ตอนที่7จำนน
1548 Words
“ไม่นะ! โอเคๆ ฉันยอม!”
วินาทีสุดท้ายอัญนิชาต้องตัดจบแล้ว ‘ค่อยไปแก้ปัญหาทีหลังแล้วกันนะ...ไอ้มาเฟียบ้ากามนี่...อยากได้ฉันมากใช่มั้ย...ได้! แผนฉันยังไม่หมดแค่นี้หรอก’
“ยอมอะไร...พูดให้ชัดสิกระต่ายน้อย ฉันฟังไม่รู้เรื่องเลย เสียงเธอเบาไปหน่อยนะ พูดใหม่ซิ! เธอยอมอะไร!!”
“ยอมนอนกับคุณ...คืนนี้ ได้ยินมั้ยคะ คุณมาร์ติน”
อัญนิชาสวนกลับทันทีไม่รอช้า ในสมองของเธอตอนนี้มันกำลังประมวลผลคิดหาทางเอาตัวรอดอยู่ ‘ปิดเกมแบบนี้ไปก่อนก็แล้วกัน’
“ดี!!! งั้นก็พูดเงื่อนไขที่จะขอซื้อกิจการฉันมา!”
“เอ่อ...ฉันต้องการสัญญาซื้อขายตอนนี้ค่ะ เพื่อเป็นหลักประกันว่าคุณจะไม่กลับคำกับฉันค่ะ”
อย่างน้อยก็ยืดเวลาได้อีกสักหน่อย ‘คงไม่มีเวลาไปเตรียมสัญญาได้ในคืนนี้หรอกมั้ง...อย่างเร็ว...ก็ต้องเป็นพรุ่งนี้แน่นอน...ยังไงเสียคืนนี้ฉันจะได้กลับไปวางแผนแก้เกมนายแน่นอน’
“นั่งก่อนสิ...รอไม่เกิน 10 นาทีสัญญาซื้อขายมาแน่นอน ฉันจะให้คนของฉันจัดการ แต่ว่าตอนนี้เธอแค่บอกตัวเลขที่เสนอซื้อมาก็พอ...”
“สะ-สิบนาทีงั้นเหรอคะ”
เอาอีกแล้ว อัญนิชาไม่ทันนายมาเฟียบ้านี่อีกแล้ว ทำไมเกมนี้มันถึงยากเย็นขนาดนี้นะ นายนี่ไปอดอยากมาจากไหนกัน ถึงได้ตามจิกเธอไม่เลิก ‘ผู้หญิงอื่นเยอะแยะ ทำไมต้องเป็นฉันเนี่ย...นายมาเฟียบ้า!’
“อืม...ทำไม...หรือเธอจะเปลี่ยนใจ?”
“เปล่าค่ะ งั้น ฉันขอตัวไปห้องน้ำหน่อยนะคะ”
นาทีนี้อัญนิชาตั้งหาตัวช่วยเสียแล้ว เธอเสี่ยงเกินไปที่จะต่อกรกับนายบ้ากามนี้คนเดียวแล้ว
“เชิญ”
ทันทีสิ้นเสียงของมาเฟียใหญ่ กระต่ายน้อยก็รีบออกไปทันที เวลานี้ อัญนิชาจะต้องให้ผู้ช่วยของเธอมาช่วยแก้เกมกับนายมาเฟียบ้านี้ให้ได้
3 นาทีต่อมา...
“กาย!!” อัญนิชารีบวิ่งออกมาหากานต์กาย ตัวช่วยหนึ่งเดียวของเธอในตอนนี้
“ทำไมเฟย์?”
ผ่านไปยังไม่ถึงชั่วโมงน้องสาวเขาก็ออกมาแล้ว หรือว่าจะไม่สำเร็จนะ กานต์กายเหลือบมองสองสาวที่เขากำลังใช้แผนการสกัดดาวรุ่งคือการชวนคุยหว่านล้อมสารพัดที่เขาจะงัดมาได้
“นายมานี่หน่อยสิ ฉันมีเรื่องจะคุย”
“อืม...โอเค...งั้นผมขอตัวไปคุยกับน้องสาวผมก่อนนะครับคุณหนึ่ง”
กานต์กายหันไปบอกสาวสวยในแผนการของเขา
“ทำไมต้องบอกฉันด้วย ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายซะหน่อย”
นับหนึ่งตอบกลับทันควัน คิดว่าแผนของนายฉันไม่รู้หรือไง
“ครับผม...”
“กาย...ฉันมีเวลาไม่มากนะ นายช่วยฉันหน่อย ไอ้มาเฟียนั่นมันจะ*เคลมฉัน”
“เคลม? คือ?”
