AYELİSSA

2.BÖLÜM

Dün dünyaya ayak basmış bir insan olarak kendimi çok tuhaf hissediyordum. İnsanların yaşam alanı bizden çok farklıydı ve çok farklı özellikleri vardı. Gelmeden önce çok detaylı bir araştırma yapmış ve daha önce dünyaya gelmiş Ayelislerden öneriler almıştım. Yine de dinlemek ile uygulamak aynı olmuyordu.

Dünyaya gelir gelmez amacım melez prens ile karşılaşmaktı ve onun okuluna kayıt olmuştum. Ama anlaşılan o ki yanlış yerden başlamıştım çünkü kendisi okulda değildi. Dün de yoktu bugün de. Evini biliyordum ama ilk tanışma için evine gitmek doğru olmazdı.

Telefon denilen alet ile kendisine ulaşabilirdim ama şimdilik onu korkutmak istemiyordum. Elimdeki telefona bakıp derin bir nefes aldım. Efe, bana bunu nasıl kullanacağımı öğretmişti ve söylediğine göre istediğim her şeyin cevabını bundan bulabilirdim. Dünyada güçlerimi kullanmam tehlikeli olduğu için telefonu kullanacaktım. Aynı işi görür müydü tam emin değildim ama en azından işime yarardı.

Prensi göremesem bile hakkında birkaç şey duymuştum. Kızlar tuvaletinde iken iki kız kendi arasında konuşurken onun hakkında bilgi edinmiştim. Güzel kızdan anlıyordu ve anladığıma göre güzel kızları seviyordu ama sevgili olmak istemiyordu. Sevgili olmak istemediğine göre arkadaş olmayı seviyor olmalıydı. Ayrıca kızlardan biri yatakta çok iyi olduğunu söylemişti bunu neden söylemişti ne anlama geliyordu bilmiyordum ama ileride belki işime yarardı.

"Bu yaptığına inanamıyorum Çağrı!" Duyduğum tiz kadın sesi ile bakışlarım anında arkama kaydı. Çağrı, demişti! Prens buradaydı!

"Bağırıp durma Mina. Seninle uğraşamam."

Bakışlarım elleri cebinde tepeden tırnağa siyah giyinmiş Ayelissa prensine kaydı ve bir anda ürperdim. Ayelisler sürekli beyaz ya da açık renk kıyafetler giyerdi. Karşımdaki prens bir insan olarak yetiştiği için elbette bunu yadırgamıyordum ama yine de tuhaf gelmişti.

Ayrıca o kız ona neden bağırıyordu? Kesin ceza alacaktı! İnsanlar da birbirine kötü davrandığında ceza alıyor muydu acaba?

"Dün akşam beni ektin! Hem de başka bir kız için."

Ekmek ne demekti tam olarak bilemesem de prensin yaptığı hoş bir şey olmasa gerekti. Ayrıca kızın karşısında çok umursamaz görünüyordu ve bu saygısızca bir hareketti.

"Sinirlendiğin şey seni ekmem değil arkadaşlarınla girdiğin iddiayı kaybetmen." Prensin söylediği şey ile kızın gözleri kocaman açıldı. Sanırım çok şaşırmıştı. "Sen bunu nereden biliyorsun? Kim söyledi?"

Prens omuz silkerek bir iki adım geri gitti. "Sadece öyle hissettim."

"Bu saçma böyle bir şeyi hissetmiş olamazsın! Kim söyledi diyorum?!" Kız bağırdıkça bağırıyordu. Etrafta benden başka kimse olmadığı için duymuyordu fakat yine de ceza alabilirdi.

Oturduğum yerden kalkıp onlara doğru ilerledim. Amacım kızı uyarmak ve ceza almasını engellemekti. İnsanlar böyle bir şey için ceza alıyor muydu bilmiyordum ama yine de sesini yükseltemezdi özellikle karşısında bir prens varken.

"Ne düşündüğünü bilmek öylesine midemi bulandırıyor ki. Sesini duymak istemiyorum." Prens hala rahat bir ifadeyle konuşurken yanlarına ulaştım. İkisinin de bakışları bana döndüğünde yüzlerinde şaşkın bir ifade vardı.

Beni gördüklerine neden şaşırmışlardı ki? Acaba Ayelis olduğum belli mi oluyordu? İnsan gibi giyinmiştim ve insana benzediğime emindim.

"Biraz daha sessiz olur musun? Bağırman hoş değil." Kıza bakarak konuştuğumda kızın yüzündeki şaşkınlık daha da arttı.

"Sen kimsin? Ayrıca bu durum seni neden ilgilendiriyor?" Kız çok sinirli olduğu için şimdi de bana kızıyordu.

"İsmim Helen. Bağırman beni elbette ilgilendirmiyor, sadece senin için söylüyorum. Bağırarak konuşmak sana zarar verir." Ceza alırsın demek istesem de yöntemlerini bilmediğim için diyemiyordum.

"Hassiktir!" Veliaht prens fısıldayarak konuştuğunda bakışlarım ona döndü. O şu an küfür mü etmişti? Ayelissa prensi nasıl küfür edebilirdi? Ben şaşkınlıkla ona bakarken o gülümseyerek bana bakıyordu. Biraz önce küfür etmişti ve bunun şokunu yaşıyordum.

"Çok güzel değil mi?" Tam yanımda duran kıza bakarak konuştuğunda kız elindeki çantayı prensin kafasına geçirip hızla uzaklaştı. O kız bir prense vurmuştu ve kesinlikle ruhu Girelis'in karanlığına hapsedilecekti. Üstelik bağırmıştı da!

