รอยยิ้มพิมพ์ใจของเธอกลับสร้างความไม่พอใจให้ใครอีกคน หน้าดุๆ บูดบึ้งมากขึ้น เสียงห้าวเข้มร้องถามพลางขยับกายหนาใหญ่ลุกยืน
“ไอ้หมึกมึงกินข้าวเสร็จยัง”
“คุณเข้มมีอะไรจะใช้หมึกเหรอครับ”
“มึงสามคน ตามกูมา จะให้อาบน้ำให้ไอ้ข้าวโพดมัน”
“แต่เมื่อเช้าก็อาบแล้วนะครับ” เวกตอบ ทำหน้างง
“มันนอนทับขี้ ตัวเลอะ”
สามหนุ่มมองหน้ากันงงๆ ก่อนออกมาจากคอก ก็เห็นตัวมันสะอาดอยู่นี่หว่า
“อ้าว มัวยืนบื้อทำไมวะ เร็วๆ”
“คร้าบๆ คุณเข้ม”
หมึกมองกล้วยบวชชีตาละห้อย แต่มองหน้าหวานๆ ของน้องพุดขวัญใจแล้วละห้อยกว่า อยากจะอยู่มองหน้ากันนานๆ ให้สมใจ
“ไอ้หมึก!” โรมรันส่งเสียงเข้ม
“คร้าบ ไปแล้ว”
ประนอมหัวเราะลั่นอย่างสะใจที่เห็นคู่กัดของเธอถูกโรมรันลากตัวออกไปจากโรงอาหาร
“สบายหูขึ้นหน่อย”
พุดแก้วได้แต่มองตามร่างบึกบึน พลางนึกงง ยังไม่หมดเวลาพักเลย โรมรันใจร้ายอะไรแบบนี้
ส่วนพันแสงนั้นยิ้มขันกับท่าทีของผู้เป็น
