บทที่ 4
2170 Words
ฟรานเซสโก้ที่ได้คุยกับแพรววนิต เขารู้สึกว่ามันมีอะไรบางอย่างเหมือนเธอไม่อยากจะเอ่ยถึงสามี คล้ายๆ กับแพรววนิตอาศัยอยู่กับลูกสองคน สามีเธอไปไหนแล้วทำไมเธอต้องหาแม่บ้าน หรือว่าสามีของเธอทำงานต่างจังหวัด
ฟรานเซสโก้นั่งควงปากกาไปเรื่อยๆ เขานั่งเหม่อจนมาร์คเคาะประตูและเดินเข้ามาภายในห้องก็เจอภาพเจ้านายตัวเองนั่งควงปากกา ไม่สนใจว่าใครจะเข้ามาภายในห้องด้วย
“คุณฟราน !! คุณฟรานครับ ... คุณฟราน”
มาร์คที่เดินไปตรงโต๊ะทำงานแล้วยื่นมือโบกไปมาด้านหน้า คุณฟรานก็ยังไม่รู้สึกตัว จนเขาทนไม่ไหวเลยสะกิด
“เฮ้ย!! ทำอะไรว๊ะ มาร์ค แล้วเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมฉันถึงไม่เห็น”
มาร์คถึงกับมองบน นึกในใจถ้าเขาเป็นมือปืนป่านนี้เจ้านายเขาคงจะได้นอนในโลงแล้ว
“คุณฟราน ผมตัวก็ใหญ่ หล่ออย่างนี้มีแต่เจ้านายผมเท่านั้นแหละที่มองไม่เห็น ไม่เหมือนกับน้องพลอยเลย แค่เห็นผมเดินผ่านน้องพลอยก็ส่งยิ้มมาแต่ไกล”
ฟรานเซสโก้กำลังรู้สึกหมั่นไส้ลูกน้องมาก ตอนนี้ดูมันจะหลงลูกสาวของแพรววนิตแน่ ๆ แต่ก็น่ารักมากเลยคิดแล้วพาลอยากจะเห็นหน้าคนเป็นพ่อและสามีเลขาเขา
“เออ ... มาร์ค นายรู้ไหมว่า สามีคุณแพรวเขาทำงานอะไร ทำไมถึงปล่อยให้เมียกับลูกอยู่กันตามลำพัง”
“คุณฟรานต้องการอยากจะรู้แล้วเหรอครับ”
“อ้าว!! มาร์ค ฉันถาม ฉันก็ต้องอยากรู้สิ มาร์คนายกำลังกวนฉันอยู่ใช่ไหม”
มาร์คทำท่าทางเหมือนสงสัยก็เมื่อเช้าบอกเองไม่อยากรู้ไม่อยากสนใจ รีบๆ เคลียงานแล้วจะได้กลับ พอตอนนี้ดันอยากจะรู้
“ก็มันแปลกไงครับ ผมไม่ได้กวนเมื่อเช้าผมจะพูดคุณฟรานก็ทำท่าเหมือนไม่สนใจ สรุปตอนนี้อยากจะรู้แล้วใช่ไหมครับ”
“เออ รีบ ๆ บอกมา ฉันว่านายรู้เรื่องมาเยอะแน่นอน”
มาร์คได้ยินเจ้านายชมหรือแอบด่าเขาว๊ะ!!เหมือนเขาชอบเผือกเรื่องของชาวบ้าน
“อ๊ะ ! เดี๋ยวผมจะบอกให้นะครับ คือว่าสามีของคุณแพรววนิตนั้นได้หย่าขาดจากกันมาสักพักแล้วครับ คุณแพรวถึงต้องเอาลูกมาไว้ที่บริษัทเพราะที่บ้านไม่มีใคร คิด ๆ แล้วผมก็สงสาร ทั้งสองแม่ลูกนะครับแต่ผมนับถือคุณแพรวนะ เลี้ยงลูกดูแลลูกได้ดีทีเดียว น้องพลอยก็น่ารัก ไม่ดื้อด้วย อย่างที่คุณฟรานเจอครับ ผมเห็นครั้งแรกผมยังชอบเลย เด็กอะไรน่ารักเป็นบ้า”
