The SEDUCTION Of A Husband

IMPIT NA SIGAW ang pinakawalan ni Arliyah habang patuloy ang paghalik sa kanya ni Joven. Nagpupumiglas man siya ay wala pa rin silbi dahil sa puwersa at lakas nito. Kumpara naman sa kanyang katawan na may kaliitan, walang laban sa lalaking nakapatong sa ibabaw niya na naglalakbay ang palad sa maseselang parte ng kanyang katawan. “Please… tama na!” Sigaw niya sa gitna ng walang humpay na pag-iyak. Mas lalo lamang siyang nakaramdam ng matinding takot sa pagpunit ni Joven sa kanyang damit. Halos iluwa na nito ang kanyang dibdib, kung hindi lamang sa suot niyang bra. Hindi niya maintindihan kung paano nagawa ito ng akala niyang kaibigan. “Kung hindi ako makakaganti sa ginawa ng asawa mo, puwes mababaliw siya sa gagawin ko sayo!” Nagpakawala ito ng malademonyong tawa at hinalikan siya muli sa labi. “Aangkinin kita. Ang katawan mo. Paulit-ulit kitang aangkinin ngayon gabi, Liyah. Narinig mo ako?! Tignan natin kung hindi ka isuka ni Sandro kapag nalaman niyang nilaspag kita—” “Hayop ka!” Malakas na sampal ang ginawa nito sa lalaki. Mabilis na hinawakan ni Joven ang kanyang pulsuhan at pinirmi sa ibabaw ng kama. “Pakawalan mo ako, parang awa mo na! Pa-parang awa mo…” nakikiusap siya at nagbabakasalaki na makita muli sa mga mata ng lalaki ang Joven na kilala niya, na kaibigan niya. “Bakit hindi ako, Liyah? Dahil hindi ako mayaman katulad ng mga Ciejo?” He smirked in bitterness. Panandaliang natigilan sa paghagulhol si Arliyah sa narinig. Sa gitna ng kanyang takot ay nagpursigi siyang makahanap ng paraan na makatakas. “Anong ibig mong sabihin, Joven?” pagpapatay oras ni Arliyah habang nag-iisip ng paraan para matakasan ang lalaki. “Ma-mahal mo ako?” nanginginig ang labi na tanong niya sa marahan na boses. “Totoong mahal kita, Liyah. Hindi katulad ni Sandro na pinakasalan ka lang dahil sa pera, naniniwala ka na mahal ka niya? Ako ang totoong nagmamahal sayo! Kahit walang yaman na kapalit ay mamahalin kita.” Namumula ang mga mata nitong mariin ang titig sa kanya. Dahan-dahang nilapit ni Joven ang kanyang mukha kay Arliyah at nagsimula itong halikan ang dalaga. Ngayon ay mas marahan at walang rahas. Dahil naramdaman niya na huminto na sa panlalaban si Arliyah kaya unti-unti niyang binitawan ang pulsuhan nito. Laking tuwa ang naramdamna ni Joven nang humalik pabalik si Arliyah sa kanya at haplusin nito ang kanyang leeg. “Hiwalayan mo si Sandro, itatakas kita sa mga Ciejo. Sumama ka sa akin. Sa akin ka sasaya Liyah.” Hinaplos ni Joven ang kanyang pisngi. “Hindi ka tanggap ng mga Ciejo kaya mahihirapan ka lang. Sa akin, tatanggapin kita ng buo. Ipaglalaban kita.” Mariin na napapikit si Arliyah dahil tama ang huling sinabi nito. Hindi siya tanggap ng mga Ciejo, hindi kailanman matatanggap. Pumatak ang luha sa kanyang mga mata. When she opened her eyes, she saw Joven who was enjoying the kiss she was returning to him. Doon na siya nakahanap ng pagkakataon na hawakan ito sa balikat at sipain ang p*********i. Lalo na at nakababa na ang pantalon niya, tanging boxer na lamang ang naiwan. “Tang ina! Putang ina, Liyah!” He groaned in pain. Napaalis sa ibabaw ni Liyah si Joven at humiga sa kama habang hawak ang gitna nito at kinakalma ang sarili sa sobrang sakit. Doon na nagkaroon ng