BÖLÜM 19: DALGALARIN ARASINDA NEFES
Kerem'in sözleri ve kolları, gece boyunca beni bir iskeleye bağlanmış bir tekne gibi tuttu. Fırtına içimde devam ediyordu ama o, beni savrulup parçalanmaktan alıkoyan sağlam bir halattı. Sabahı zor eden, o ilk geceyi atlattık. Kerem işe gitmek için evden çıkarken yüzümdeki endişeyi görmüş olmalıydı. "Bugün ofisten çalışırım," dedi, sesi yumuşak ama kararlı. "Ali Kerem'i de ben alırım. Sen dinlen."
Dinlenmek. İçimde kopan kasırgada nasıl dinlenecektim? Kerem evden çıktıktan sonra ev, bir anda çok büyük ve çok boş geldi. Her pencere bir tehdit, her gölge bir ihtimaldi. Alp'in o soğuk, vakur bakışı, zihnimin her köşesine kazınmıştı. O bakış, sadece bir 'merhaba' değil, bir ilandı: "Sahibim döndü."
Ve en korkuncu, içimdeki bir parça ona inanıyordu.
Bağım