ฟรานเซสโก้ตั้งใจฟังลูกน้องคนสนิทไปใจก็คิดสรุปว่า เธอได้หย่าขาดจากสามีแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าแสดงว่า เขาก็ไม่ได้เลวขนาดที่ไปมีความรู้สึกดีๆ กับเมียคนอื่น รู้แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย แต่เด็กคนนั้นก็น่ารักจริงๆอย่างที่มาร์คพูด
“เรื่องเด็กคนนั้น ฉันก็ว่า น่ารักดีนะ ดูเหมือนนายจะไปตีสนิทกับเด็กแล้วนิ นายคิดจะจีบแม่ของเด็กใช่ไหมมาร์ค”
มาร์คฟังคำถามที่เจ้านายถามมา จริงๆ ก็อยากจะจีบ แต่ไม่อยากจะลงไปแข่งกับเจ้านายตัวเองถามแบบนี้คงจะหวงละสิไม่ว่า
“ฮ่า ฮ่า ผมไม่กล้าแข่งกับใครบางคนหรอกคร๊าบ แต่ก็อย่างว่า ผู้ชายที่เพียบพร้อมไปทุกอย่าง จะมาชอบคุณแพรวจริง ๆ เหรอครับ ถ้าไม่คิดจริงจังก็ปล่อยให้เขาอยู่กันสองคนแม่ลูกเถอะนะครับ”
ฟรานเซสโก้หันไปมองหน้าลูกน้องที่อยู่ด้วยกันมานาน นี่เราแสดงออกชัดเจนแบบนั้นเลยหรือไง มาร์คมันถึงรู้
“นายรู้เหรอ ว่าฉันคิดอะไร”
“คุณฟราน ผมนะอยู่กับคุณฟราน ทำงานมาด้วยกันกี่ปีแล้วครับ ทำไมผมจะไม่รู้ว่าคุณฟรานคิดอะไร ผมว่า ถ้าคุณคิดจะจีบหรือเข้าไปใกล้ชิด อย่าพึ่งรีบร้อนนะครับ คนที่มีแผลในใจเราต้องค่อยๆ อย่าไปรีบร้อนให้เธอต้องมาชอบเรา งานนี้ถ้าคุณฟรานอยากจะพิชิตใจคุณแพรว คุณควรที่จะต้องเข้ากับลูกสาวของเธอให้ได้ก่อน ถ้าผ่านด่านลูกไปได้นะครับ”
ฟรานเซสโก้ฟังสิ่งที่มาร์คมันพูด เขาก็เริ่มคิดตาม แต่ประเด็นเขาไม่เคยอยู่กับเด็ก ชีวิตเขามีแต่งานกับงาน แล้วจะต้องทำตัวยังไงละ
“อย่าพึ่งเลย รอดูไปก่อนเผื่อวันหนึ่งเธอคืนดีกับสามี ฉันจะลำบากเปล่าๆ”
มาร์คถึงกับหัวเราะ จะคืนดีได้ไงก็อดีตสามีคุณแพรวเขาแต่งงานใหม่ทิ้งลูกกับเมียไปตั้งนาน
“สรุปคุณกลัวว่า คุณแพรวจะกลับไปคืนดีกับอดีตสามีเหรอ ผมบอกเลยว่าไม่มีทาง เพราะอดีตสามีคุณแพรวเขาแต่งงานใหม่ไปแล้วครับ นาน ๆ ครั้งถึงจะมาเจอลูกสักที ผมฟังเรื่องราวของคุณแพรวแล้วผมยังอดสงสารเธอไม่ได้ ที่ต้องเลี้ยงดูลูกสาวเอง”
