Mistake 02
1837 Words
~Luke Soldevilla POV~
Ring ~ ring ~ ring
Inis kong kinuha ang cp kong nasa side table.
"WHO THE f**k ARE YOU,, DON'T YOU f*****g KNOW THAT I'M f*****g SLEEPING!!" sigaw ko sa kabilang linya not minding who's the caller is.
"BE HERE WITHIN 20 MINUTES OR ELSE..."
Toot ~ toot
Hihiga na sana ako ng maalala ko kung sino ang may ari ng boses. Aisshh! Wala sa oras akong napatayo at agad na nag-ayos
Pagkatapos kong mag-ayos agad kong kinuha ang susi ng kotse ko at yong bag na naglalaman ng mga hinihingi niya sa akin.
"s**t! s**t!"
Dali-dali akong lumabas at pumasok sa elavator.
"Faster, faster." I murmured
Napapatingin na sa akin ang mga tao sa loob ng elavator pero wala akong pake. Boss will surely kill me if I'll be late. Pagkabukas ng elavator agad akong tumakbo papuntang parking lot. I hop in my car and start the engine.
10 minutes left. Napamura na lamang ako ng makita ko kung ilang minutes nalang ang natitira.
Binilisan ko pa ang pagpapatakbo ng kotse ko, I don't care if I'm overspeeding, I'll be late. Ayaw ko pang mamatay. Maraming iiyak na babae.
By the way LUKE SOLDEVILLA, 23 years old, gwapo, mayaman....... Teka! mamaya ko ipagpapatuloy ang pagpapakilala ko.
Nandito na ako..
2 minutes left. s**t! Lakad takbo ang ginawa ko para lang makarating ako sa Mansion ni boss. Bakit kasi ang layo ng main door sa main gate. God!
1 minute left, malapit na ako.
40 seconds left, malapit na talaga ako.
20 seconds left, konti nalang.
10 seconds left. Binuksan ko agad ang pinto at tumakbo papauntang sala.
9...... Aissh...
8......
7.....
6.....
"Bossing nandito na po ako." Nakarating rin sa wakas.
"Wow! 5 seconds left, nakaabot ka pa rin." di ko alam kong compliment ba yon o ano.?
"Shut up ANDRIE." Tumahimik naman agad siya.
"Wahhh!! Thank you for shuting him up ANDREW. your the best!" Nakangiti kong sabi. Tumingin siya sa akin ng seryoso.
"Shut up." Tumahimik agad ako mahirap na at baka masniper pa ako. Umupo ako sa tabi ni ANDRIE.
"Where's boss?" I asked.
Bigla nilang tinuro ang kaliwa ko kaya tumingin ako doon. I saw my boss wearing his serious and cold expression.
"Hehehehe.. Hi boss!" kumakaway kong bati sa kanya. Pero di niya ako pinansin. Umupo siya sa single couch na nasa gilid namin.
"Update?" cold niyang tanong.
"I found where is he staying right now boss." I answered
"Where?"
"Korea but.. " Andrie cut me off.
"But?..." Andrie ask.
"He's not with her boss" dugtong ko. Biglang dumilim ang mukha niya, so scary.
"Find. Her." Matigas nitong sabi more like utos.
"I. Want. Her." Dugtong nito saka siya umalis.
Napabuntong hininga na lamang kami. It's been 5 years we still don't know where is she. Kahit pa ako ang pinakamagaling na hacker, I cannot track her location.
"She was protected by someone." Andrew said.
"How did you say that?" Me and Andrie asked.
"It isn't obvious, it's been 5 years of tracking her but we still can't find any clue like, where she stay, or where did she go for 5 years of hiding."
"You're right, but who?" I asked.
"It has only one person"
"Who?"
"ZYNE MORGAN!" Andrew and Andrie said.
~Someone POV~
"Where are you my love? Where did you hide? Please comeback to me! I miss you so much WIFEY!" I murmured. I take a sip on my wine.
"I'm sorry baby comeback please."
I sit on my bed. I put my glass of wine on my side table. Then lay on my bed.
"I miss you my WIFE, my LOVE, my SANDRA." I said and fall asleep.
