Tin
Tamad na tamad kong kinuha ang phone ko sa bulsa ng pants ko nang ito’y naramdaman kong nag-vibrate. I checked my phone and saw a notification from Kai.
Kai:
Already dismissed. I will be there in 5.
Nagulat naman ako sa message niya sa’kin kaya naman napatingin ako sa oras ng phone ko at 12:20 na pala. I suddenly checked the weather, and I saw it was raining so hard right now.
“Oh my gosh, it's Kai from the engineering department?”
Bigla naman ako napalingon sa isa sa mga kaklase ko ng marinig ko ‘yon.
What the hell? How did they know Kai?
I have checked my mobile phone, again and saw another notification from Kai Apollo.
Kai:
I’m here now. See you.
Napakunot ang noo ko ng halos yata ng mga kaklase ko ay sinisilip siya. Hindi ko alam na popular pala sa business ad dept. si Kai, kaya naman napangiwi ako.
I typed my reply and hit the send button.
It’s raining so hard. Do you want to postpone the cafe hopping?
“Class dismissed!”
Napatingin naman ako sa unahan ng marinig ko ‘yon. Hudyat na tapos na ang klase ko, I immediately left the room and I headed where Kai was.
“Hey,” he greeted me, pagkakita niya agad sa’kin. I just smiled at him as I remembered he’s famous in our department. Bigla naman ako ulit napangiwi dahil doon. I noticed that some of the students are looking at Kai.
Hindi ba niya ‘yon pansin?
“You seem famous here,” I started.
“I didn’t know that you are kinda famous here,”
He laughed while fixing his hair. “Hindi ah,” tanggi niya pa.
“You want to postpone the cafe hopping? Hmm?”
“It’s raining so hard! Tignan mo kaya, hindi natin maeenjoy!”
Napatango naman siya habang tinitignan ang school grounds dahil puno nang mga naka payong ang mga dito.
“We could watch a movie or something, though,” Napatingin naman ako sa kanya dahil don, I just nodded my head.
“And, food trip!” I exclaimed. I was about to speak when someone suddenly approached Kai.
“Hi.” I looked at her, but she is looking at Kai and parang hindi na ako nakita na kinakausap ko si, Kai? Hello, Kai is with someone! I want to say it, but I just kept my mouth shut.
I was looking at Kai when he looked at me. I saw him smile shyly at me.
“Hey, I don’t want to be rude, but I’m with someone.” narinig kong sabi ni Kai sa babae, kaya naman napatingin ako sa kanya at sa babae na nang lalaki ang mata.
“Oh, I’m sorry,” biglang sabi nung babae at bigla itong tumingin sa’kin, she checked me out before rolling her eyes at me. Aba!
I lifted my left brow and checked her out, too. I’m looking at her intently when Kai held my shoulders, so I looked at him.
Hindi pa rin naman umaalis ang babae at alam kong tinitignan niya pa rin kaming dalawa ni Kai.
“If you’d excuse us, we’ll go now,” Kai spoke at the girl who looks like a fish with her pouty lips na akala mo kinagat ng aso!
She just rolled her at me again and walked away.
I looked at Kai at nakita ko itong nagpipigil ng tawa sa hindi ko alam ang dahilan. Pinagtaasan ko siya nang kilay, then he laughed so hard, I just had to wish that he would choke right now.
Tumalikod ako sa kanya at sinimulan ko nang maglakad papalayo sa kanya dahil nakakainis, naiinis ako sa sarili ‘to kung ba’t ganito ang inaakto ko. Nakinig ko pang tinawag niya ako pero hindi ko siya nililigon, I walked faster pero feeling ko sadyang mabilis maglakad si Kai dahil na rin mahaba ang kanyang mga binti kaya naabutan niya ako pababa sa building ko.
“Ba’t mo naman ako iniwan bigla?” tanong niya sa’kin habang natatawa-tawa pa. Inirapan ko na lang siya at hindi na sumagot.
“Hay nako, Christine, what do I do without you?” napatingin naman ako dahil sa sinabi niya at nakita ko siyang nakatitig at nakangiti sa’kin.
“What?”
“Wala,” he chuckled. “Tara na baka lumakas pa lalo ang ulan.” he continued. Hinawakan ko naman siya sa braso niya bago siya makapaglakad kaya naman tinignan niya ako.
I smiled awkwardly at him.
“I don’t have an umbrella,” pabulong na sabi ko sa kanya. Hindi kasi ako sanay na magdala ng payong kahit saan ako pumunta, hindi rin kasi ako maitim pag naarawan ako nang konti. Pati nakakabigat lang kaya sa bag ang payong.
“What?” amuse na amuse niyang sabi sa akin.
Ngayon lang ba siya nakakita ng babaeng hindi nagdadala ng payong? I rolled my eyes mentally.
I heard him chuckled. He grabs my right hand, kaya naman napatingin agad ako sa kanya. He smiled at me then said, “Let’s enjoy the rain?” I’m still in a state of shock when I felt his hand on my right hand again, then slowly pulled me towards the school parking lot.
“Kai Apollo!” Tawag ko sa kanya nang maramdaman kong basang-basa na ako dahil sa ulan. He looked at me.
“Damn,” he just grinned at me when I called him. Inayos niya pa ang na basa niyang buhok dahil sa ulan.
“Let’s enjoy the rain, okay?” napailing na lang ako dahil sa sinabi niya pero hindi nakakalampas sa’kin ang mga mapanuring tingin ng iilan na nasa school parking lot. Siguro iniisip nila kami na baliw na siguro dahil sila ay may mga payong na dala samantalang kami ay hindi man lang nakapayong o nagpatila ng ulan.
“Pag ako nagkasakit Kai Apollo ikaw ang sisisihin ko!” sigaw ko sa kanya habang naglalakad kami papunta sa sasakyan niya but I was smiling when I said that to him.
“Don’t worry, Tin. I will take care of you pag nagkasakit ka.” Kai smiled at me after saying that, and I suddenly looked at our hands. Kai, on the other hand, was still holding my right hand. I just felt my cheeks are heating up.
Oh no.