04
1358 Words
“ไปทำอีท่าไหนมาถึงให้ตัวเองมีแผลถลอกได้”
ดูเหมือนว่าผู้จัดการส่วนตัวของดาราสาวจะไม่จบไม่สิ้นกับรอยที่หัวเข่าซึ่งได้มาไม่กี่วันก่อน แน่นอนว่ามันส่งผลกระทบต่องานที่ต้องทำอยู่ไม่น้อย เพราะนางแบบสาวแทบจะต้องโชว์เนื้อหนังมังสาเสียทุกสัดส่วน หากแต่ก็ไม่ได้เกินความสามารถของทีมงานและพวกช่างแต่งหน้า ไม่เข้าใจว่าอย่างไรชายหนุ่มรุ่นพี่ถึงบ่นเธอไม่เลิก
“ก็บอกไปแล้วไงคะ ว่าฝนตกเดินไม่ระวังเลยลื่นล้มค่ะ”
“ขอพี่ดูหน่อย”
เฌอริลิณญ์ที่เสร็จจากงานถ่ายแบบแล้วชักเรียวขาของตัวเองกลับในขณะที่อีกฝ่ายกำลังจะใช้มือแตะเพื่อดูอาการของมันชัด ๆ ตอนที่รถชะลอติดไฟแดง หากเป็นเมื่อก่อนเธอคงจะไม่ติดอะไร ทว่าตอนนี้นั้นมันไม่ใช่ ความจริงไม่ได้อยากจะติดรถหรูมากับกายเลยด้วยซ้ำ แต่ขาจากที่ล้มวันนั้นก็ยังคงเจ็บอยู่ จึงเลือกที่จะไม่ขับยานพาหนะเองไปก่อน เพื่อตนเองและเพื่อนร่วมถนน หากว่าเกิดเรื่องไม่คาดคิดอีกเธอจะได้ไม่ไปทำใครเขาเดือดร้อน
“ไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วค่ะ”
“อ่า ครับ งั้นให้พี่ไปส่งที่มอเลยใช่ไหม”
“ค่ะ” อีกฝ่ายมีใบหน้าเสียดายอย่างเห็นได้ชัด นั่นยิ่งทำให้เฌอริลิณญ์ไม่สนิทใจกับเขาเข้าไปอีก รวมถึงที่ผ่านมาเธอเองก็ไม่ได้นึกสังเกตด้วยว่าเขามักจะทำหน้าตาแบบไหนตอนมองกัน
“จะทานอะไรก่อนไหมครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมาก”
“จะเล่นตัวไปถึงไหน ก็รู้ว่าฉันชอบเธอมาตั้งนานแล้ว”
“เล่นตัว?” คนที่นั่งอยู่ข้างคนขับในตอนที่รถยนต์ขับเคลื่อนเข้าใกล้สถานศึกษาแค่นยิ้มออกมา ถ้าการที่ไม่เล่นด้วยกับเขามันหมายความว่าเล่นตัวก็คงจะสุดแล้วแต่ผู้จัดการหนุ่มจะคิด เพราะเหตุนี้ด้วยหรือไม่ที่เป็นต้นเหตุทำให้เฌอริลิณญ์ต้องจบความสัมพันธ์กับอดีตแฟนหนุ่ม ทว่าสุดท้ายแล้วจะไปโทษใครอื่นก็ไม่ได้ เพราะเธอเป็นคนบอกเลิกสิงห์แบบไม่ไยดีเอง
“สำนึกบุญคุณกันบ้างก็ได้นะ ว่าที่มีทุกวันนี้ได้มันเพราะใคร”
“อ๋อ ขอกราบขอบพระคุณพี่กายอย่างสุดซึ้งเลยค่ะ ที่อุตส่าห์เก็บเด็กคนนี้มาจากข้างสนามแข่งแล้วปั้นให้เป็นดาวเจิดจรัส แต่พอเด็กคนใหม่มันยอมเล่นด้วยหน่อยก็ไม่สนหัวแล้วว่าหนูจะเคยหาเงินให้พี่ได้มากมายขนาดไหน คอนโดหรูที่ใช้กกเด็กทุกวันนี้ก็มาจากแรงกายแรงใจของหนูทั้งนั้นเลยนะคะ สำนึกบุญกันบ้างก็ดีค่ะ”
