แม่อยู่หน้าประตู สีหน้าค่อนไปทางหงุดหงิดเพราะมารออยู่นานแล้ว อีกคนที่ทำฉันประหลาดใจคือพี่ลีไทน์ นึกไม่ถึงว่าเขาก็มาด้วย คนที่เหลือก็มีลุงคณินแล้วก็คะนิ้งที่กำลังส่งสายตาลำบากใจมาให้
“ทำอะไรอยู่ แม่รอตั้งนานกว่าจะมาเปิดประตู” แม่มองสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ่งเห็นฉันใส่เสื้อผู้ชายแล้วยังมีถุงน่องแปลกๆ อีก ก็ยิ่งชักสีหน้าตำหนิติเตียนด้วยความไม่พอใจออกมา
“นี เข้าห้องน้ำอยู่น่ะ เข้ามาข้างในก่อน” ฉันมองข้ามสายตาของแม่ เอ่ยตอบแบบขอไปที รีบเรียกให้ทุกคนเข้ามาข้างใน ระหว่างนั้นฉันหันไปสบสายตากับพี่ลีไทน์ อดไม่ได้ที่จะถามไถ่ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นหน้าบ้าน
“พี่ไม่โดนยิงใช่ไหม” ฉันนึกถึงตอนที่เสียงปืนดังสนั่นแล้วยังหวาดเสียวไม่หาย
“พี่ไม่เป็นไร แล้วนีล่ะ เกิดอะไรขึ้นบ้าง เห็นคะนิ้งบอกว่าพวกมันจับนีไปที่เลานจ์... แล้วตัวเล็กล่ะ”
ฉันถามคำเดียวแต่พี่ลีไทน์ถามกลับมาเป็นชุดจนฉันตอบไม่ทัน ได้แต่ยิ้มอ
