เมื่อเหมราชมาถึงบ้านหลังใหญ่ในอำเภอเมืองพังงา ที่เป็นบ้านของพ่อที่จากไปใช้อาศัยอยู่กับแม่แพรทองนั่นเอง
เหมราชเข้าไปในบ้าน
“แม่” แม่แพรทองนั่งอยู่บนโซฟาตัวหนานุ่ม อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน
“มาแล้วเหรอเหม” เขาตรงเข้าไปโผกอดท่าน
“จะออกจากโรงพยาบาล แม่ทำไมไม่บอก ผมจะได้ไปรับ”
“ก็แม่ไม่อยากรบกวนเหมนี่น่า” สีหน้าของแม่แพทองดีขึ้นกว่าที่เจอกันครั้งสุดท้าย
“แม่ดีขึ้นมากเลยนะครับ แต่แม่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลแล้ว แม่จะต้องพักฟื้นร่างกายไปยาว ๆ นะครับ อย่าทำงานหนัก และผมจะให้คนมาดูแลแม่เรื่องอาหารการกิน และยา” เขาแสดงออกว่าเป็นห่วงแม่แพรทองมาก ๆ
ท่านเอาแต่ลูบหัว “ว่าแต่คนอื่น แล้วเหมเถอะดูแลตัวเองบ้างหรือเปล่า ทำไมทำตัวทรุดโทรมอย่างนี้ ไว้หนวดเครา หัดโกนเสียบ้าง อีกอย่างมีคนบอก เราดื่มและสูบบุหรี่ด้วยหรอ” ท่านดุเขาเหมือนเป็นเด็ก ๆ
เหมราชหัวเราะ “ใครมันมาฟ้องแม่ครับ” ทำหน้าจริงจังขึงขัง
“สายของแ