pagkakataon na tumayo si Arliyah, maski halos hubad na siya ay walang pag-aalinlangan itong nagtungo sa pintuan palabas ng kuwarto. Sinulyapan niya si Joven na ngayon ay nakatayo na at inangat ang pantalon. Handa na siyang sugurin at saktan, matalim ang namumulang mga mata. Parehong nanginginig ang tuhod at kamay habang binubuksan ang pintuan ni Liyah. When she finally opened the door ay doon naman sumalubong sa kanya ang kakarating lang na si Sandro, wearing his long sleeve polo who seems just came from work but immediately headed here. Hindi niya inaasahan na mapapaaga ang uwi nito galing sa Singapore. His lips parted when he saw Liyah’s situation. Ngunit agad na nagdilim ang paningin niya ng lumampas ang tingin nito sa likod ng asawa. Behind her was a man casually fixing his pants, sinarado ang zipper at inaayos ang belt. “Ang sarap ng asawa mo, Sandro.” Ngumisi si Joven at inakbayan si Arliyah na halos manlamig at nanlalabo na ang mga mata. Joven turned to her like no force happened a while ago in the bed. “Tutal nahuli na rin naman tayo ng asawa mo, sabihin na natin ang totoo.” “Anong ibig mong sabihin?” Liyah removed Joven’s hand on her shoulder and faced him. “You were harassing me! You almost raped me!” bulalas nito at halos hindi na alam ang gagawin. Hindi na rin siya makapg-isip ng diretso. “What is this, Liyah?” kalmado at kontroladong tanong ni Sandro sa kanya. Nanlilisik ang nakakatakot na tingin. Kitang kita ang pagpipigil sa kanyang paghinga. “What the f**k is this?! Are you f*****g having an affair? Sa pamamahay ko?!” napatalon na si Liyah sa sigaw ng asawa. She closed her eyes tightly and started to cry. Pero buong tapang niyang nilapitan si Sandro at umiling. Sinubukan nitong hawakan ang braso ngunit padaraag niyang binawi iyun. “Nakakadiri ka. Sa loob pa ng pamamahay ko.” There is disgust on his eyes. Kuyom ang kamao na hinarap si Joven. Walang pag-aalinlangan niya itong malakas na sinuntok dahilan para mapaupo siya sa sahig. Agad na dumugo ang labi ng lalaki ngunit tinignan lamang siya ni Liyah na tila ba nararapat lamang iyun sa lalaki. “Umalis na kayong dalawa sa harapan ko habang kaya ko pang magpigil. Kung hindi ay makakapatay ako.” Taas-baba ang dibdib ni Sandro na tinalikuran silang dalawa. Sinubukang tumayo ni Joven at hinawakan sa braso si Arliyah na halos manghina na sa pinaghalo-halong emosyon. Hindi alam kung paano ipapaliwanag ang sarili. “Tara na, Liyah. Umalis na tayo rito.” “Bitawan mo ako,” may takot nitong sambit sa mababang boses. Ngunit nagpumilit si Joven kung kaya ay muli niya itong sinampal. “Tang ina! Bahala ka sa buhay mo, hindi kana tatanggapin ng asawa mo. Madumi kana!” nagmamadali itong umalis ng bahay, may takot sa kung ano ang kayang gawin ni Sandro sa kanya. Lalo na at alam nitong wala siyang laban sa makapangyarihang negosyanteng lalaki. Nilapitan ni Arliyah si Sandro at sinubukang hawakan ang braso. Pero puno ng galit ang titig nito sa kanya. “Maniwala ka sa akin, Sandro. Wala kaming relasyon ni Joven, pumunta siya rito at sinubukan niya akong gahasin.” Nagsisimula na siyang humagulhol. Halos lumuhod na ito sa pagmamakaawa sa asawa. “You’re so disgusting Liyah,” paos na usal nito kasabay ang pagkawasak sa boses. “Umalis kana. Dahil kung hindi