“นายบอกว่า อดีตสามีแพรววนิตแต่งงานใหม่ไปแล้ว อย่างนั้นเหรอ”
มาร์คพยักหน้ามองไปยังเจ้านายของเขาที่สายตาดูมีความหวังขึ้นมาบ้าง
“อย่างที่ผมบอก คุณฟรานก็อย่าไปเร่งรีบกับความสัมพันธ์นะครับ ค่อย ๆ ให้เธอศึกษาคุณไปด้วย คนที่เคยแต่งงาน และต้องมาเลิกกันแบบนี้การที่จะมีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวมันคงจะต้องใช้เวลาสักหน่อย”
ฟรานเซสโก้นิ่งเริ่มคิดกับความรู้สึกของตัวเอง อืมก็คงจะจริง ส่วนตัวเขานั่นก็ยังไม่แน่ใจว่า เขารู้สึกยังไงอาจจะชอบเธอตรงหน้าตา นิสัยใจคอก็ยังไม่รู้ เพราะพึ่งเจอกัน แถมเธอยังมีลูกแล้วมันจะเกิดขึ้นได้จริงเหรอ ทางครอบครัวของเขาจะรับมันได้ไหมก็ยากที่จะคาดเดา
“อืม ... ขอบใจที่ให้ข้อมูล แล้วลูกสาวของคุณแพรวชื่ออะไรนะ”
“พลอยชมพูครับ ชื่อเล่นน้องพลอย เป็นเด็กน่ารักคุณฟรานลองเข้าไปคุยกับน้องพลอยสิครับ คุณจะได้รับพลังงานบางอย่าง”
“อือ...ฉันเชื่อแล้วว่า นายคงจะชอบเด็กคนนั้นมากๆ เอะอะก็น่ารัก ไม่ดื้อ มีแต่ชม เอาเป็นว่า ฉันจะพยายามลองคุยกับเด็กดู”
มาร์คฟังเจ้านายพูดก็เริ่มคิดและห่วงไปทางครอบครัวของเจ้านายมากกว่าจะให้มาลงเอ่ยกับแม่หม้ายลูกติดเหรอ
แพรววนิตกับน้องพลอยที่กำลังช่วยกันเก็บของเข้าใส่กระเป๋า สองแม่ลูกต่างพากันหยอกล้อกันไปมา ส่งให้คนที่ก้าวเดินออกมาจากห้องทำงานถึงกับหยุดจ้องมองสองแม่ลูก
น้องพลอยที่ส่งเสียงหัวเราะ แต่แล้วเธอก็หันหน้าไปเจอเจ้านายของคุณแม่ยืนจ้องมาทางนี้
“คุณแม่ขา เจ้านายของคุณแม่เขาจะดุน้องพลอยไหม”
แพรววนิตสงสัยทำไมจู่ๆ ลูกสาวเธอก็ถามเรื่องเขา น้องพลอยทำหน้าสงสัย
“ทำไมคะ น้องพลอยคิดอะไรอยู่ทำไมถึงคิดว่าเจ้านายของแม่จะดุน้องพลอยละคะ”
“ก็น้องพลอยเห็นเจ้านายของคุณแม่มองมาทางนี้ค่ะ น้องพลอยเลยกลัวคุณแม่จะถูกดุ”
แพรววนิตหันไปมองตามสายตาของลูกสาวก็เจอเขา ยืนจ้องมองมาทางเธออยู่แต่เธอเดาไม่ออกว่าเขาคิดอะไร
ฟรานเซสโก้เห็นสองแม่ลูกทำหน้าสงสัยอะไรในตัวเขาเลยถือโอกาสเดินเข้าไปทักทายเด็กน้อยอีกครั้ง