“มันจะขอมีอะไรกับฉันเพื่อแลกกับการที่มันจะขายกิจการให้ป๊าไง ฉันจะไม่อธิบายนายมาก เอาเป็นว่า นายช่วยหายานอนหลับชนิดแรงที่สุดให้ฉันด่วน! ตอนนี้! และเดี๋ยวนี้ด้วย!”
“ว่าแล้วเชียว...นายมาเฟียนั่นเห็นเธอแล้วจะต้องอยากได้เธอแน่นอน คิดไว้ไม่มีผิด”
“ฉันไม่มีเวลาแล้ว นายรีบหาให้ฉันก่อน แล้วฉันจะกลับมาอธิบายทีหลังนะ”
“โอเค เดี๋ยวฉันหาให้ ว่าแต่ เธอเอานายมาเฟียนั่นอยู่แน่นะ ไม่ใช่ทำให้มันจับได้ล่ะ ฉันว่ามันเสี่ยงไปมั้ย เราลองโทรหาป๊าก่อนได้มั้ย ว่าแบบนี้ป๊าจะให้เราลุยต่อหรือเปล่า”
“คำตอบของป๊า นายก็รู้ดีนี่กาย ป๊าไม่ยอมให้ฉันพลาดเกมนี้แน่นอน ฉันรู้จักป๊าดี หรือนายไม่รู้จัก”
“อืม...นั่นสินะ...แล้วลูกสาวเจ้ดารินนี่ ก็ไม่จำเป็นจะต้องเข้าไปนำเสนอแล้วสิ อะไรกัน แผนของเธอสำเร็จ โดยที่ฉันไม่ต้องทำอะไรเลยเหรอเฟย์”
“ฉันไม่รู้...แต่มันบอกว่าจะเซ็นต์สัญญาซื้อขายกับฉันวันนี้ เดี๋ยวฉัน*ปิดดิวตรงนี้ให้เสร็จก่อน นายค่อยมาถามฉันนะ ฉันไปล่ะ อย่าลืมของที่ฉันสั่งนะ ด่วนด้วยล่ะ”
“โอเค ไม่เกิน 15 นาที ถึงมือเธอแน่”
“งั้น ฉันไปนะ”
“โอเค ดูแลตัวเองด้วย”
คิดจะจับนายมาเฟียใหญ่นี่ไม่ง่ายเลยสินะ น้องสาวของเขาจะรับมือมันไหวหรือเปล่า แล้วสองสาวนี่ก็ต้องกลับไปมือเปล่างั้นสิ ดวงตาคมเข้มเหลือบมองสาวสวยอย่างรู้สึกเสียดาย ‘ยังไม่ทันงัดไม้เด็ดออกมาเลย แผนการก็สำเร็จแล้ว น่าเห็นใจแม่สาวสวยนี่เสียจริง’
“นายจะกลับมาทำไมอีก”
“ผมก็แค่มาแสดงความเสียใจกับคุณหนึ่ง ที่วันนี้คุณไม่ได้พบกับนายมาร์ตินแล้วสิครับ”
“ใครบอกนาย ว่าฉันจะไม่ได้เจอนายมาร์ติน”
“อืม...ก็น้องสาวของผมทำสำเร็จ สัญญาซื้อขายกำลังจะถูกเซ็นต์ไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้ว คุณจะมีโอกาสตอนไหนกันครับคุณนับหนึ่ง”
“โอกาสของฉัน ก็คงไม่ต้องบอกนายหรอกนะ คิดจะต่อกรกับมาเฟียใหญ่ทั้งที นายก็ควรจะให้น้องสาวของตัวเองศึกษามาเฟียคนนั้นให้ดีก่อนนะ...นายกานต์กาย!”
ความร้ายกาจของมาเฟียใหญ่นั่น คือการดึงเกมในสัญญาซื้อขาย เมื่อครู่มีคนของนายมาร์ตินมาบอกกับนับหนึ่งแล้วว่าจะขอเจรจากับเธอในวันพรุ่งนี้ ‘ทำไมฉันจะต้องบอกให้นายรู้ด้วยล่ะ ในเมื่อนายเข้าหาฉัน ก็เพื่อที่จะสกัดแผนการของฉันนี่...เชอะ!’
“คุณหมายความว่าไง?”
“อืม...หมายความยังไงคือฉันต้องบอกนายด้วยงั้นสิ สู้นายเอาเวลานี้ไปดูน้องสาวไม่ดีกว่าเหรอ มาเสียเวลากับฉันทำไม”
“งั้น...ก็แสดงว่านายมาร์ตินกำลังหลอก...”