ay pati ikaw kaya kong saktan.” May pagbabanta man sa boses nito ay binalewala niya, gagawin niya lahat para maniwala sa kanya ang asawa. “Don’t you believe me? Why would I cheat on you?” Tiningala niya si Sandro na wala na ngayong awa. Parehong sarado ang puso at tainga na pakinggan siya. “May pagdududa ka ba sa nararamdaman ko sayo?” She sniffed. “I should have listened to my family,” that’s the answer that gradually made Liyah weak. “Leave, Liyah. I am ending this f*****g relationship with you. Sumama kana sa kabit mo. Hindi na kita kayang tanggapin pa.” Piansadahan niya ng tingin ang katawan nito. Ang blouse na bukas na ang iilang buttones dahilan para iluwa na nito ang dibdib at kulay itim niyang bra. “You’re f*****g disgusting. Maski tignan ka ay nandidiri na ako. Hawakan ka pa kaya? Now f*****g leave!” “No, I’m not leaving!” pagmamatigas niya. “Paninindigan ko na walang akong ginawang mali. “Ginagago mo ba ako?!” His jaw moved firmly and he filled with undeniable rage in his eyes. “Hindi ka aalis?” Namilog na lamang ang mga mata ni Arliyah nang umangat ang palad ni Sandro kasabay ang pag-igting ng panga nito sa umaapaw na galit. He was ready to slap her, something that she wasn’t expecting nor cross her mind that Sandro was capable of doing that. Lalo na at hind siya nito kailanman sinaktan. Ngunit hindi nito natuloy ang pananakit bagkus ay tinalukuran siya ng asawa. She was horrified. Scared and confused. Hindi na niya alam ang gagawin. Halos manlumo siya at mapayuko. Dahan-dahan siyang napaupo sa sahig at parang lantay na gulay sa panghihina. “Leave my f*****g house. Or else… I might hurt you.” Kuyom ang kamao nito. “Lumayas kana, pinakain at binihisan kita. Binigay ko sayo ang lahat. I worked hard to provide for your needs. Nabubuhay ka lang dahil sa akin, tignan natin kung anong kahirapan ang maghihintay sayo sa ginawa mong pangbababoy sa pamamahay ko!” Napahagulhol si Liyah at hindi mapigilan ang patuloy na pag-agos ng mga luha sa kanyang pisngi. “Who do you think you are?” pagak itong nagpakawala ng isang panunuyang tawa. “Katulong ka lang naman noon na gumanda ang buhay dahil sa akin. Tingin mo hindi kita kayang ipagpalit? Look at yourself. Madali ka lang palitan.” Arliyah swallowed hard and remained silent. She was staring at Sandro’s back. Suot ang pormal na business suit nito, magandang porma ng katawan, mamahalin at tila kay hirap abutin. He was a good husband and provider… hindi siya ang problema. Sa mga pagkakataong iyun ay naisip ni Arliyah na baka nga hindi sila ang para sa isa’t isa. Masyadong magkaiba ang mundo nilang dalawa. Hindi sila kailanman magiging masaya sa mapangmatang tao sa nakapaligid sa kanila. “Tama nga sila, pera lang ang habol mo sa akin. You’re ambitious, Arliyah.” He smirked and even Liyah shattered into pieces. Tila mas masakit at nakakatakot ang sinasabi ni Sandro sa kanya, walang wala sa ginawang kahayupan ni Joven kanina lang. “Wala ka pa ngang napapatunayan. Nabubuhay ka lang sa pera ko.” That was enough for her to wake her from reality. Gusto niyang isipin na galit lamang ang asawa. Ngunit matapos ang mga narinig nito ay tila ba nagising siya sa katotohanan. She is a weak and incompetent woman, who relies upon and is dependent on her husband.