Gece boyu Feride'yi düşünmüş ve hayaller kurmuştum. Kimseden çekinmeden, korkmadan, el ele gezeceğimiz, evlenip yuva kuracağımız, sevgi dolu geceler ve o sevgiden gelecek mucize bebekler...
Şimdilik, hayal olan, ama ileride gerçek olması için çabalayacaktım. Şimdi ise, bugün işe başlama hevesiyle, hazırlanıyordum. Hiç bir fabrikada çalışmamıştım. Gerek olmamıştı bugüne dek! Babam köyün ağası, biz işçilerin başında duran, küçük ağalardık.
Üzerimi giyinmiş, üst kata çıkıyordum. Kapıyı Feride açmıştı. İki dakika, göz göze gelebilmiştik. Her gördüğüm anda, kalbim yerini hatırlatıyordu. Odaya girmeden, eline küçücük temas edebilmiştim. Bugün kü uğurumu almıştım.
" Günaydın, " diyerek odaya giriş yapmıştım.
" Günaydın oğlum geç otur," Yer sofrasındaki yerimi almıştım. Kahvaltımızı sessiz
