Kopan alkışlar, beynimde yankılanan çığlıklar. Mehmet'in sesi...Gözlerim doldu birkaç damla aktı yanıma gelip akan yaşı sildi dudağıma bir öpücük kondurdu.
"Ağlama mutluluktan bile olsa ağlama sevgilim."
Şuan ölmek istiyordum sadece ölmek. Aynı cümleyi Alparslan söylemişti bana. Mutluluktan bile olsa ağlama. Acımdan ağlıyorum halbuki. Kahrolduğum için.
"Cevap vermeyecek misin?"
Devasa bir tektaşı çıkardı ve parmağıma takmak için izin istedi. Gözleri kapatıp "Evet." Dedim sadece. Bana sarılışı, öpüşü ortadan kaybolan Alparslan. Şuan her şey bir kabus gibiydi. Kendi oğlunun doğum gününü çalan bencil bir pislikti bu adam. Evlenme teklifi edebileceği onlarca gün varken oğlunun doğum gününü seçti. Alparslan’ın teklifi belirdi kafamda o müzede resmimin oluşu, çalan müzik Alparslan… Ah Alpar
