ยัยตัวร้ายกับนายบอดี้การ์ด Secretly Love

บทนำ ยัยตัวร้ายกับนายบอดี้การ์ด “เข้าใจแล้ว ก็กำลังไปอยู่นี่ไง ถ้าพวกแกรีบนักทำไมไม่นัดฉันตั้งแต่เมื่อวานล่ะยะ อือ ๆ แค่นี้แหละ ใกล้ถึงแล้ว” เสียงหวานเอ่ยอย่างหงุดหงิดพร้อมกดวางสายจากแก๊งเพื่อนสาวที่โทรมาจิกให้รีบตามไปที่นัดหมาย ‘มาริลิน’ หรือ ‘คุณหนูริลิน’ เจ้าของฉายา ‘เหวี่ยงตัวแม่’ ที่นอกจากจะอารมณ์ร้าย เอาแต่ใจแล้วยังขี้วีนเป็นที่สุด ใครขัดใจเป็นต้องเจอฤทธิ์นางมารเข้าทุกรายจนบิดาต้องกุมขมับให้กับความวุ่นวายที่หล่อนสร้างขึ้น ใช่แล้วล่ะ… หญิงสาวไม่ถนัดอะไรเลยสักอย่าง นอกจากการสร้างปัญหา หลายครั้งถูกมองว่าเรียกร้องความสนใจ เพราะเป็นที่รู้กันดีว่าลูกสาวนักธุรกิจใหญ่อย่าง ‘มนตรี’ ประธานบริหารเอ็มทีกรุ๊ป บริษัทรับเหมาก่อสร้างไปจนถึงขายวัสดุอุปกรณ์ทั้งหมดนั้นไม่ถูกกับแม่เลี้ยง เลยมักสร้างเรื่องให้บิดาสนใจบ่อย ๆ “ลุงปั่นคะ ขับเร็วกว่านี้ได้ไหม เพื่อนริลินโทรมาจิกใหญ่แล้วเนี่ย” “ครับคุณหนู ลุงก็อยากจะไปให้เร็วกว่านี้ แต่ว่ารถมันติดมากจนขยับไปไหนไม่ได้เลย” คนขับรถประจำของหล่อนตอบเสียงสั่น ไม่มีใครอยากให้มาริลินโกรธทั้งนั้น...เพราะเธอจะอาละวาดแบบไม่สนสี่สนแปด เมื่อก่อนตอนมารดาเธอยังอยู่ หญิงสาวเป็นเด็กน่ารักอ่อนหวานมาก ๆ กระทั่งบิดาแต่งงานใหม่ หล่อนกลับเอาแต่ใจ สร้างปัญหาไม่เว้นวันตั้งแต่เล็กจนโต ทำให้คนรอบข้างพากันส่ายหน้าระอา ต่างจากฝั่งแม่เลี้ยงที่แม้จะมีลูกติดเป็นผู้ชายมาด้วยหนึ่งคน แต่ก็เป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน และเอาการเอางานจนเกิดการเปรียบเทียบขึ้นมา เอี๊ยด! มีมอเตอร์ไซค์คันใหญ่มาจอดอยู่ข้าง ๆ ขณะรอติดไฟแดง ผู้ชายสองคนที่อยู่บนรถก็หันหน้ามาทางหญิงสาว ทีแรกเธอไม่ได้สนใจเตรียมหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อเข้าดูโซเชียลมีเดีย กระทั่งเสียงของลุงปั่นเรียกความสนใจจากหล่อนได้ “คุณหนูระวังครับ!” “อะไรคะ?” หันไปทางมอเตอร์ไซค์คันนั้นอีกรอบตามสายตาของลุงปั่น ก่อนจะพบว่าคนซ้อนท้ายกำลังหันปืนมาทางหล่อน เอ๊ะ? เอ๊ะ?! เอ๊ะ?!!! ทำไมกันล่ะ นะ…นี่คิดจะยิงกันทิ้งง่าย ๆ อย่างนี้เลยเหรอ “หนีครับคุณหนู!” ลุงปั่นบอกพร้อมเปิดประตูรถเตรียมจะวิ่งหนี แต่ลงวิ่งไปได้เพียงสองก้าวก็ถูกยิงจากด้านหลัง ปัง! “กรี๊ด!!!” มาริลินกรีดร้องสุดเสียงด้วยความตกใจ ดวงตากลมเบิกกว้าง ตัวสั่นเทิ้มด้วยความลนลาน รีบเปิดประตูอีกฝั่งเพื่อหนีทันที รถยนต์คันหรูถูกจอดทิ้งเอาไว้แบบนั้น คนในรถคันอื่นก็พากันตกใจวิ่งหนีจ้าละหวั่นก่อเกิดเป็นการจลาจลเล็ก ๆ ขึ้น หญิงสาววิ่งหนีตายอย่างไม่คิดชีวิต ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วทำไมตนเองจึงถูกตามล่า เธอเพิ่งเหยียบแผ่นดินเมืองไทยไม่ถึงสามวันเองนะ จู่ ๆ เกิดเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร “ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!” ผู้คนวิ่งหนีตายชนกันไปมา คนตัวเล็กหันกลับไปมองด้านหลังด้วยความตื่นตระหนกก่อนจะพบว่าชายชุดดำเจ้าของปืนกำลังวิ่งตามเธอมา เป้าหมายของมันคือหล่อนจริง ๆ ไม่ใช่การยิงไปทั่ว มาริลินสับขาวิ่งแบบไม่คิดชีวิตเพื่อหาที่หลบภัย ตั้งแต่เกิดมาเคยวิ่งมากสุดก็แค่ช่วงงานกีฬาสีสมัยอนุบาลเองนะ พระเจ้าเล่นตลกอะไรอยู่ถึงได้ทำกับเธออย่างนี้ สายตาเหลือบไปเห็นถังขยะริมทาง หันหลังกลับไปดูก็พบว่ามือปืนกำลังถูกบังสายตาจากหล่อนเพราะคนวิ่งหนีตัดผ่านหน้าไปมา ดีล่ะ! เมื่อคิดแผนการออกก็หลบเข้าไปอยู่หลังถังขยะ ก้มหน้าลงพร้อมใช้สองมืออุดหูเอาไว้ด้วย ปากก็สวดมนต์แผ่เมตตา ทำมันทุกอย่างที่คิดว่าจะช่วยให้รอดพ้นเงื้อมมือมัจจุราชในครั้งนี้ไปได้ ตึกๆๆๆ ฝีเท้าของมือปืนมาหยุดอยู่ตรงหน้าถังขยะพอดิบพอดี มาริลินมองลอดช่องว่างระหว่างถังด้วยความระทึก ในใจภาวนาขอให้อีกฝ่ายไม่เห็นเธอแล้วเดินผ่านไปทางอื่น จะได้รีบหาทางหนีไปให้พ้นก่อนจะโดนฆ่าตาย ขวับ! “!!!” หล่อนสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือปืนหันมาทางนี้ ดูท่าทางคงจะรอดยาก แบบนี้คงต้องตายแน่ ๆ แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องตายด้วยก็ตามที คนพวกนี้เป็นใครหล่อนยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ “หึ ๆ อยู่นี่เอง” เสียงเหี้ยมดังขึ้นเหนือหัว ใจหล่นตุ้บไปอยู่ตาตุ่ม ก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้น ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว มีน้ำใส ๆ ไหลเอ่อโดยรอบ มาริลินพยายามถอยหลังหนีคนร้าย “กะ…แกเป็นใคร ทำไมต้องตามล่าฉันด้วย” “อย่าโทษกันเลยนะคุณหนู ถ้าจะโทษ…ก็โทษตัวเองที่มีศัตรูเยอะเกินไปจะดีกว่า!” น้ำเสียงของมันดังขึ้นพร้อมกับปากกระบอกปืนถูกหันมาทางเธอ จากคำพูดพวกนั้นก็พอจะเดาได้ไม่ยาก ว่าสาเหตุต้องมาจากใครสักคนที่เคยถูกหล่อนแผลงฤทธิ์ใส่แน่ ๆ ตะ...