Heaven's Revenge

Chapter Five

Chapter Five

Hindi rin makapaniwala si Jelor. Naaalala niya ang kanyang pangalan. Wala siyang nakalimutan sa kanyang nakaraan bilang isang anghel. Wala kahit isa. Malinaw sa kanya ang lahat. Marahil ito na ang sinabi ni Omar na regalo sa kanya ng langit. Matutupad pa niya ang isang bagay na gusto niyang gawin. Iyon ay ang bantayan si Regiena. Iyon din marahil ang dahilan kung bakit sa squatter area na ito siya ibinaba ni Omar.

"Ang gwapo talaga pati ng pangalan mo. So ano na nga? Bakit napadpad ka dito sa amin with costume?" Tanong pa ni Rosa.

"Galing nga ako sa isang costume party. May hinahanap ako." Tugon niya rito. Sa pagkakataong ‘yon ay kailangan niyang hindi sabihin ang totoo. Hindi iyon kasalanan sapagkat pribado ang mga bagay tungkol sa kanyang pinagmulan. Hindi pwedeng malaman ng mga tao.

"Sino? Girlfriend mo?" Hindi siya nakasagot. "Tama ba? Girlfriend mo. Ano ha? Gf mo ba?"

"O-oo." Sa sobrang kulit nito ay napasang-ayon nalang siya.

"Sige tutulungan nalang kita. Gusto ko yang mga hanapan na ganyan. Tama talaga ang kutob eh. You need my help! Pero teka bakit dito napadpad ang gf mo? Di ka naman mukhang mahirap." Tila hindi ito matatapos sa pagtatanong.

"Kadami mo namang tanong sa kanya ate. Ang mabuti pa tulungan mo na siya mamaya pagsikat ng araw. Malay mo ba kung nagka-LQ sila tapos dito naisipang magtago nung babae. Kahit na medyo imposible yon. Hayaan mo na siya sa dahilan kung bakit dito. Manghihimasok ka pa ng buhay eh." Pagsabat ni Roland.

"Wow naman Roland! Wow naman! Oo nga pala no! Ikaw ang mas dapat kong panghimasukan ng buhay! Kasi imbes na maghanap ng trabaho baka doon ka lang sa malanding babae pumunta! Hindi kita pinatapos sa kursong Industrial Technology kahit hindi sa sikat na school para lang bumuhay ng ganong babae. Unahin mo naman ang paglayas natin sa lugar na to oh!" Pagbubunganga nito sa kapatid.

"Maghahanap talaga ako ng trabaho maghapon ate. Wag kang mag-alala. Gabi na ako makikipagkita sa kay Jecka." Saka na ito lumabas ng bahay.

"Matinde! Makikipagkita pa rin." Napasapo nalang ang babae sa noo.

"Bakit hindi mo hayaang baguhin ng kapatid mo si Jecka? Mabait ang kapatid mo." Sambit ni Jelor ng silang dalawa na lamang.

Binaling nito sa kanya ang atensyon. "Isa ka pa. Akala mo naman kilala mo na yung babaeng yon."

"Pwede bang kila Jecka tayo maunang maghanap?" Pakiusap niya rito.

"Ayokong makita ang babaeng yon! Sa lahat ng lugar dito sa squatters dun mo talaga gustong mauna? Gusto mo ring maging parokyano niya? Hindi tayo don mauuna! Maaaring sa bungad palang napadpad na yung gf mo no! Mababait pa yung mga tao sa bungad. Doon pwede pang makapagtago yon ng ligtas. Kasi doon sa kabila naku mga walang kaluluwa na ang mga tao don."

Sinunod nalang niya ang suhestyon nito dahil may punto naman. Ayaw na rin niyang makipagtalo pa lalo pa't ayaw niyang magpahalata na may mga nalalaman siya sa lugar na iyon. Maghapon nga lang ang lumipas pero hindi nila natagpuan si Regiena. Malaki ang hinala niyang narito lang din  ang dating anghel tulad niya. Naniniwala siyang iyon pa rin ang dahilan ng langit kung bakit siya rito sa lugar na ito dinala at hindi inalis ang kanyang mga alaala.

Hindi ako susuko. Gagabayan kita Regiena.

"Kumusta naman ang paghahanap ng trabaho s***h pakikipaglandian sa babaeng yon?" Bungad ni Rosa sa kapatid nito.

"Nagkita lang kami saglit ate tapos ay hinatid ko lang siya sa kanila. At kuya Jelor may babaeng walang matandaan sa nakaraan niya ang nandon?"

Napatayo siya sa sinabi nito. "Ano?"