“สวัสดีครับ เมื่อกี้หนูแนะนำตัวเองว่า อะไรนะครับพอดีน้าฟังไม่ค่อยถนัดน้าขอโทษ”
น้องพลอยทำหน้าสงสัย แต่ด้วยความเป็นเด็กน่ารักที่คุณแม่ชอบบอกให้เธอทำเวลาที่ผู้ใหญ่ถามหรือชม เธอจึงฉีกยิ้มที่มันสามารถพิชิตใจผู้ใหญ่ที่พบเจอเธอได้ทุกคน
“น้าชื่อน้าฟรานครับ”
ฟรานเซสโก้เปลี่ยนน้ำเสียงและสีหน้าให้ดูอ่อนโยน พร้อมกับเอ่ยแนะนำตัวเองก่อน
“หนูชื่อน้องพลอยค่ะ ชื่อจริงชื่อพลอยชมพู น้าฟรานอนุญาตให้น้องพลอยเรียกคุณน้าว่า น้าฟรานได้เหรอคะ แล้วคุณน้าจะไม่ดุคุณแม่น้องพลอยใช่ไหมคะ”
ฟรานเซสโก้เห็นรอยยิ้มที่น้องพลอยส่งมาให้ มันช่างคล้ายกับรอยยิ้มของคนเป็นแม่มากๆ เห็นแล้วรู้สึกดี นี่เป็นครั้งแรกที่เขามานั่งคุยกับเด็ก แต่มันก็เกร็งๆอยู่บ้าง
“น้าฟรานไม่ใช่คนดุนะครับ นี่คุณแม่ของหนูแอบนินทาน้าให้ฟังใช่ไหม”
แพรววนิตได้ยินสรรพนามที่เขาใช้แทนตัวเองกับลูกสาวของเธอก็รู้สึกแปลก และนี้ยังจะมาแอบต่อว่า เธอหาว่าเธอนั่นนินทาเขาให้ลูกฟังอีก
“ขอโทษนะคะ ดิฉันไม่ได้เอาคุณไปนินทากับลูกเลยนะ กรุณาพูดให้มันดีๆ”
น้องพลอยมองหน้าแม่และน้าฟรานแล้วก็ทำหน้าสงสัย ส่วนฟรานเซสโก้ก็เงยหน้าขึ้นไปจ้องมองเลขาของเขาที่ส่งสายตาดุๆ กลับมาให้
“คุณแม่น้องพลอยไม่ได้นินทานะคะ แต่คุณแม่น้องพลอยบอกแค่ว่าเจ้านายคุณแม่ดุ”
แพรววนิตฟังสิ่งที่ลูกสาวของเธอพูด มาร์คเดินออกมาจากห้องที่หลังเจ้านายได้ยินสิ่งที่น้องพลอยพูดก็ส่งเสียงหัวเราะ
“น้องพลอย ทำไมพูดแบบนั่นค่ะ แม่บอกแค่ว่าอย่าทำเสียงดัง ไม่ซนเดี๋ยวเจ้านายของคุณแม่จะดุ”
ฟรานเซสโก้เห็นแพรววนิตที่ทำหน้าตกใจที่ลูกสาวเผลอพูดเรื่องที่เธอเตือนลูกสาวออกมา เด็กหนอเด็กไม่มีผิดมีภัยจริงๆ
“ฮ่า ฮ่า คุณแม่น้องพลอยบอกอย่างนั้นจริงเหรอครับ”
“จริงๆ ค่ะ บอกตั้งแต่ตอนน้องพลอยมาถึงเลย คุณลุงมาร์คก็ได้ยินใช่ไหมคะ”
ดีจริงๆ ลูกสาวเธอพูดออกมาหมดเลย แพรววนิตก็ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้กับทุกคนเขาถึงบอกว่า เด็กเป็นอะไรที่จริงใจเสมอ คิดอะไรก็พูดออกมา