“อีเด็กเวรนี่ กูอุตส่าห์คุยกับมึงดี ๆ แล้วนะ ต่อไปงานที่ทำอยู่ก็คงจะไม่เหลือแล้ว หมดสัญญาเมื่อไหร่ก็ตัวใครตัวมัน ลงจากรถกูไป”
หญิงสาวไม่ได้อ้อยอิ่งที่จะลงจากรถยนต์คันหรูของผู้จัดการส่วนตัว แม้ว่าระยะทางจากตรงนี้เดินเข้าไปถึงคณะจะไม่ใช่ใกล้ ๆ เลยก็ตาม อีกทั้งความร้อนจากแดดของประเทศก็ทำเอาคล้ายกับว่าจะหน้ามืดไปชั่วขณะ แต่ทางเลือกก็ไม่ได้มีมากนอกจากจะต้องเดินเพื่อขึ้นเรียนให้ทันเวลา ส่วนเข่าก็ยังดีที่เธอไม่ได้เจ็บอะไรมากแล้ว
“เฌอ...”
“สอง” ดูเหมือนว่าสวรรค์จะยังเห็นใจหญิงสาวอยู่บ้าง เมื่อเดินต่อไปไม่ทันไรก็มีบิ๊กไบค์คันใหญ่จอดเทียบฟุตปาธเพื่อเรียกให้คนที่เปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษาก่อนจะออกมาจากตึกถ่ายนิตยสารหยุดเดิน หากแต่มันก็ทำเอาดาราสาวประหม่าขึ้นมาอยู่ไม่น้อย
ก็เพราะว่าทำกับเพื่อนสนิทของเขาเอาไว้เยอะ
“ครับ แล้วนี่จะไปไหนอะ”
“คณะน่ะ”
“ทำไมได้เดินมาล่ะ หรือวินเขาส่งถึงแค่นี้เหรอ” ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงมันจะไม่ใจจืดใจดำรีบทิ้งลูกค้าไปหรือ อีกทั้งนี่คือเฌอริลิณญ์ หนึ่งในดาราดังของศักราชเชียวนะ หากว่าไม่รวมข่าวเสียหายที่เจ้าตัวต้องเผชิญอยู่ในตอนนี้น่ะนะ
“อ่า พอดีว่าเฌอมากับผู้จัดการน่ะ แต่ว่าเขามีงานต่อ เลยส่งได้แค่ตรงนี้” จะให้บอกความจริงไปก็คงจะไม่ได้ เช่นนั้นเลี่ยงได้ก็ควรจะเลี่ยงดีกว่า
“จากตรงนี้ไปตึกเรียนอะนะ งั้นไปครับ ไปด้วยกัน” อย่างไรเธอกับเขาก็อยู่สาขาเดียวกัน เรียกได้ว่าเมื่อก่อนสนิทกันแทบจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดอยู่แล้ว แต่พออีกฝ่ายเลิกรากับเพื่อนเขา เราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย แน่นอนว่าสองก็มีความโกรธเฌอริลิณญ์อยู่มาก ทว่าก็คงจะไม่เท่าลูติโน่ที่วันนั้นเกือบจะได้มีเรื่องกันแล้ว เธอเคยทำสิงห์มันเจ็บมากก็จริง แต่เมื่อมีคนใดคนหนึ่งหมดรักแล้วเราก็ต้องยอมรับความจริงให้ได้ ส่วนที่ชวนไปด้วยกันก็คิดว่าช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์
“มันจะดีเหรอ แบบนั้นมัน...”
