Elvin odanın kapısını kapatır kapatmaz derin bir nefes verdi. Sessizlik… Ardil yoktu. Ne o gölgesi, ne de varlığı. İçinde istemsiz bir rahatlama yayıldı. Sanki koca bir yük sırtından alınmış gibiydi.
“Şükür…” diye fısıldadı kendi kendine, ayakkabılarını çıkarıp odanın ortasında dikildi. Hızla gardıroba yürüdü, temiz havluyu kaptığı gibi banyoya geçti. Kapıyı kilitlemeye gerek bile duymamıştı, Ardil’in olmadığı her saniye güvenliydi.
Banyo aynasının karşısında kendine baktı; yanakları günün yorgunluğundan hafifçe kızarmış, gözlerinin altında ince gölgeler vardı. Musluğu açtı, sıcak suyun sesiyle birlikte gerginliğini bıraktı.
Elvin küvetin kenarına oturduğunda, sıcak suyun buharı tenine dokundu. Köpükler yavaş yavaş kabarıyor, odanın içine yasemin ve sabun kokusu yayılıyordu. Ayağını usu
