ขณะที่ขับรถกลับบ้านทั้งสองต่างนั่งเงียบไม่มีใครพูดกับใครจมอยู่ในความคิดของตัวเอง คนหนึ่งกำลังก่นด่าตัวเองอยู่ในใจที่ทำตัวเงอะงะไปกอดชายหนุ่มอย่างนั้นได้ยังไง ส่วนอีกคนกำลังคิดถึงอ้อมกอดอุ่นๆที่หญิงสาวเผลอมากอดเขา ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกรังเกียจทั้งที่เขาเป็นคนที่ค่อนข้างห่วงเนื้อห่วงตัว แต่นี่เขากลับรู้สึกดีที่หญิงสาวเข้ามากอด นั่นทำให้เขาตกใจจนเผลอเรียกหญิงสาวไปเสียงดัง
“เข้ม เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วไปคุยกับพ่อในสวนหน่อยนะ”
“พ่อจะไปดูน้องเข็มที่โรงแรม ให้ไปทำงานอยู่คนเดียวเป็นเดือนแล้ว ป่านนี้คงงอแงแย่แล้ว”
“ได้ครับพ่อ วันก่อนโทรมาบ่นกับผมอยู่เลยครับว่างานท่วมหัว ป่านนี้ลูกสาวสุดที่รักของพ่อคงทึ้งผมตัวเองหนักแล้วครับ”
“อ๋อ อย่าลืมเรื่องงานเลี้ยงคนงานประจำปีที่ต้องจัดเดือนหน้าด้วยนะ”คุณชวัลเอ่ยเตือนบุตรชาย
“เดี๋ยวผมให้ไอ้พร้อมช่วยจัดการให้ครับ”
“พ่อลืมบอกแกอีกเรื่องพรุ่งนี้ไอ้ดลเพื่อนพ่อจะ