“คนละเรื่องกันครับ มาเถอะ”
นัยน์ตาคมที่กำลังให้ความสนใจผู้สอนอยู่ชําเลืองมองบุคคลที่เข้ามาใหม่ทั้งสอง เนื่องจากวันนี้เป็นเรียนรวมเซคใหญ่ก็ไม่แปลกที่จะได้พบเพื่อนคนที่ไม่เคยจะเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน อีกทั้งหากวิชาไหนที่ไม่ได้สำคัญมากสิงห์ก็จะเลือกอยู่ซ้อมที่สนามมากกว่าเข้าเรียน แรก ๆ โดนเสือมันเอาไปฟ้องมารดาจนสิงห์เองก็โดนบ่นไม่ต่างกัน ช่วงนี้จึงได้เห็นนักแข่งคนดังมานั่งเรียนกับเพื่อนบ่อยขึ้น ก็อย่างที่แม่ว่าจะเอาดีด้านอาชีพจนทิ้งการเรียนก็ไม่ได้
“มึงมาด้วยกันได้ยังไงวะสอง”
เป็นลูติโน่ที่รีบกล่าวถามสองซึ่งเพิ่งเข้ามาถึงห้องเรียนชนิดที่เรียกว่าสายจนอาจารย์เกือบจะล็อกห้องไม่ให้เข้าแล้ว
“อะไร”
“อย่ามาไขสือ ก็เห็นอยู่ว่ามึงเดินเข้ามาพร้อมยัยนั่น”
“เขามีชื่อไหม”
“ไม่อยากเรียก มึงจะทำไมล่ะ”
“ไอ้ห่ารากนี่ ขยับไปหน่อย ง่วง คนจะนอน”
“มึงอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง แล้วอาจารย์ก็สอนอยู่ไม่เห็นเหรอ บอกมาเลยว่ามากับเฌอริลิณญ์ได้ยังไง”
ดูเหมือนว่าลูติโน่จะไม่ยอมแพ้ นั่นส่งผลให้สองจำต้องถอนหายใจออกมา ก่อนจะลอบมองเพื่อนอีกคนที่ยังนั่งนิ่งอยู่ตามเดิม หากแต่ถ้าสองเข้าใจไม่ผิด สิงห์เองก็คงอยากจะรู้เช่นกัน ก็เพราะในเย็นวันนั้นเขาเห็นเต็มสองตาว่าพ่อนักแข่งดาวรุ่งทำอะไรไว้กับแฟนเก่าบ้าง เห็นแม้กระทั่งตอนที่เฌอริลิณญ์โดนกลุ่มเพื่อนผู้หญิงแกล้ง ทว่าเพื่อนเขาก็ทำเพียงแค่ยืนดูนิ่ง ๆ แล้วไปแกล้งเธอต่อ
จากรักกลายเป็นเกลียด บนโลกนี้ไม่มีอะไรเที่ยงแท้จริง ๆ
“เหมือนจะโดนผู้จัดการทิ้งให้ลงหน้ามอ แล้วมึงดูแดดประเทศเราด้วย อีกอย่างขาเฌอก็เหมือนจะเจ็บ กูเลยพามาด้วย”
“ขาเจ็บ? แต่ก็ไม่ได้พิการตรงไหนนี่ สำออยไปทั่ว”
และใช่ เป็นไปตามที่สองคิดเอาไว้ ถึงตาจะมองอาจารย์ผู้สอนอยู่ แต่พอเป็นเรื่องของเฌอริลิณญ์เพื่อนเขาก็ไม่เคยคิดที่จะปล่อยผ่านเลย อีกทั้งยังดูเกลียดมาก ๆ ด้วย
ก็ให้มันทำสันดานแบบนี้ใส่เธอไปให้ตลอดรอดฝั่งก็แล้วกัน
TBC.
สงสารใครก่อนดีคะ
- Writer
