จากนั้นชายหนุ่มก็ถอดเสื้อผ้าที่เปียกของเธอออก เขารีบวิ่งไปหาผ้ามาชุบน้ำ และเช็ดเอาน้ำเค็มออกจากเนื้อตัวของหญิงสาว เธอยังคงนิ่ง แม้เขาจะเขย่าร่างกาย นิ้วชี้อังไปที่ปลายจมูกของมุกตาภา เธอยังหายใจ แม้เขาจะโล่งอก แต่ทว่าในใจลึก ๆ ยังคิดอยู่ว่าไม่น่าเลย
ดวงหน้าขาวสะอาดหมดจดของมุกตาภาตอนนี้แดงเรื่อเพราะแสงแดดจัดจ้าที่โลมเลีย เธอหายใจโรยระริน ช่างน่าสงสาร แล้วยิ่งเนื้อตัวเธอในตอนนี้ ที่ไร้อาภรณ์ปกป้องกาย เขามองอย่างละอายใจ แทบจะวางตาไปจากเธอไม่ได้ ไม่ว่าตรงไหนของร่างกายของมุกตาภาก็งดงามไปเสียหมด เหมราชต้องหักใจ เขาแค่เพียงปกป้องเธอ แล้วตอนนี้ทำอย่างไรก็ได้ให้เธอฟื้นคืนสติ
“คนใจดำ” แม้จะพูดเบา ๆ แต่เขาก็ยังอ่านปากของเธอออก
‘เหมราชเป็นคนใจดำจริงหรือ’
‘ไม่... ไม่ใช่ ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น เป็นเพราะหล่อนต่างหาก’
เขาเผลอบีบมือและเช็ดตัวของเธอแรง ๆ
“อยากได้รับความเมตตาอย่างนั้น เธอควรจะรักและเมตตาก
