Elinde kalacaktı.
Ardil, eninde sonunda Mustafa’nın ellerinde can verecekti. Adam resmen gel beni kaşı diyordu. Geldiğinden beri, kız kardeşinin hatrına susuyordu. Ardil’in yüzüne bile bakmamıştı. Elvin huzurlu olsun, yerinde sevilsin sayılsın diye sabır taşına dönmüştü.
Ama hata Mustafadaydı. Atacaktı Ahmet’le Roza’yı önlerine:
Ne bokunuz varsa yiyin, benim size verecek bacım yok! diyecekti.
Ya da alacaktı eline bir silah, Ardil denen göte sıkacaktı. Ama… ne anası izin vermişti buna, ne babası.
Hele Ahmet… Ona neler edecekti de yine annesi geçmişti önüne. Anlayamıyordu Mustafa…
Saçının teline dokunmaya kıyamadığı Elvin, oğlu olacak dallama yüzünden zorla evlendirilmişti; ama annesi hâlâ Ahmet’i koruyordu.
Peki ya Roza’ya ne demeliydi? Bacısının bu hâlde yanmasına neden olmuşlardı,
