The Nerd's Secret Affair (SPG)

MAHIGPIT ang pagkakahawak niya sa 'king beywang mula sa aking likuran habang walang tigil ang pag-ulos sa aking pribadong parte ng katawan. Halos idiin n'ya na ako dito sa glass table na aking kinasasadlakan.         "Ah..." pag-ungol ko.         I tried to reach for his hand dahil hindi ko na alam kung saan ako kakapit sa sobrang bilis ng pag-galaw n'ya. I gripped his left hand while looking at him. Naka-awang ang mga labi n'ya habang nakatingala at pikit ang mga mata.         "C-Claudio..."         Gumagalaw ang lalamunan n'ya marahil ay dahil sa sunod-sunod na pag-lunok n'ya.  He opened his eyes and stare at me directly. Sa pagkakataong ito, ako naman ang napapikit nang maramdaman ang pagsabog n'ya sa loob ko.         Humiwalay siya sa 'kin saka na-upo sa sofa. My knees were shaking pero pinilit kong makatayo. Hinawakan n'ya ako sa kamay at hinila pa-upo sa kandungan n'ya. He gripped my waist then entered me again.         "Move..." malalim ang boses na aniya saka sumandal sa sofa. Kumapit ako sa polong suot n'ya. He is still on his uniform habang ako ay wala nang ni isang saplot sa katawan.         Minute’s later nang muli kong naramdaman ang pag-sabog n'ya sa loob ko. Nanlalagkit na ang pakiramdam ko sa pagitan ng hita ko. I tried to get up pero pinigilan n'ya ako. Instead, tumayo s'ya at binuhat ako papanhik sa hagdan.         We entered his room. Tahimik n'ya akong inihiga sa kama bago nag-tungo sa closet niya. Bitbit ang jersey shirt na may tatak na Martinez sa likod, lumapit s'ya at sinuot iyon sa 'kin.          "Nanlalagkit ako," bulong lang na pagkakasabi ko.         Walang imik na pumasok s'ya sa loob ng banyo, nang bumalik, dala na ang isang basang bimpo sa kamay n'ya. He parted my legs saka ako pinunasan sa pribadong parte ko doon.         We are doing this for almost four months now.  It's started when I voluntarily offered myself to him. May party noon dahil nanalo ang team nila sa kabilang school. He’s a captain of the basketball team here in Hero Isaiah University. Samantalang ako naman ay sports writer. Nasa iisang circle of friends lamang kami.          I was drunk that time at hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob upang gawin iyon.  Maybe I am too desperate to get his attention.         Claudio is one of the guy in the university that girls can never resist. Instead, it was the opposite. He is the type of guy na hindi basta-basta pumapatol sa mga babaeng nahuhumaling sa kan'ya. He has high standards.  Hindi s'ya 'yung tipo ng lalakeng konting dikit lang sa kan'ya ng babae ay makikipaglandian na s'ya.         And I thought he would reject me for I am just a nerd. Wala akong kaayos-ayos sa katawan. Manang kumbaga sabayan pa ng makapal kong salamin. But when I attempt to kiss him, hindi n'ya na ako pinakawalan until we end up on his bed.         He was my first and we are doing this just for the pleasure. Ang nangyari sa 'min ay naulit ng ilang beses. Wala akong makapang pagsisisi sa sarili kahit na alam kong ginagamit n'ya lang ako.         Kahit na hanggang dito lang kami, kontento na ako. Hinayaan ko na lang na i-enjoy ang kabaliwan sa kanya dahil alam ko namang darating din ang araw na makakalimutan ko rin s'ya.         Tumabi sa 'kin si Claudio habang tanging boxers lang ang suot matapos akong punasan. Hinapit n'ya ako sa aking likuran saka ako niyakap ng mahigpit.         "You will sleep here," tipid na sambit n'ya. Hindi na ako hinayaang umalma.         I nodded saka humarap sa kan'ya. Nakapikit na ang mga mata n'ya kaya malaya kong napagmasdan ang itsura n'ya.         Katulad sa mga nababasa kong nobela, may aristocratic na ilong si Claudio. Hindi ito 'yung tipong pang pinoy. Ang mga mata n'ya, na hindi ko mabasahan ng emosyon.  And he has red lips at nangangamba ako na mawala ang pagkapula nun dahil sa kahiligan n'yang mag-yosi.         "Quit staring and just sleep," saad nito, nanatili pa ring nakapikit.         