Zor Ajanlar

Bölüm 6

Kart da Casus Okuluna kabul edildiniz yazıyordu. Ben asla vatan haini olmazdım. Başımı olumsuz anlamda salladım. Keşke adamı yakalasaydım. Tam yırtacaktım yakmak daha iyi diye düşündüm. Telefonuma mesaj gelince ekrana dokundum. Ekrana baktım. Yutkundum. Bunu yaparsam babamın sözünden çıkacaktım şimdi anlamıştım ne demek istediğini.

Kartdaki numarayı aradım. “Okulunuza gelmek istiyorum” dediğim anda karşıdan ses gelmedi.

“Tuna ve Destan’ın oğlu memnun oluruz” dediler kapattılar telefonu. Sırtımı fayans duvara dayadım. Kimseye belli etmemem lazımdı. Babama özellikle…

Tunahan Kızıldeniz…

Kapıya doğru baktım. Egehan nerede kalmıştı ki. Kapı açılınca o zannedip gelene baktım. Yutkundum sonra bu kimdi böyle. Öğretmende arkasından girince kızın gözü beni buldu. “Arkadaşlar yeni sınıf arkadaşınız”

“Merhaba ben Ada Sağlam” dedi kendinden emin bir tavırla. Sonra arkasından rengi atmış bir Egehan geldi. Yanıma oturunca ona döndüm “Neyin var lan” diye dürttüm onu.

“Yok bir şey” dedi dalgınca. Kız başka bir sıraya oturdu. Sadece benim gözüm değil herkesin gözü kızdaydı. Egehan ve Emirhan hariç. Emirhan Egehan’a şaşkınca baktı. Bir telefonuna bir Egehan’a bakıyordu. Ders ara verince Emirhan yanımıza geldi “Yaptın mı”dedi şaşkınca Egehan’a, o da başıyla onayladı.

“Neyi lan” dedim ben şaşkınca.

“Boşver” dedi Egehan.

“Ne demek boşver lan sen benim kardeşimsin benim bilmediğim de bu salağın bildiği şey ne”  dedim sinirle. Emirhan kolumu tuttu.

“Bir şey yok dedik.” Dişlerinin arasından konuşmuştu. Egehan’a baktım başını dışarıya çevirmişti. Onu itip dışarıya doğru çıkmaya başladım. Nesli Bulutu bulmam lazımdı. Sinirle dışarıya çıkarken yeni kızla çarpışınca kız düşecekken tuttup kendime çektim. Kız şaşkınca bana baktı. Ellerimi çektim hemen belinden. “Dikkatli ol” dedim onun yanından geçip gitmeye başladım. Nesli Bulut neredeydi ki.

İleride onu Hira ile oturur görünce yanlarına gittim. “aa Tunahan abi” dedi Hira.

“Tebrikler bizi ayırt edebiliyorsun” diye Nesli buluta baktım. Şimdi desem benim de ayağıma bağ olacak gibi duruyordu. Bana baktı.

“Ne oldu abi” dedi gülümsedim.

“Yok bir şey Egehan dan sıkıldım yanınıza geldim” Emirhan’ın bildiği şeyde benim bilmediğim şey neydi acaba. Emirhan ajan Egehan değil ama telefonuna bakıp da ‘Kabul ettin mi’ demesi ne demekti.

Okul çıkışı bunun peşini bırakmayacaktım. Nesli bulut bana baktı. “Abi” dedi sorar anlamda.

“Yok bir şey güzelim” dedim zoraki gülümseme ile. Zil çalınca bahçeden ağır adımlarla içeriye doğru yürümeye başladım. Bir b.kluk vardı ama. Egehan pencereden bakıyordu. Bende aşağıdan ona baktım. Elini yumruk yapıp pervaza vurdu bir iki defa. Aşağıda beni görünce bana baktı. İçeriye geçti.

Bende içeriye geçtim. Egehan ın yanına oturdum birbirimizle konuşmuyorduk bile. İlk defa böyle olmuştuk. İkiz olmak normal kardeş olmaktan farklı bir şeydi. Onun canı yanınca aynı yerden canın yanmıyordu tabi. Kalbinde hissediyordun acısını. Şu an onda öyle bir acı vardı ki ben hissediyordum. Neden nasıl bilmiyordum ama hissediyordum işte.

Hoca konuşmaya başladı. Hocada kulağım aklım Egehandaydı. Emirhan da yandan ona bakıyordu. Lan aklıma bu durumdayken bile saçma sapan şeyler geliyordu.

Bu saçmalıkları kenara atıp. Hocayı dinlemeye karar verdim. Yandan o yeni kızın bana baktığını hissettim. Başımı ona çevirince önüne döndü. Şimdi Egehan’ı dürtüp anlatmak vardı ama bana yamuk yapmıştı. Niye yapmıştı onu bile bilmiyordum.

Okul çıkışı Egehan bana döndü “Tunahan” dediğinde ona döndüm.

“Hayırdır benimle konuşmak felan” dediğimde bana baktı.

“Bizim Emirhan ile işimiz var” başımla onayladım. Nesli bulut yanıma gelince elimi omzuna attım.

“Hadi gidelim” dedim ona bakıp. Egehan a baktı “İşi varmış” dediğimde. Bana baktı. “Yani birlikte işimiz var seni şuradan arabaya bindireceğin” dedim göz kırparak.

“Gene bir şey yapmasa bari abi” dedi bana

“Ben yanında olacağım korkma “dedim Hira ile birlikte onları taksiye bindirdim. Parasını da verdim.

O lar giderken. Bende Emirhan ın arabasını takip etmek için başka bir taksi tuttum. “Belli etme abi” dedim adam sanki aksiyon filmindeymişiz gibi iki araba aldı önüne. Bu salak Emirhan da fark etmedi. Onlar aşağıya inince bende indim. İlerlemeye başladılar. “Benden bu kadar, buraya gelmem bile yasak biliyorsun” dedi Egehan başıyla onayladı.

