เปื้อนรักซาตาน

ตอนที่2 เหยียบย่ำความรัก

ตอนที่2 เหยียบย่ำความรัก

คนตัวเล็กพยายามส่ายหน้าไปมาพร้อมอ้อนวอนให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำนั้น แต่ทว่าคนใจร้ายไม่แม้แต่จะฟังคำขอของเธอเลยสักนิด ทันทีที่ความเป็นชายกระแทกเข้ามาจนสุดลำเสียงกรี้ดร้องของปานดาวก็ดังขึ้นมา ร่างบางอรชรสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด

"ฮึกฮือ เจ็บคุณอาทิตย์ฮึก ปานเจ็บ!"สายตาเย็นชาไร้ความปราณีมองมาที่แก่นกายตนเองที่มีเลือดสดไหลเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด เสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาแต่ทว่าเอวสอบก็ไม่ยอมหยุดการกระทำเขาจ้องมองใบหน้าสวยอย่างสะใจที่เห็นอีกฝ่ายเจ็บปวดขนาดนี้

เสียงเนื้อกระทบกระทันดังผสานกับเสียงสะอื้นไห้ของหญิงสาว ปานดาวเจ็บแทบขาดใจแต่เจ็บกายหรือจะเท่ากับเจ็บที่ใจ เขาไม่แม้จะอ่อนโยนกับเธอเลยสักนิด การกระทำของสุริยะมันทำหัวใจดวงน้อยๆ ของปานดาวแตกเป็นเสี่ยงๆ

มือหนาของสุริยะเลื่อนขึ้นมาบีบเค้นหน้าอกใหญ่ที่กระเพื่อมไปตามแรงกระแทกของอีกฝ่ายอย่างพอใจ ร่างกายของหญิงสาวใต้ร่างนี้ช่างตอบรับเขาได้ดีเลยทีเดียว ยามที่แก่นกายลำใหญ่ของชายหนุ่มกระแทกเข้าไปแรงเสียดสีมันยิ่งทำให้ชายหนุ่มแทบคลั่ง นึกถึงสิ่งที่กวินฑาทำอะไรไว้กับผู้หญิงที่เขารักความเครียดแค้นก็ก่อเกิดขึ้นมากกว่าเดิม ปานดาวเม้มริมฝีปากแน่น เธอทั้งเจ็บทั้งจุกแต่ทว่าอ้อนวอนขอให้เขาหยุดก็ทำไม่ได้ในตอนนี้หฟยิงสาวจึงทำได้เพียงภาวนาให้ทุกอย่างจบเร็วที่สุด

เอวสอบเร่งจังหวะเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน ชายหนุ่มกระตุกถี่ก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาจนหมดทุกหยาดหยด น้ำตาหยดใสของหญิงสาวยังคงไหลออกมาไม่หยุด

เสียงหายใจหอบดังออกมาหลังจากที่ชายหนุ่มเสร็จสมดังใจหวัง สายตาเข้มจ้องมองไปยังร่างบางอรชรที่ที่นอนสะอื้นไห้อยู่ด้วยแววตาเย็นชา เขาไม่นึกสงสารคนตัวเล็กแม้แต่น้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้นคนที่คิดทรยศเขามันสมควรแล้วที่ต้องเจอแบบนี้ สุริยะเสยผมขึ้นก่อนจะลุกขึ้นเตียงขนาดห้าฟุตที่ตั้งอยู่ภายในห้องทำงานของเขา จากตอนแรกเขาย่ำยีหญิงสาวบนโซฟาก่อนจะอุ้มมาต่อบนเตียง

พอได้ยินเสียงเดินของคนใจร้าย ปานดาวก็ปล่อยเสียงโฮออกมา ความรักของเธอโดนเขาเหยียบย่ำจนไม่เหลือชิ้นดีเธอนึกโกรธตนเองที่ไปรักผู้ชายคนนี้ได้ลงคอ แม้รู้ทั้งรู้ว่าสุริยะไม่เคยคิดจะรักเธอเลยสักนิดในหัวใจของเขามีใครอีกคนอยู่เธอรู้ดี

ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพไม่ได้สวมใส่อะไรสักชิ้นมีเพียงผ้าขนหนูพ้นเอวสอบไว้เท่านั้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา สุริยะมองเบอร์แปลกอย่างสงสัยก่อนจะกดรับสาย ทันทีที่ได้ยินเสียงหวานอันคุ้นเสียชายหนุ่มก็เผยสีหน้าดีใจออกมา

