GECE GÜNEŞİ

Acılarıyla büyüdü, çabaladı, uğraştı. Aynanın karşısında ağlayan kadına baktı. Ama bu kadında farklı bir şey vardı. Sevdiği adamı başkasıyla paylaşan kadındı. Sura öfkeliydi bu hayata. Murat, karısını hiç sevmemişti. Onun kalbinde hâlâ âşık olduğu Jale’si vardı. Bir zamanlar birbirlerini çok sevmiştiler. Murat’ın baskıları yüzünden ayrılık kararı almıştı. Sura, kaçarken doluya yakalanan kadındı. Çünkü ona âşıktı. Jale, Murat’ı ne zaman reddetse, hırsını karısından çıkarıyordu. Aynanın karşısında yaralarına baktı. Daha iyileşmeden yenisi ekleniyordu. Her geçen gün acıları daha da artıyordu. Murat’ın baskıları yüzünden canına kıyma raddesine gelmişti. “Yeter, vurma bana! Canım acıyor.” diyordu. Ama onu duymuyor, daha çok vuruyordu. “Sen benden habersiz dışarı mı çıktın?!” diye bağırmıştı. Oysaki sadece bahçeye çıkmıştı. Gözyaşları geceye eşlik ederken, “Ben sadece hava almaya…” sözünü diyemeden bir tokat daha yemişti. “Ben izin vermeden nefes almak bile yasak!” dedi. Sura artık bu acıya dayanamıyordu. Canı çok yanıyor, her gün hakaret ve dayak yemekten bıkmıştı. “Jale ne zaman seni reddetse, hırsını benden alıyorsun. Peki, sordun mu kendine, ben ne yapıyorum?” dedi. “Senin dilin fazla uzamış.” Elini kaldırdığında Sura havada yakaladı. “Sen bir katilsin! Kendi çocuklarının katilisin!” Murat’ın gözleri doldu. Sura hep yüzüne vuruyordu. “Elbet bir gün cezanı çekeceksin.” dedi. “Sura, sus artık! Yüzüme vurmandan bıktım.” dedi. Ama susmaya niyeti yoktu. Gözleri dolmuştu. “Sen… Sen var ya… Değil sevilmek, yaşamayı bile hak etmiyorsun.” demişti. ... Hayatı boyunca hiç olmadığı kadar da pişman yaşamıştı. Murat Erdem, iki kadına hayatı cehenneme çevirmişti. Jale onun ilk aşkıydı. Ama onun canına öyle kast etmişti ki, aldığı her nefeste sevdiği kadın ondan ölesiye nefret ediyordu. “Katilsin.” diyordu. Gözleri acıyla dolarken, “Sen benim oğlumun katilisin.” dedi. Murat’ın kalbinde acı birikirken, “Özür…” dediğinde sözünü bir tokat kesti. “Özür dileme! Benden özür dileme! Sen benim oğlumun katilisin!” Boğazında düğüm oluştu. “Seni affettiğim gün, ölüm haberin gelsin!” diyerek bağırdı. Onun söyledikleri karşısında kalbi paramparça olmuştu. “Hem benim, hem de o kızın hayatını bitirdin.” dedi. Haklıydı. Tek bir söz söylemeye hakkı yoktu. “Bizim için sen artık ölüsün.” diyerek evi terk etti. Ona sadece, hayatı boyunca vicdan azabı kalmıştı…