“Sağol” dedi elini omzuna dokundu. Emirhan durdu Egehan devam etmeye başladı. Emirhan arkasını dönüp gitmeye başladı. Bende Egehan ın peşinden devam ettim. Orman’ın içinde bir bina ve etrafında bir sürü eğitim alanı gördüm. Egehan ın üstü aranıp içeriye girdi. Kapısında sağında solunda bir şey yazmıyordu. Etrafı çevrilmiş bir yerdi.

Yanımdan koşanlar geçince çalılara çöktüm. Kollarındaki amblemi görünce olduğum yerde kaldım. Yo yapmazdı değil mi. O oradan çıkana kadar orada bekledim.

Egehan baya bir bekledikten sonra çıktı. Kolunda çantasını aldı. Henüz dudak okumayı beceremiyordum. Adamla kapıda bir şeyler konuştu. Sonra da yürümeye başladı.

 Alandan çıktı bende peşinden ilerlemeye başladım. Tam yola çıkacakken arkasından seslendim. “Sen ne yapıyorsun burada” durdu. Arkasını döndü.

“Tunahan” dedi şaşkınlıkla.

“Ne arıyorsun lan burada” diye çantamı attım bir tane geçirdim. Dengesini kaybedip düştü. Yerde eli yüzüne gitti. “Ajan olamadık diye vatan haini mi olacaksın” Yerden destek alarak kalktı.

“Ne yapacaktım başka ajan olmamıza izin vermediler ben bu eğitimleri boşa mı aldım” diye o da bana doğru yürümeye başladı.

“S.kerim lan eğitimini vatan lan bu şaka mı zannettin” diye bir tane daha vurdum. “annem ne dedi hatırlasana “

“Annemi vatan haini ilan ettiler” dedi gözleri dolu dolu olmuştu.

“Bu sen değilsin” dedim şaşkınca. Bu o olmazdı kesin mantıklı bir açıklaması olmalıydı.

“Bu benim beğensen de, beğenmesen de bu benim”  dedi ellerini açıp. “Ajan olmazsam casus olurum” Emirhan ajandı ama yok olmaz bu olmaz.

“Emirhan ne iş o ajan değil mi?” dediğimde gülmeye başladı.

“Hiçbirşey gördüğün gibi değil ha o da Casus”dedi gülerek.

“Sen vatan için ölürsün” dedim şaşkınca.

“Ben vatan için kılımı kıpırdatmam, annemi kaç kere hain ilan eden vatan için donanımımız olduğu halde bizi ajanlığa almayan vatan için” dediğinde bir tane daha çaktım. Yere yatırıp yumruklamaya başladım.

“Vatan senden önemli lan” diye ağlayarak dövmeye başladım. Vatan benim için her şeydi.

….

Hiç dokunmamıştı bana ben hep dövmüştüm onu. Yere çöktüm. Gözlerimden yaşlar süzüldü. “Ne olacak şimdi” dedim kendi kendime.

“Evden ayrılacağım asıl yuvama geleceğim” dedi ağzındaki kanı tükürerek. Yola çıktım. Yürümeye başladım. O da arkamdan geliyordu. Vurduğum her yumruğu kalbime attım sanki. Kalp krizinden ölünürse bunun için olabilir işte.

Yere çökünce arkadan koşarak geldi. “Tunahan” dediğinde kolumu çektim.

“Dokunma lan bana, Biz seninle kardeşiz onu geçtim ikiziz lan annemizin karnında bile ayrılmamışız” Egehan dişlerini sıktı. “Nasıl yaparsın”

“Yaparım” dedi dişlerinin arasından “Yaptım bile umurumda değil bundan sonrası” yerden kalktım. Taksi durdurdum yanıma bindi. Nasıl diyecektim sen vatan hainisin diye. Dilim varmazdı ki.

Eve gelince ona baktım hadi vazgeçtim de bir anlık boşluğuma geldi de. “Egehan” dediğimde bana baktı.

“Dramaya bağlama” dedi gözlerimi kapattım. Eve girince birlikte girdik içeriye. Annem Egehan a baktı “Ne oldu sana” dedi kaşı yarılmıştı. Benim elimdeki kanı görünce bana baktı sonra şaşkınca.

“Tunahan” dedi babam mutfaktan çıktı. İkimize baktı.

“Ne oluyor” dediğinde Egehan babamın önünde durdu. Nesli bulut merdivenlerin başında durmuş izliyordu. “Ben casus okuluna kayıt oldum” demesiyle babamın bir tane geçirmesi bir oldu. Egehan yere düştü.

“Ne yaptım dedin” dedi annem

“Ne yapacaktım böyle olacağı belliydi” dedi sinirle yerden kalkarken. “Artık hiç birinizin suratınızı görmek istemiyorum” dediğinde babam yakasına yapıştı. Hiç birimizden ses çıkmıyordu.

“Ne demek o lan ne demek” diye bağırdı evin içi onun sesi ile yankılandı. “Vatan haini mi olacaksın” sesi titredi babamın.

“Tunahan dövdü yeterince sizde dövün tam olsun sonra zaten gideceğim” dediğiyle annemin yere yığılması bir oldu. Babam Egehan ı bırakıp anneme koştu. “destan” dedi Nesli Bulut koştu bende annemin yanına koştum.

“Defol” dedi babam. “Defol git evimden senin gibi oğlum yok artık” diye bağırdı. Egehan geri çıkarken anneme baktı aradan. Durdu bir süre. “Destan bak bana” diye Babam annemi ayıltmaya çalışıyordu.

Kapı sesi duyuldu…