~Katy Santiago POV~
*Seoul, Korea*
"Sige na kasi Katy puntahan na natin ang bahay ni kuya Zyne." prang batang sabi ni DIANA.
"I told you many times, I didn't know his house okay!" frustrated kong sabi. Madali na talaga akong mapikon sa babaeng to.
"What's happening here?" Tumingin kami sa nagsalita, it's CINDY. Thank God! At dumating na to.
Lumapit ako sa kanya at hinila siya palapit kay Diana.
"Oh ito ang kausapin, tanungin at kulitin mo tutal kapatid niya si Zyne" Naiinis kong sabi at saka umakyat.
Bwesit! Panira ng tanghali. Breath in......... Breath out........ okay kalmado na ako
KATY SANTIAGO is my name, maganda, mayaman. I'm 25 years old, NO boyfriend.
And if you asking and curious kung sino yong dalawang babaeng nasa baba they are my friend.
Meet CINDY MORGAN, 25 years old ang seryoso sa barkada.
Meet DIANA RAVEL, 24 years old, ang pinkabata ~kung bata pa siya sa tingin nyo~ at ang pina childish sa mga kaibigan ko.
*Tok ~ tok*
"What?" Inis kong tanong. Biglang bumukas ang pinto at pumasok si DIANA. Ano na naman kaya ang kaylangan nito.
"What do you need?"
"Change your clothes ate Katy." she said at hinila ako papuntang closet.
"Teka! Bakit?" pinilit kong makawala sa pagkakahila niya.
"Don't asked, Hurry up baka magbago pa ang isip ni ate Cindy." saka ako tuluyang tinulak papasok.
Kahit na di ko alam kung bakit, at saan kami pupunta ay nagbihis pa rin ako. Naligo naman na ako kanina, at isa pa nagmamadali si Diana.
I just wear a maong pantalon and long-sleeved and a winter coat. Saka ako lumabas, nakita ko si Diana na nakakunot~ noo. Nang makita niya ako, agad niya akong hinila palabas.
"Hey! Slow down. Baka malaglag tayo!" hila~ hila niya pa rin kasi ako pababa ng hagdan.
Di niya ako pinansin. Naku namang babaeng to ang kulit.
"Ate Cindy nandito na po kami hehehe" sigaw nito ng makarating kami sa sala.
"Let's go!" Plain nitong sabi saka pumunta ng parking lot. Hinila agad ako ni Diana. Here we go again. Konti nalang talaga masasapak ko na siya.
Tinulak niya ako papasok ng shotgun seat ng makarating kami sa tapat ng kotse ni Cindy. At dahil nakukulitan na ako sa kanya pumasok nalang ako. Pumasok na rin siya ng backseat pagkasara niya ng pinto ng shotgun seat.
"Let's go!" Masaya nitong sabi.
Nagsimula ng magmaneho si Cindy habang si Diana naman abot tenga ang ngiti.
"Teka nga, saan ba talaga tayo pupunta huh?" tanong ko. Kanina pa ako curious kung saan kami patungo.
"We're giong to kuya Zyne Mansion hehehe" parang batang sigaw ni Diana.
"Tumigil ka nga para kang bata!" inis kong sita sa kanya. Tumahimik naman agad siya. Tumingin naman ako kay Cindy.
"How did she convince you? Huh Cindy?"
"She never stop nagging me, it's your fault."
"Nahhh! It's not my fault! Kanina niya pa ako kinukulit ng magisimg yan kaninang 10:00 ng umaga."
"hahahaha!!" She laugh? Nagkatinginan kami ni Diana.
"Narinig mo rin yon diba?" She ask. Tumango ako bilang sagot.
"T-tumawa siya." sabay naming sabi.
"Bakit? there's nothing wrong for me to laugh!" sabat nito.
"Bago kasi para sa amin Cinds." sabi ko. Bigla namang bumalik ang seryoso niyang mukha.
"Tssk..... Shut up." Tumahimik agad ako. Nakakatakot kasi siya.
"Creepy....." bulong ko saka uamayos na upo.
~Cindy Morgan POV~
"Creepy" rinig kong bulong ni Katy.
Pasalamat nga sila at narinig nila akong tumawa. Pili lang kaya ang nakakarinig ng tawa ko dahil sa pagkaseryoso ko.