"Oo kuya. Pangalan lang niya ang natatandaan niya. Regiena. Regiena daw eh." Nanlaki ang kanyang mga mata. "Hindi nga ako agad umuwi dahil nag-isip ako. Sinabi ko kasi kay Jecka na may lalaking naghahanap sa isang babae. Wag ko daw sasabihin kahit kanino na may babae siyang itinatago. Pero kahit mahal ko na si Jecka ay nakokonsensya pa rin ako. Ibubugaw niya kasi ang babae."

"Ano?!" napaigtad siya sa ipinagtapat ni Roland. Alam niya kung ano ang tinutukoy nito tungkol kay Jecka.

"Nakakaloka! Ibubugaw pa niya yung babae?" Komento ni Rosa.

"Kailangan kong puntahan si Regiena!"

"Hindi mo alam kung saan yon. Sandali lang!" Tinangka siyang pigilan ni Rosa ngunit dire-diretso sya palabas. Alam niya kung saan ang bahay ni Jecka noong anghel pa siya at natatandaan pa rin niya iyon.

"Hintayin mo ako Regiena."

.....

Pagkauwi ay agad din namang umalis sina Jecka at Roland. Naiwan na namang mag-isa si Regiena.

Makalipas ang ilang minuto ay bumalik si Jecka na may nakakalokong ngiti.

"Regiena. Sa tingin ko di na natin dapat pang patagalin. Simulan na natin. Lahat gagawin mo hindi ba?" Inayos nito ang kanyang buhok. Nangatog ang kanyang tuhod sa pinapatungkulan nito.

"Ano bang mangyayari?" Labas sa ilong nyang tanong.

"May bisita kasi tayo sa labas. Naikwento kasi kita sa kanya. At alam mo ba? Kilala ka niya. Nakita ka raw nya kaninang madaling araw. Lasing siya kanina. Pero noong sabi kong mala-anghel ka hindi na siya nagdalawang-isip. Ikaw din daw yung nakita niya. Si Kuya Jomel yon. Mabait talaga yon. Malibog nga lang. Hahaha!" Saka ito humalakhak dahil sa bastos ng bibig. "Galante yon. Anak ng parak. Sa tingin ko ay tinamaan sya sayo."

"T-tinamaan?" nauutal niyang tanong sa nais ipakahulugan nito.

"Akala ko ibang letter T ang sasabihin mo eh." Hindi na naman ito nagpapigil sa pagtawa. "Pagbigyan mo na siya sa gusto niya sayo."

"Ngunit gusto nila akong pagsamantalahan." Hinaing niya.

"Hindi na ngayon dahil pagbibigyan mo na siya. Hindi ka niya kailangan pang pagsamantalahan. Pakiusap naman Regiena. Pangako ko sayo tutulungan kitang mahanap ang pamilya mo at malaman ang nakaraan mo."

Kung alam lang nito. Sa gayong paraan ay matutulungan siya nito upang bumalik sa kanya ang mga alaalang nawala. Ngunit nagtatalo pa rin ang kanyang isipan kung kaya nga ba niyang gawin ang bagay na iyon. Wala man siyang matandaan ay nararamdaman niya na hindi pa siya nagalaw ng kahit na sinong lalaki noon. Mahirap para sa kanya na basta-basta ibigay ang kanyang p********e.

"Sandali lang papapasukin ko na siya. Treat him well. Unang kliyente mo ito. Tatay lang naman ni Jomel si Renato ang hayop na pulis na nagpapatakbo ng mga pasugalan, pugad ng prostitusyon at bentahan ng droga dito sa squatter area at sa iba pang lugar dito. Medyo kailangan mong umayos." Lumabas si Jecka. Wala ng tigil ang kanyang puso. Halos sumikip na ang kanyang dibdib sa kaba.

"Gagawin ko ba ito?" Tanong nya sa sarili. May bumubulong sa kanya na wag dahil mali iyon pero mayroon ding bumubulong na ituloy niya upang malaman na niya ang lahat sa kanyang pagkatao.

"Regiena. Aking anghel." Ang lalaki nalang ang pumasok sa loob. Nakangisi ito. Namukhaan niya ito kaagad. Matapos nitong pagmasdan ang kanyang mukha ay tila hinubaraan na siya ng mga titig nito. Napaatras siya. Takot ang nanaig sa kanya. Dalawang pwersa ang patuloy na nagtatalo kung itutuloy niya ito o hindi. Kailangan na niyang magpasya.

"Pumayag ka na. Masisiyahan ka rin naman dito. Pangako soft muna bago hard."