"น้องริน น้องรินจริงๆ ใช่ไหมพี่คิดถึงน้องรินจังเลย พี่จะช่วยน้องรินออกมาให้ได้ไม่ต้องห่วงนะครับ!"น้ำเสียงของชายหนุ่มที่ฟังดูมีความสุขทำเอาคนที่นอนอยู่บนเตียงสะอึกไม่น้อย ปานดาวเจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจกับสิ่งที่ได้รับจากชายหนุ่มที่เธอเคยรักนักรักหนามานานหลายปี ในตอนนี้มันพังจนหมดแล้วไม่ว่าเธอจะรักเธอมากแค่ไหนในหัวใจของเขาก็ไม่มีพื้นที่ให้เธอเลยสักนิด

น้ำตาหยดใสไหลออกมาอย่างน่าอดสูในวันที่เธอไร้ค่าขนาดนี้ เธอโง่เง่าจนยอมเขาทุกอย่าง ยอมให้เขารังแกลงโทษเธอจนไม่เหลือชิ้นดี

"ลุกขึ้นมาแล้วออกไปจากห้องทำงานฉันได้แล้ว!"หลังจากที่สุริยะคุยกันศิรินทราเสร็จเขาก็หันมาจ้องมองหญิงสางบนเตียงด้วยความเกลียดชัง

"จำไว้ด้วยนะปานดาว ความรักไร้สาระของเธอฉันไม่ต้องการ!"

หญิงสาวหอบร่างอันบอบช้ำเดินมายังห้องนอนที่เธออาศัยอยู่ ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องร่างบางอรชรก็ทรุดลงไปกองกับพื้นพร้อมยกแขนทั้งสองข้างมาโอบกอดตัวเองไว้แน่น ใบหน้าสวยร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาจอดกลั้นไว้ได้ความรักของเธอมันคงไร้ค่าสำหรับเขามากสินะ เขาถึงได้ทำแบบนี้กับเธอ ย่ำยีเธอไม่เหลือชิ้นดี

"คนใจร้าย ปานไม่น่าไปรักคนอย่างคุณเลย ทำไมต้องทำแบบนี้กับปานด้วยฮึกฮือทำม่าย!"เสียงสะอื้นไห้ดังขึ้นมาอย่างเจ็บปวด

หลังจากที่ปานดาวออกไปจากห้องทำงานสุริยะในสภาพที่สวมใส่แต่กางเกงตัวเดียวเดินมาเทเหล้าลงแก้วก่อนจะกระดกลงคออึกใหญ่ รอยยิ้มร้ายๆ ของชายหนุ่มก็เผยออกมาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น ภาพที่เขาร่วมรักกับคนทรยศมันวนเวียนอยู่ในหัวของเขา เขาไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยสักนิดที่ทำแบบนั้นลงไปดีเสียอีกที่ได้เห็นผู้หญิงคนนั้นเจ็บปวดแบบนี้

เดิมทีเขาไม่เคยคิดว่าวันนึงจะต้องทำร้ายเธอเพราะที่ผ่านมา ปานดาวไม่เคยขัดคำสั่งเขาไม่ว่าจะเรื่องอะไร เขาได้รู้จักกับปานดาวเมื่อหลายปีก่อนในตอนที่คนตัวเล็กยังเรียนอยู่ในวันนั้นเธอกำลังถูกไอ้พวกขี้ยาทำร้ายเขาขับรถผ่านพอดีจึงได้ลงไปช่วย เดิมที่ก็ควรจะจบอยู่แค่นั้นถ้าหากว่าเขาไม่ได้บังเอิญรู้ว่าเธอเป็นคนของกวินฑาศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขา เพราะคำว่าบุญคุณที่เขาได้ช่วยเหลือที่ผ่านมาปานดาวจึงเชื่อฟังเขาเสมอไม่ว่าจะให้สืบเรื่องอะไรจากตระกูลนั้น

"เตรียมคนของเราให้พร้อมอีกไม่นานเราจะไปบุกรังของไอ้กวินฑา!"เสียงเข้มหันมาสั่งลูกน้องที่ก้มหน้าอยู่

"ได้ครับนาย!"

เช้าของอีกวัน

ความเจ็บปวดเสียใจทำให้หญิงสาวไม่อาจข่มตานอนได้ ตลอดทั้งคืนปานดาวเอาแต่ร้องไห้คิดถึงดวงเดือนแม่ของเธอ ไหนจะเรื่องของสุริยะอีก เธอได้ยินที่ชายหนุ่มพูดกับศิรินทราฟังจากน้ำเสียงไม่ต้องบอกว่าเขามีความสุขแค่ไหนที่จะได้เจอกับผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง

เสียงเปิดประตูห้องนอนดังขึ้นมาพร้อมร่างสูงโปร่งของสุริยะที่เดินย่างกายเข้ามาในห้อง หญิงสาวมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างหวาดกลัวในท่าทางที่อีกฝ่ายเผยออกมา พอได้ยินสิ่งที่คนตัวเล็กแสดงรอยยิ้มร้ายๆ ของเขาก็เผยออกมาให้เห็น