Pero sila........ Aissh naiinis ako...
*Beeeppp......*
"Ay bulate...."
"Fuck..." gulat nilang sigaw. Ng makarecover sila sa pagkagulat tumingin sila sa akin ng masama.
"What?" kabit balikat kong tanong. At tumingin ulit sa daan.
"You did that on purpose did you?" taning nila.
"No, why would I do that?" patay malisya kong tanong.
"Then why did you do that?" Katy ask.
"May dumaan kasing aso!"
"Tssk!" ay sa wakas naniwala rin. Hahaha
At dahi pinakilala na ako sa inyo ni Katy di na ako magpapakilala. Dadagdagan ko nalang ito.
CINDY, that's me, oo seryoso akong tao pero minsan hindi, kapag good mood nga lang ako. Good mood ako ngayon kaya ako tumawa. Kung di nyo matatanong I cherish and love my friend kahit na may isip bata at kahit na minsan parang may saltik sila hahaha. I'm not a showy person thats why.
"Where here." Sabi ko ng makarating kami sa bahay ng kapatid ko. Which is ZYNE MORGAN.
Bumaba agad si Diana at pumasok sa loob. Sumunod na rin kami. Pagkapasok namin nadatnan namin si Diana na nakaupo sa single couch habang naka pout. What happened?.
"What happened?" I asked her. Tumingin siya sa akin with a teary eyes.
"Ang daya ng kapatid mo ate Cindy." Sabi nito.
"Bakit?"
"He's not here"
"Huh? I just talk to him on the phone last night. " kunot noong sagot ko. May inabot siya sa aking sulat.
Galing ata kay kuya. Binuksan at binasa ko ito.
"That moron!" I murmured at saka ginomus ito.
"What he said?." Katy asked.
"He left."
"What? Where? When?" sunod sunod na tanong nito.
"He's goes to Japan, last night after I call."
Napaupo na lamang kami. At nag-isip ng tahimik.
"We should follow him!" Biglang sigaw ni Diana. Nagkatinginan kaming dalawa ni Katy. At sabay na sumangayon.
"I gonna call Dad, because I'm sure kuya go there to visit our parents." I said and dialed Dad's nunber.
"But, kuya Zyne is not like that before he didn't go to Japan just to visit their parents." Biglang sabi ni Katy.
Napaisip ko. Katy is right, hindi pupunta doon si kuya just to visit our parents.
"Pwera nalang kung may ibang dahilan." dugtong ko.
"Call your dad and ask him if your kuya is there already." Diana suggest.
"Wait! It's still ringing" I said at di rin naman nagtagal sinagot niya na ito.
"Hello sweetie?" Dad said.
"Hello Dad."
"Why did you call sweetie?" Nagkatinginan kaming tatlo. Sumenyas naman silang 'go ask'.
"Dad I just want to know if kuya is already there?"
"Yes sweetie he's here now."
"Okay Dad, thank you."
"Why did you asked?"
"I'm just curious, he didn't even say goodbye to me before he left"
"Pagpasensyahan mo na ang kuya mo nagkaproblema lang kasi sa bahay anak"
"Why? what's the problem?" nagaalala kong tanong.
"Don't worry it's already okay now Cinds."
"Okay Dad, thank you again bye I love you."
"Love you too sweetie bye!" and I hunged up the phone.
Napatingin ako sa mga kasama ko. Titig na titig sila sa akin.
"What?" Tanong ko.
"Your sweet!" Katy said still looking at me.
"That's me." Nakangiti kong sabi. Ngumiti rin silang dalawa.
"Okay! So what's the plan?" Diana asked. Nawala na ang side niyang CHILDISH buti naman.
"We will follow him. So ready you things"
"Dito nalang tayo matulog. I already book us flight to Japan." Katy said.
"Tutal we have are things here." Diana said.
"Good! So it's settle now, anong oras ang alis natin bukas?"
"8:00 in the morning" Katy answered.
"Let's eat and get some rest"
Kumain na kami and after that kanya~ kanya na kaming umakyat, at pumunta sa sarili naming kwarto.
"Just wait SANDRA, we will meet again BOSS!" I said and fall asleep.
- - - - - END OF MISTAKE 02 - - - - -
- Writer
