Walang buhay na naman akong naglalakad habang iniisip ang mga binitawang mga salita sa akin ni Eduard kanina sa parking lot ng isang mamahaling chinese restaurant.
Nararamdaman ko na ang masakit at mainit na pagtama ng sikat ng araw sa aking balat at naaamoy ko na rin ang mga halo-halong nakakasulasok na amoy ng mga usok galing sa ibat-ibang uri ng sasakyan sa kalsada.
Wala na naman akong tiyak na patutunguhan ngayong ngunit patuloy lang ako sa paglalakad habang kung anu-ano ng mga pumapasok na eksena sa aking isipan.
Huminto ako saglit at umupo sa isang plant box sa gilid ng isang commercial building dahil kusa ng tumigil ang aking mga paa.
Hinawi ko ang ilang hibla ng aking buhok na nakadikit na sa aking pawisan na noo upang punasan ng sariling kamay ang basang pawis na naging sanh