ว่าแล้วเชียว ทำไมมันถึงง่ายดายขนาดนี้ ไม่ได้การล่ะ กานต์กายจะต้องไปบอกให้น้องสาวของเขารู้ตัวเสียแล้ว แอพพลิชั่นแชทถูกเปิดทันที
กาย-กานต์กาย : นี่เฟย์ เธอหยุดภารกิจตกลงกับมาเฟียนั่นก่อน ฉันรู้มาว่านายมาร์ตินมันกำลังหลอกเธออยู่นะ
กาย-กานต์กาย : [สติ๊กเกอร์]
กาย-กานต์กาย : นี่! รีบเปิดสิเฟย์ เธออย่าพึ่งทำอะไรนะ
กาย-กานต์กาย : ????
กานต์กายมองไปยังห้องวีไอพีที่น้องสาวของเขากำลังอยู่กับไอ้มาเฟียสองต่อสอง สายตาของเขามองบอร์ดี้การ์ดที่เฝ้าอารักขาคุมเข้มอยู่ที่หน้าประตูอย่างชั่งใจ เขาเข้าไปหาน้องสาวไม่ได้อย่างแน่นอน หรือว่าน้องสาวของเขาจะมีแผนรับมือแล้ว ถึงต้องสั่งให้เขาเอายานอนหลับไปใช้กับนายมาร์ตินนั่น เอาไงดี?
“พี่หนึ่ง”
“ว่าไงเมย์”
“พี่แน่ใจนะ ว่าพรุ่งนี้ไอ้มาเฟียนั่นมันจะรักษาสัญญาให้เราเข้าพบน่ะ ขนาดลูกสาวนายเจตน์ยังโดนเล่นงานเลย แล้วเราจะเหลือเหรอคะพี่หนึ่ง”
“พี่แน่ใจว่าเราได้เข้าพบมาเฟียนั่นแน่นอน แต่ว่า พี่ก็ไม่มั่นใจหรอกนะ ว่าไอ้พวกมาเฟียมันจะมาไม้ไหน สังเกตจากวันนี้สิ ลูกสาวเสี่ยเจตน์มีแผนดีขนาดนั้น ยังหลงกลพวกมันเลย”
“แล้วพี่หนึ่งจะทำตามแผนเดิมอีกเหรอคะ ลูกสาวเสี่ยเจตน์ติดกับไอ้มาเฟียไปแล้ว พี่ลองคิดแผนใหม่มั้ยคะ”
“แน่นอนพี่ต้องมีแผนใหม่อยู่แล้ว ลองนายมาร์ตินถูกใจใครไปแล้วล่ะก็ คนใหม่ก็ไม่สำคัญสำหรับนายนั่นแล้วแหละ”
“อ่าว แล้วถ้าเราไม่ใช้แผน*อ่อย เราจะใช้แผนอะไรคะพี่หนึ่ง อะไรกันไอ้พวกมาเฟียนี่ นอกจากน่ากลัว ยังขี้โกงอีก”
“ก็เจรจาแบบตรงไปตรงมานี่แหละ พวกมันยังอยากให้เราเข้าพบ นั่นก็เท่ากับว่า เรายังมีหวังนะ กิจการของนายมาร์ตินไม่ได้มีแค่คลับหรูนี่อย่างเดียวนะ ยังมีบาร์อีกสองที่ พวกมันคงไม่ขายให้เสี่ยเจตน์คนเดียวหรอกน่า วางใจได้”
“งั้น วันนี้เราจะอยู่ต่ออีกหรือเปล่าคะ”
“กลับสิ จะอยู่ทำไม”
“แล้วลูกชายเสี่ยเจตน์นี่ล่ะคะ”
“จะสนใจนายนี่ทำไม อย่าบอกนะเมย์ ว่าเธอไม่รู้ ว่านายกานต์กายมาคุยกับเราทำไม ทั้งที่เราไม่รู้จักกัน”
“รู้ค่ะพี่หนึ่ง แต่เมย์เห็นว่า เขาดูสนใจพี่หนึ่งเป็นพิเศษนี่คะ เหมือนเขาจะจีบพี่จริงๆ นะคะ”
“ปลอมน่ะสิไม่ว่า นายคนนี้ต้องการกันพวกเรา ไม่ให้เข้าถึงไอ้พวกมาเฟียนั่นไง โอย...พี่จะบ้าตายกับเธอเมย์ จะคิดทันคนกี่โมงกันยะหล่อน ฉันละปวดหัวกับเธอเลยจริงๆ”
“เอ๊า...ก็เห็นเขามองพี่จนมดจะขึ้นตาแบบนั้น ก็นึกว่า...”
“นึกว่าอะไร! นายนั่นน่ะปลอมชัดๆ”
“จริงดิ...”
“เออ...ไปๆ กลับ”
“ค่ะ”
********************
- Writer
