“เอ็นเจ อาร์เจ” น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นของเจบีเอ่ยเรียกลูกชายทั้งสองคน หลังจากแยกตัวออกมาคุยงานกันที่ห้องทำงาน
“ครับ/ครับ”
“พร้อมทำงานหรือยัง” เจบีมองสบตาเอ็นเจและอาร์เจที่ฉายแววตาแห่งความแน่วแน่และจริงจัง ทำให้เจบีพยักหน้าพร้อมกดยิ้มมุมปากออกมาด้วยความชอบใจ เขาไม่เคยผิดหวังในตัวลูก ๆ ของเขาทุกคน
“พร้อมครับ/พร้อมครับ”
“อื้ม!! ดี งั้นพรุ่งนี้เข้าโรงพยาบาลพร้อมพ่อเลย”
“ครับ/ครับ”
“คุณพ่อครับ เรื่องของเอล”
“พ่อรู้แล้ว”
“แล้วเรื่องนี้คุณพ่อจะจัดการยังไง”
“ดูไปก่อน”
“ทำไมครับ!?” เอ็นเจไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงไม่คิดจะทำอะไร ทั้งที่ผู้ชายคนนั้นทำการอุกอาจมากที่ฉุดและยังพาเอลล่าไปทำอะไรต่อมิอะไรอีกด้วย ถึงแม้เอลล่าจะพูดว่าไม่มีอะไรแต่เขาก็ไม่เชื่อ เพราะเขาเป็นผู้ชายเรื่องแค่นี้ทำไมเขาจะดูไม่ออก อีกอย่างท่าเดินของเอลล่าก็ดูไม่ปกติสักนิด
“พ่อรู้” ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ทำอะไรแต่ถ้า
