“นี่ คุณ”เขามองเธอตาเขม็ง นี่เขาโดนเธอแอบแทะโลมด้วยสายตาไม่พอเธอยังกล้าเอ่ยแซวเขาอีก ถ้าไม่ติดว่าเขาป่วยจนไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้น เขาจะดุเธอให้เข็ดเลย
“ไม่มองแล้วก็ได้ค่ะ ไม่ต้องมาจ้องกันตาเขียวขนาดนั้น” ชิ คนขี้งกขอมองนิดมองหน่อยก็ไม่ได้ เธอบ่นไปก็ลงมือเช็ดตัวให้ชายหนุ่มไป แต่ยังไม่วายแอบแทะโลมชายหนุ่มต่อ ก็ซิกแพคเขามันแน่นจริงๆ
“เรียบร้อยแล้วค่ะ เดี๋ยวลินไปบอกป้าพรให้เอาข้าวเอายามาให้คุณนะคะ”
“อืม ขอบใจมาก”
“ลินไปแล้วนะคะคุณเข้ม”เธอบอกชายหนุ่มก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนของเขา
“ตาเข้มละน้องลิน”
“คุณเข้มป่วยค่ะ นอนซมอยู่บนเตียง”
“แล้วตาเข้มอาการหนักมั้ย”คุณกนกกรเอ่ยถามด้วยความห่วงใยบุตรชาย
“น่าจะเป็นแค่ไข้หวัดธรรมดาค่ะ คุณเข้มบอกว่าไม่ต้องไปหาหมอ ลินเช็ดตัวให้แล้วได้ทานข้าวทานยาไข้ก็น่าจะลดค่ะ”
“งั้นก็ไม่น่าห่วงเท่าไหร่ ถ้าเจ้าตัวบอกว่าไม่ยอมไปหาหมอ ไปกินข้าวกันลูก ให้พี่เขานอนพักสั
