน้ามุ่ย เหมือนไม่พอใจ อะไรว๊ะ ทุกทีคุณ ฟรานไม่ใช่คนที่คิดเล็กคิดน้อยแบบนี้ แต่นี้อะไรทำท่าไม่พอใจคุณแพรวไปเกือบทุกอย่าง

“ครับ เดี๋ยวผมออกไปดูให้ครับ งั้นคุณฟรานเซ็นเอกสารชุดนี้เสร็จแล้วจะกลับเลยหรือเปล่าครับ”

ฟรานเซสโก้พยักหน้าแทนคำตอบ มาร์คที่เห็นเจ้านายพยักหน้าก็เดินออกไปยังข้างนอกที่มีเสียงสาวๆ กับหนึ่งเด็กน้อย

มาร์คที่เดินออกมาจากห้องของคุณฟรานเซสโก้ ก็เจอเข้ากับสาวน้อยน่ารัก น่ารักมากแก้มสีชมพูผิวขาวใส ทำให้รู้สึกถูกชะตามากๆ ปกติเขาเฉยๆ เรื่องเด็กจะว่าไม่ชอบเด็กก็ไม่เชิงแต่สำหรับเด็กคนนี้แล้วรู้สึก ชอบเป็นพิเศษ ดูสิส่งรอยยิ้มมาให้เขาอีกต่างหาก

แพรววนิตเธอกำลังมัดผมให้น้องพลอยใหม่ พอเห็นประตูห้องทำงานของท่านประธานเปิดแรกๆ เธอก็ตกใจนึกว่า เป็นเขา แต่พอเห็นว่า เป็นคุณมาร์คก็รู้สึกโล่งอกไปที

“อุ้ย!! สาวน้อยคนนี้ คือ...”

มาร์คที่ส่งยิ้มไปให้น้องพลอย ที่ลุกขึ้นยืนแล้วยกมือไหว้ ทำท่าสวัสดีย่อเข่าอย่างสวยงาม โห้!! คุณแม่สอนมาดีมากๆ

“Hello my name is ploychompu my nickname’s nongploy”

มาร์คฟังเด็กน้อยพูด โอ้ว!! ทำไมน่ารักแบบนี้ ตายแน่ ๆ กรูหลงรักเด็ก เมื่อแพรววนิตเห็นคุณมาร์คนิ่ง เธอก็ตกใจหรือว่า เขาจะรำคาญน้องพลอย

“เออ ... ขอโทษนะคะ คุณมาร์ค พอดีแพรวจำเป็นต้องให้น้องพลอยมารอที่บริษัทนะคะ แต่แพรวรับรองว่าน้องพลอยไม่ใช่เด็กดื้อค่ะ”

มาร์คตะลึงกับเด็กน้อยคนนี้ ถ้าเขามีลูกคงจะหลงแน่นอน มาร์คจึงนั่งคุกเข่าคุยกับหนูน้อย

“Hello sa-wad-dee-kub”

น้องพลอยได้ฟังก็รู้สึกตลกที่ลุงฝรั่ง พูดสวัสดีครับสำเนียงแปลกๆ

“คิก คิก คุณลุงน่ารักจังค่ะ น้องพลอยชอบ”

มาร์คเจอรอยยิ้มแบบนี้เข้าไป ตายๆ เลยหันหน้าไปหาคุณแพรวที่แรกก็ทำหน้าเครียด พอเห็นเขาคุกเข่าลงไปคุยกับลูกสาว ก็คงจะรู้สึกโล่งใจ

“ไม่เป็นไรครับคุณแพรวเดี๋ยวผมจะบอกคุณฟรานให้ครับ แล้วลูกสาวคุณจะมาเวลาประมาณนี้เหรอครับ”

“ใช่ค่ะ แพรวให้โรงเรียนมาส่งที่นี่ แล้วค่อยกลับบ้านพร้อมกัน ส่วนวันไหนถ้าแพรวมีงานดึกก็จะฝากไว้กับพิม หัวหน้าการตลาดค่ะ”

มาร์คใจจริงเขาก็อยากจะถามว่า พ่อของเด็กไปไหน ทำไมถึงหย่าขาดจากภรรยาและลูกสาวน่ารักแบบนี้ได้ แต่มันก็คงจะไม่เหมาะสม

“งั้นวันหลัง น้องพลอยก็เข้าไปเล่นที่ห้องของลุงมาร์คได้นะครับ ห้องลุงมาร์คมีขนมด้วยนะ”

“จริงเหรอคะ ลุงมาร์ค คุณแม่ขา คุณแม่อนุญาตให้น้องพลอยไปนั่งรอห้องลุงมาร์คได้ไหมคะ”

แพรววนิตเริ่มเห็นเค้าลางๆ แล้วว่างานนี้ต้องมีคนมาสปอยลูกสาวเธอเพิ่มแน่ๆ

“ได้ค่ะ แต่ต้องรอคุณลุงว่างก่อนนะคะน้องพลอย”

น้องพลอยหันไปทำท่า โอเค ให้กับลุงมาร์ค พร้อมกับฉีกยิ้ม อวดฟันขาวที่เรียงสวย มาร์คเห็นแล้วรู้สึกดี

“คุณลุงมาร์ค หล่อจังเลยค่ะ น้องพลอยชอบ”

แพรวได้ยินน้องพลอยพูดก็รู้สึกขำเด็กน้อยช่างพูด มาร์คได้ยินถึงกับฉีกยิ้มให้น้องพลอย

“ชมลุงมาร์คแบบนี้ วันหลังลุงมาร์คจะต้องให้รางวัลวันนี้ลุงมาร์คติดไว้ก่อนนะครับ”