"Nereden geldin sen?" Prens biraz önce kafasına çanta ile vurulmamış gibi bana gülümseyerek baktığında gözlerim panik ile açıldı. Dünyadan olmadığım belli mi oluyordu?

"Neden sordun?" Anlamazlıktan gelerek konuştuğumda bedenimi tepeden tırnağa inceledi. "Koreli değilsin. Gözlerin renkli ve yüz hatların Korelilere benzemiyor. Ve.." bakışlarını yüzüme çıkardı. "Çok güzelsin."

"Beni güzel mi buldun." Dedim heyecanla. Kızlar tuvaletinde kızlar konuşurken duymuştum. Güzel kızdan anlıyordu ve asla geri çevirmiyordu. Eğer beni güzel bulduysa benimle arkadaş olabilirdi!

"Güzel olduğunu ilk defa duyuyormuş gibi davranma. Kime sorsan güzel olduğunu söyler." Yüzünde tam olarak anlam veremediğim bir gülümseme vardı ama bana gülümseyerek bakması iyi bir şeydi. Beni sevmişti. Ayrıca dünyalı olmadığımı değil sadece Koreli olmadığımı düşünüyordu.

"İsmim Helen. Evet Koreli değilim yeni geldim." Elimi uzatıp sıkmasını bekledim çünkü insanlar böyle tanışıyordu. Bir süre elime baktıktan sonra elimi sıktı. "Çağrı."

"Biliyorum Park Çağrı!" Dedim heyecanla. Yüzüne geniş bir gülümseme yayıldı ve eli hala elimdeydi. Acaba bu kadar uzun mu sürüyordu bu tanışma işi? Elimi ne zaman çekmem gerekiyordu?

"Nereden biliyorsun?"

Omuz silkerek gülümsedim. "Tuvalette kızlar konuşurken duydum."

"Ne diyordular?" Yüzünde eğleniyor gibi bir ifade vardı fakat neden evlendiğini tam olarak anlayamamıştım.

"Güzelden anladığını ve güzel kızları sevdiğini söylediler. Ben de seninle arkadaş olmak istiyordum. Beni güzel bulduğuna göre arkadaş olur muyuz?"

Bir süre yüzümü inceledikten sonra elini elimden çekti. "Benimle arkadaş mı olmak istiyorsun?"

Kafamı hevesli bir şekilde aşağı yukarı salladım. Bir an önce onunla arkadaş olmam ve bana güvenmesi gerekiyordu. Ayelissa'nın çok zamanı yoktu.

"Başka ne dedi o kızlar?" Yüzündeki ciddi ifade bir an gerilmeme neden oldu. Yanlış bir şey mi söylemiştim?

"Bir de yatakta iyiymişsin." Bunun hala ne anlama geldiğini bilmiyordum. Yani bir insan nasıl yatakta iyi olabilirdi? İyi mi uyuyordu acaba? Çünkü insanlar uyuyordu, böyle bir özellikleri vardı.

"Yaaa." Gülümseyerek kafasını iki yana salladı. "Biraz kaçık birine benziyorsun ama yatakta nasıl olduğumu gösterebilirim."

Bunu neden görmem gerekiyordu ki? Çok saçmaydı! Ama yine de onunla arkadaş olmak için onu ret etmemem gerekiyordu.

"Çok isterim." Gülümseyerek konuştuğumda kafasıyla beni onayladı.

"Yalnız mı yaşıyorsun? Sana mı gidelim yoksa bana mı?"

Yatakta nasıl iyi uyuduğunu gösterecek ise onun evine gitmemiz daha uygun değil miydi? Sonuçta benim yatağımda uyuyamazdı. Ayrıca insanlar hava kararınca uyurdu ama hava henüz kararmamıştı. Nasıl uyuyacaktı ki?

"Bence sana gidelim." Dedim adımlarım onu takip ederken.

İnsanların tuhaf özellikleri vardı dünyanın da öyle. Ayelissa'da hiç karanlık olmazdı ama dünyada oluyordu ve karanlık olduğu zaman korktuğumu inkar edemezdim. Bu yüzden dün akşam çok zor geçmişti. Neyse ki dünyaya geldiğimde insanı özellikler yüklenen bedenim uykuya ihtiyaç duymuş ve uyumuştum. Uyumak tuhaf bir şeydi, biraz ürkütücü.

İnsanlar ile ilgili sevdiğim tek şey yemek yemekti. İnanılmaz zevkli bir şeydi ve sürekli yemek yiyebilirdim.

Siyah bir arabanın önünde durduğumuzda omuzlarım düştü. Dünyada bir yerden bir yere gitme işi çok zahmetliydi ve çok uzun sürüyordu. Yanımda kimse yokken yine kendi yöntemlerimi kullanabilirdim ama prens varken bu araba denen şeye mahkûmdum.

"Nereye böyle?" Bir erkek sesi duyduğumda bakışlarımı o yöne çevirdim. Esmer tenli oldukça yakışıklı bir erkekti.

"Yeni bir arkadaş edindim. Biraz vakit geçireceğiz."

Prens beni arkadaşı olarak görüyordu! Yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu. Bu iş tahminimden daha kolay olabilirdi!

"Kim bu kız?" Prensin arkadaşı bana bakarken şaşkındı. Beni görünce neden bu kadar şaşırıyorlardı.

"Okulumuza yeni gelmiş. Biraz kaynaşmak lazım. Hadi görüşürüz." Arkadaşına el sallayarak arabaya bindiğinde ben de bindim.

Prens her ne kadar insan olarak yetiştirilmiş olsa da Ayelis kanı taşıyordu ve iyi biriydi. Beni hemen arkadaşı olarak kabul etmişti.