Tumango ako kahit hindi niya iyon nakikita. "Goodnight Claudio.” I kissed him on the side of his lips before I close my eyes.         Hindi na rin naman s'ya tumugon. I am expecting it already dahil kahit maghapon kaming magkasama o mag-damag pa, mabibilang lamang sa mga daliri ko ang mga salitang binibigkas n'ya.         The next morning, maaga akong naggising at pinagluto s'ya ng almusal. Malalim pa rin ang tulog n'ya hanggang sa maka-alis ako. Pang hapon ang klase ko ngayon kaya hindi ako nagmadaling umuwi. Isa pa wala naman akong maaabutang miyembro ng pamilya.         I was living alone mag-mula nang tumapak ako sa kolehiyo. Nasa siyudad ang mga magulang ko dahil doon naka-base ang business nila. At isa pa, napadpad lamang ako dito sa Sagrada dahil mas pinili kong mamuhay ng mag-isa. Mas gusto kong manatili sa tahimik na lugar kung saan walang nangingialam sa 'kin.         Madalas akong ikompara sa kapatid ko ng mga taong nakapaligid sa 'min.  My parents told us na 'wag nang pansinin. Pero dahil ako ang mas naaapektuhan, pinili ko na lang umiwas. Hindi sangayon ang mga magulang ko sa naging desisyon ko. Pero tatlong taon na ang nakakalipas, kinaya ko namang mamuhay ng ako lang.         I am on my third year of college now, taking up Office Administration. Walang kinalaman sa club na kinabibilangan ko ngayon pero dahil ito ang gusto ng mga magulang ko and it's their condition kaya pinayagan akong mag-aral dito.         Mabuti at hindi ko masyadong naiisip si Claudio at nakapag-focus ako sa mga itinuturo ng Professor. I have to study hard. I have to graduate with a flying colors para man lang may maipagmalaki akong maiuuwi sa amin. Kaylangan kong may mapatunayan, hindi pwedeng parating kapatid ko na lang ang nakikita. Hindi pwedeng s'ya ang laging magaling sa mata ng iba.         Sa mga magulang ko, walang problema, pero sa mga kakilala, doon umiiral ang kompetensya.         "Asena…”         Inayos ko ang pagkakasuot ko ng salamin saka tinaasan ng kilay ang lalake sa harapan ko. "Bakit Emilio?"         Umakto itong nagulat. "K-kilala mo ako?"         Ngumuso ako saka inirapan s'ya. "Vice President of Student Council and a football player. Hindi kita kilala actually. Pangalan lang," pamimilosopo ko.         Tumawa ito saka ginulo ang buhok ko. Tinampal ko naman ang kamay n'ya sa takot na magulo iyon. Hindi pwedeng masira ang buhok ko.  Papanuurin ko pa ang practice game ni Claudio mamaya sa gym. Kaylangang mapansin n'ya ako sa kabila ng dami ng magagandang babaeng nanunuod sa kanila.         "Sungit ah,” anito at nangibit balikat.         "Ano ba kasing kaylangan mo?" Inirapan ko s'ya bago pinaglalagay sa bag ang mga gamit ko. Hindi na muna ako papasok sa club. Natapos ko nang lahat ng trabaho ko doon kahapon. Sinadya ko talagang tapusin lahat para makapanuod ako ng practice.         "Hindi ka ba nakikinig kanina? Tayong dalawa ang partner sa gagawing presentation natin.”         "Ah. Sige, makakaalis ka na. Ako nang bahala doon," ani ko at nilagpasan ko s'ya. Sinulyapan ko pa ang relo sa silid dahil baka kanina pa nagsisimula ang laro ni Claudio.         "Anu na naman, Emilio?!"         Hinabol kasi ako nito at hinarangan sa pintuan. Tumikhim s'ya saka tinaas ang dalawang kamay. "Hindi pwedeng ikaw lang ang gagawa nung presentation. Ano 'yun? Ikaw lang ang makakakuha ng grado?"         Ah oo nga pala, grade conscious din ang isang 'to.  Nasanay kasi ako sa mga nagiging grupo ko na inaasa lang sa 'kin lahat.          "Sige. Bukas, sabado, tawagan mo na lang ako.  Magkita tayo.” Inilahad ko ang kamay ko sa kanya. "Phone mo. Ilalagay ko number ko.”         Agad naman siyang tumalima. Matapos kong ilagay ang number ay nilagpasan ko s'ya at agad nang nagtungo sa gym.  Medyo malayo pa iyon dito sa building ng college namin.  Inabot ako ng tatlong minuto sa paglalakad bago nakapasok sa likod ng gym.         