“เรื่องเมื่อคืนกลายเป็นข่าวเลยเหรอ” ฉันถามระหว่างทางขับรถกลับแมนชั่น “แล้วแบบนี้จะมีผลอะไรกับเราหรือเปล่า”
“ไม่ต้องใส่ใจ”
“ฝีมือนายเหรอ”
ฮานยิ้มมุมปาก “ก็แค่คำเตือนเล็กๆ น้อยๆ น่ะ”
ฉันรู้สึกว่าฮานอันตรายยิ่งกว่าเลียมซะอีก เมื่อคืนเขาวุ่นวายกับฉันทั้งคืนแล้วเอาเวลาที่ไหนไปจัดการเรื่องพวกนี้
“ที่เฮียหมูไม่อยู่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้หรือเปล่า”
“....” ฮานไม่ตอบ ปล่อยให้ฉันรู้สึกค้างคาจนถึงที่พัก
ฉันอุ้มตาหนูเดินนำฮานเข้ามาในห้อง รีบจับลูกอาบน้ำแล้วพาเข้านอนเพราะดึกมากแล้ว รอจนเจ้าตัวเล็กหลับฉันก็รีบลุกขึ้นไปจัดการตัวเอง อาบน้ำเสร็จกลับมาที่เตียงกำลังจะล้มตัวลงนอนข้างๆ ลูก ก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้รีดชุดนักศึกษา
ฉันฉุดตัวเองขึ้นจากความขี้เกียจปนเหนื่อยล้า เดินไปค้นชุดนักศึกษาในกระเป๋า เอาออกมารีดที่ห้องแต่งตัว
สายตาฉันปะทะเข้ากับถุงรองเท้ากับเสื้อคลุมแบรนด์เนมที่เพิ่งได้มาใหม่วันนี