Sa pagatras niya ay nabunggo na siya sa papag at saka napaupo roon. Wala na siyang kawala. "Matigas ang papag. Matigas din ang sa akin. Matinding laban to." Masyadong bulgar, malaswa at mga kahindik-hindik na pasaring ang lumalabas sa bibig nito. Walang anu-ano ay binuksan na nito ang zipper ng suot na pantalon at saka inilabas ang kahandaan nito na tunay namang nakahanda. Dagli rin nitong hinawakan ang kanyang mga balikat.

"Luhod na." Utos nito. Hindi niya ito sinunod ngunit yumuko ito para hubarin ang bestidang suot niya. Nagpupumiglas siya pero nagawa pa rin nitong hubarin ang suot nya. Wala man siyang suot na panloob kaya nahayag kaagad ang kanyang katawan. Nilamig siya at mas natakot.

"Shet! Ang ganda mo talaga! Hindi ka lang anghel, dyosa ka pa." Bulalas nito habang may paglalabas pa ng dila na parang natatakam. Para itong kampon ng kadiliman.

Tinakpan niya ang katawan ng mga kamay at braso. Muling lumapit ang lalaki at iniharap sa kanya ang ari nito.

"Ayoko!" Tumayo siya at saka itinulak ang lalaki. "Hindi ko kaya. Ayoko!"

"Ayoko rin. Ayokong nabibitin!" Dadambahin sana siya nito ngunit sa sahig lumampaso ang lalaki. Isang matipuno, simpatiko at mala-anghel na lalaki ang pumasok para patumbahin ito.

"Wag ka namang masyadong manyak. Sabi ng babae wag. Ayaw niya. Wag mo siyang pilitin." Saad ng lalaking bagong dating sa lalaking nakahandusay.

"Sino ka ba ha? Wala kang karapatang pakialaman kami!"

"May pakialam ako dahil ako ang kasintahan niya. Kaya kung ayaw mong magmukhang sahig umalis ka na!" May paninindigan at matapang na utos ng lalaki.

"Bwisit naman oh!" Tumayo si Jomel. "May boyfriend pala eh. Dapat ni-r**e nalang kita sa ibang lugar. Makaalis na nga." Minabuti nalang nito na umalis at tantanan na siya. Halatang sa babae lang matapang ang lalaki pero wala ng uubra pagdating sa pakikipag-basag mukha. Nanginginig ang tuhod nitong umalis at masyado iyong halata.

Nang sila nalang ng lalaking nagligtas sa kanya sa loob ng silid sa sandaling nagtama ang kanilang mga mata ay nakaramdam na naman siya ng kakaibang pagtibok ng kanyang puso. Sa pagkakataong ito ay hindi kaba, sa katunayan ay naging panatag na ang kanyang kalooban. Tila mahahanap na rin niya ang sagot sa kanyang mga katanungan at sa kanyang nakaraan.

"Salamat sa pagligtas sa akin mahal ko." Bigla niya itong niyakap. Napakainit ng katawan nito. Nakikipagsabayan sa init ng kanyang katawan. Napagtanto niyang kung may paglalaanan man siya ng katawan ay ang kanyang kasintahan lamang. Mabuti na lamang hindi siya nakagawa ng maling desisyon. Ngunit ang gumugulo sa kanyang isipan ay kung anghel din ba ito.

Sa pagdampi ng kamay nito sa kanyang balat sa likod ay nakalimutan niya ang kanyang mga agam-agam. Mainit ang palad nito. "Baka nilalamig ka na?" Bulong nito. Saka ito pumunta sa gawing likod niya kung saan naroon ang papag. Kumuha ito ng kumot saka iyon marahang binalot sa kanya. Mas lalong umigting ang paghangang kanyang nadama para sa lalaking nagsasabing kanyang nobyo. Hindi ito katulad ng lalaki kanina. Ibang-iba ito. “Tatalikod ako. Magsuot ka na ng damit mo.” Dugtong pa nito.

Sinunod naman niya ito. Muli niyang sinuot ang kanyang saplot. Tumaba ang kanyang puso sa ginagawa nitong paggalang sa kanya. “Muli maraming salamat.” Sambit niya. Hudyat na ayos na ang lahat. Nakapagbihis na siya.

“Naandito talaga ako para balikan ka. Para hanapin ka. Walang anuman Regiena.” Sambit nito pagkaharap sa kanya. Muli siyang lumapit dito upang ito’y kanyang yakapin at muling madama ang kapayapaan sa kanyang loob ngunit patuloy na magbubunsod sa mas marami pang katanungan sa kanyang isipan.