Hinihingal pa akong umupo sa pinaka-dulo kung saan walang makakapansin sa 'kin. Kanina ang lakas ng loob kong isipin na magpapansin sa kan'ya pero kapag nasa madaming tao na, hindi ko pala kaya. Mananatili pa rin akong tahimik na taga-hanga n'ya sa kabila ng lihim na pinaggagawa naming dalawa.         Inayos ko ang salamin sa mata ko bago kinuha ang cellphone ko. Pinunta ko iyon sa camera at kinuhanan s'ya ng video. Pawis na pawis na si Claudio. Nagwa-one on one sila ngayon ni Fabian, isa sa mga kaibigan namin. Habang naka-upo si Pres. Joachim, ang president ng writers club—isa sa mga bleachers kasama ang team ng basketball. Wala naman ngayon si Pres. Messiah, ang president naman ng school council dahil abala sa meeting.         Gusto kong punasan ang pawis na namumuo sa noo n'ya sa harapan ng madaming tao. Gusto kong pagsilbihan s'ya ng nakikita ng iba. Hindi iyong nagagawa ko lang ang lahat ng 'yon kapag kami lang na dalawa.         Hindi matunog ang pangalan ni Claudio sa mga nali-link na babae sa HIS U. Masyado s'yang malihim pag-dating sa mga ganung bagay. Hindi s'ya katulad ni Pres. Joachim na napapabalita kung sinu-sino ang nauugnay sa kan'ya.         Nalalaman na lang na nagkaroon s'ya ng babae kapag hiwalay na sila. Ni isang beses wala pa s'yang naipakilala sa mga kaibigan n'ya. Kaya hindi naman lingid sa kaalaman ko na madaming babae ang humihiling na sana mapansin sila ng Captain ball ng basketball team.         At ngayon, hindi ako aasang maipapakilala n'ya ako sa mga kaibigan n'ya. Dahil bukod sa wala naman kaming label at kusa ko lamang in-offer ang sarili ko. Kasiraan lamang 'yun sa pangalan n'ya.         Hindi sila maniniwala na ang isang Claudio Martinez ay papatol sa isang tulad ko. Isang babaeng walang alam pumorma. Hindi marunong magpaganda at may makapal na salamin sa mata.         Natapos ang one on one ng dalawa, kahit practice pa lamang ay panay na ang tilian ng mga nanunuod. Most of them were freshman and sophomore. Sila 'yung talagang humahanga. Mga mahilig mag-fangirl, imbis na mag-aral.         Unti-unting nabawasan ang tao sa gym hanggang sa ako na lang ang natira nang pumasok na sa shower room sina Joachim.         Tumunog ang cellphone ko. Halos mabitawan ko iyon nang mag-flash ang pangalan ni Claudio sa screen.         "Bakit?" pinatatag ko ang boses, hindi pinahalatang kinakabahan kapag s'ya ang kausap.         "Shower room.”         Dalawang salita lang pero alam ko na ang gusto n'yang iparating.         "Kanina pa ako dito sa apartment, Claudio," pagsisinungaling ko. Bumaba ako sa mga upuan saka naglakad patungong shower room.         I wasn't worried na baka makita ako nila Pres. Joachim dahil kilala ko si Claudio. Hindi n'ya ako papupuntahin doon kung nandun pa ang mga kasama n'ya.         "Saw you drooling over me a while ago," mababa ang boses na tugon n'ya mula sa kabilang linya, hindi naman tipong nagmamayabang.         Imbis na mag-react, tumikhim lang ako pero ramdam ko ang pag-iinit ng pisngi ko. Hindi na ako nag-salita at binaba na lang ang tawag.         Pumasok ako sa shower room. Tumambad sa 'kin ang nakatapis lamang ng towel na si Claudio.         Unti-unti s'yang naglakad palapit sa 'kin saka ako hinapit sa beywang. He removed my glasses kaya napapikit ako dahil halos wala akong makita kapag hindi iyon suot.         Binitiwan n'ya ako at lumipat ang mga kamay n'ya sa balikat ko. Unti-unti n'ya akong tinulak pababa hanggang sa tuluyan na akong naka-luhod sa harapan n'ya. Napasinghap ako nang hawakan n'ya ang kamay ko at dinala iyon sa buhol ng towel sa bewang n'ya saka tinanggal.         "You already know what to do..." aniya sa paos na boses.          Tumango ako kahit walang makita. Hindi n'ya binitiwan ang kamay ko at dinala sa pagitan ng mga hita n'ya.         "...pleasure me, Nona."         I am Noemie Ofelia Noelle Asena Martin, came from a renowned and influential family. But willing to do everything for Claudio Martinez even if it means of degrading myself.