แต่ ใครกันล่ะ? ในหัวตอนนี้มีหน้าตาของคนที่ไม่ถูกชะตาด้วยผุดขึ้นมาเต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นแฟนเก่าที่เลิกรากันแบบจบไม่ค่อยสวย หรือว่ากิ๊กของแฟนเก่า หรือคนที่หมายปองกระเป๋าแบรนด์เนมใบเดียวกัน ไปจนถึงพนักงานร้านอาหารที่ถูกเธอคอมเพลนจนต้องตกงานและอีกมากมาย… ก่อเวรสร้างกรรมต่อผู้คนเอาไว้มากขนาดนี้จะไปรู้ได้อย่างไรกันเล่าว่าเป็นคนไหน! แกร๊ก… คนร้ายปลดไกปืนเตรียมลั่นไก มาริลินหลับตาปี๋รอรับความตายอย่างเลี่ยงไม่ได้ หวังว่าสภาพศพของเธอจะออกมาสวยงามไม่ดูแย่จนเกินไปนะ ตอนกลายเป็นวิญญาณจะได้เป็นผีสาวที่สวยที่สุด “เดี๋ยวก่อน ขอเวลานอก!” “อะไรอีก มันเสียเวลาฉันนะคุณหนู” “ยิงตรงนี้! ขอตรงหัวใจเน้น ๆ เลย ไม่เอาที่หน้าเด็ดขาด ห้ามให้ลิ้นจุกปากด้วย เวลาพวกนักข่าวมาถ่ายรูปศพฉันไปทำข่าวจะได้ไม่ทุเรศเกินไป ฉันเป็นไฮโซนะ อย่างน้อยก็ขอตายแบบสวย ๆ” คนร้ายถึงกับกุมขมับไมเกรนแทบขึ้น แต่ก็ยอมเลื่อนปากกระบอกปืนจากหน้าผากลงมาที่ตำแหน่งหัวใจแทน เมื่อเห็นว่าใบหน้าปลอดภัยแล้ว มาริลินก็หลับตาลงอีกครั้งเพื่อรอรับความตาย แค่ได้ไปโลกหน้าในสภาพสวยงามก็ไม่มีอะไรต้องห่วงอีก คุณพ่อของเธอเองก็มียัยแม่เลี้ยงใจร้ายคอยดูแลอยู่… …ลาก่อนโลกใบนี้ ลาก่อน…แบรนด์เนมลูกรักทั้งหลาย “เอาเลยค่ะ ฉันพร้อมแล้ว!” แม้ปากจะบอกออกไปแบบนั้นหากแต่ร่างกายกลับสั่นสะท้านไปด้วยความกลัว ในใจได้แต่นับเลขถอยหลังเพื่อรอเวลาไปเฝ้ายมบาล คนอย่างเธอตายไปก็คงไม่ได้ขึ้นสวรรค์ คำสาปแช่งตามหลังเป็นร้อยแบบนี้… หมับ! พลั่ก! ตุ้บ! สาม… สอง… หนึ่ง… ปัง…หรือยังนะ? คิ้วสวยเริ่มขมวดเข้าหากัน ไม่แน่ใจเลยว่าตอนนี้ตนเองถูกยิงตายไปแล้วหรือยังเพราะไม่ได้ยินเสียงปืนเสียที แถมยังไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรด้วย หรือจะเป็นการตายทันทีในที่เกิดเหตุก็เลยยังไม่ทันได้รู้สึกเจ็บกันนะ? แบบนี้ก็ดีน่ะสิ ใครจะอยากเจ็บปวดก่อนตายกัน “ปลอดภัยแล้วครับ” เสียงทุ้มละมุนราวกับกำลังฟังเสียงสายลมพัดผ่านอยู่ท่ามกลางธรรมชาติดังขึ้น มันกลบทุกเสียงแห่งความวุ่นวายไปจนหมดทำเอาหญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา สิ่งแรกที่เห็นคือภาพของชายหนุ่มหน้าตาดีราวกับเทพบุตรมาจุติ นัยน์ตานิ่งสงบไม่ไหวติงดุจหินผา สันจมูกคมรับกับริมฝีปากกระจับ ผิวสองสีสะอาดเกลี้ยงเกลาในชุดสูทสีเนี้ยบ “ฉันตายแล้วเหรอ ทะ…เทวดา” “ผมชื่อวายุ เป็นบอดี้การ์ดของคุณ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับส่งมือมาให้มาริลิน สิ่งที่เห็นเพิ่มเติมนอกจากความหล่อทะลุเบ้าตาของเขา ก็คือร่างหมดสติของคนร้ายในสภาพเลือดอาบทั่วใบหน้าอยู่ด้านหลังของผู้ชายคนนี้อีกที บะ…บอดี้การ์ดอย่างนั้นเหรอ นี่โควตาแต้มบุญในการใช้ชีวิตของหล่อนยังไม่หมดใช่ไหม สวรรค์ถึงได้ส่งเทพบุตรคนนี้มาให้ แถมยังให้โอกาสหญิงสาวได้มีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อสร้างบุญบารมีเพิ่ม หรือไม่ก็… …เพื่อชดใช้กรรมต่อให้หมด!