มาร์คได้ยินน้องพลอยลากเขาให้ไปเป็นพยานยืนยันก็รู้สึกขำ ส่วนคนที่ตกเป็นประเด็นอดที่ยิ้มตามกับสิ่งที่หนูน้อยบอก
“เอาอย่างนี้ ถ้าวันพรุ่งนี้น้องพลอยกลับมาจากโรงเรียนก็เข้าไปนั่งเล่นนอนเล่นให้ห้องของคุณน้าได้นะครับ จะได้รู้ว่าน้าเป็นคนดุอย่างที่คุณแม่ของน้องพลอยพูดไหม”
ฟรานเซสโก้ส่งสายตาไปยังอีกคน พร้อมกับลุกขึ้นยืน แพรววนิตเผลอมองเขารู้สึกว่าเขาเหมือนจะพูดอะไรกับเธอ
“ส่วนคุณแพรววนิตผมบอกให้คุณอย่าเรียกผมว่า ท่านประธาน และเลิกใช้คำว่า ดิฉัน อย่างโน่นอย่างนี้กับผมนะสักที คุณควรจะดูน้องพลอยเป็นตัวอย่างนะครับลูกคุณน่ารักมาก และอีกอย่างผมไม่ใช่คนเจ้ายศเจ้าอย่าง อย่างที่ใครๆ เขาพูดถึงกัน”
“แล้วนี้น้องพลอยกำลังจะกลับบ้านกับคุณแม่ใช่ไหมครับ” น้องพลอยฉีกยิ้มส่งไปให้ยังน้าฟรานกับลุงมาร์ค
“ใช่ค่ะ คุณแม่กำลังเก็บของแล้วน้าฟรานกับลุงมาร์คก็จะกลับเหมือนกันใช่ไหมคะ”
มาร์คเดินเข้าไปอุ้มน้องพลอยขึ้นมา ฟรานเซสโก้มองการกระทำนั้นทำไม น้องพลอยถึงได้สนิทกับลูกน้องเขาเร็วมาก
“นายไปอุ้มลูกคนอื่นเขาแบบนั้น คุณแพรวเขาไม่ว่าเหรอ”
แพรววนิต มาร์ค และน้องพลอยทำหน้างง ทำไมคุณแม่ต้องว่าด้วย มีคนมาขออุ้มเยอะแยะแม่ก็ไม่เคยว่า
“ทำไมครับ คุณฟรานอยากจะอุ้มน้องพลอยบ้างไหม ควรจะหัดไว้ เผื่อมีลูกจะได้อุ้มถูกนะครับ”
มาร์คส่งน้องพลอยไปให้ยังเจ้านายที่ทำหน้าเหว๋อ ตกใจ จู่ๆ มาร์คก็ส่งน้องพลอยให้อุ้มฟรานเซสโก้เห็นแบบนั้นรีบอุ้มแทนลูกน้อง
น้องพลอยซึ่งตอนนี้ตกอยู่ในอ้อมแขนของน้าฟราน ก็เอามือไปจับใบหน้า เมื่อแพรววนิตเห็นก็รีบทักลูกสาว
“น้องพลอยลงมาเถอะ หนูตัวหนักมากนะคะ”
ฟรานเซสโก้อุ้มลูกสาวเธอแล้วหันไปหน้าไปหาแพรววนิตซึ่งทำหน้าตกใจ ที่ลูกของเธอเอามือมาจับใบหน้าของเขา
“น้าฟรานหล่อนะคะ แต่น้าฟรานไม่ค่อยยิ้มวันหลังน้าฟรานยิ้มเยอะ ๆ ยิ้มแบบนี้ เห็นรอยยิ้มของน้องพลอยไหม”
ฟรานเซสโก้กับมาร์คเห็นน้องพลอยสาธิตวิธียิ้มก็รู้สึกชอบใจ ฟรานเซสโก้เริ่มคิดตามในสิ่งมาร์คบอกเขาเมื่อกี้ว่า ลองได้อยู่ใกล้จะได้รับพลังงานบางอย่างจากเด็กคนนี้และเขาเริ่มจะรู้สึกแล้วว่ามันคือจริง
- Writer
