Episode 2 เสือขาว 1/2

1482 Words

สรุปเธอต้องกลายเป็นตัวเมียของเขาจริง ๆ หรือเนี่ย ให้ตายเถอะ! แล้วดูสายตาที่เขาใช้มองเธอสิมันเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและแฝงไปด้วยความหนักแน่นนั้นสิ ตึกตักๆ ~~ ไอ้หัวใจเจ้ากรรมหยุดเต้นเดี๋ยวนี้เลยนะ เห็นผู้ชายหล่อเป็นไม่ได้ชอบเต้นแรงดีนัก ไม่คิดเลยว่าแค่เขาทำดีด้วยเล็กน้อย หัวใจเธอก็ดันเต้นแรงได้ขนาดนี้ “นายแน่ใจนะ! ที่จะให้ฉันไปเป็นตัวเมียของนาย “ “แน่ใจสิ ถึงแม้เจ้าจะตัวเล็กและอ่อนแอไปบาง แต่ข้าก็จะดูแลเจ้าตลอดไป “ คัลเลนจับมือของฉันคิดไปกอบกุมเอาไว้มันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่เธอเกิดมายังไม่เคยได้รับความอบอุ่นขนาดนี้มาก่อน ถึงเขาจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็มีมุมอ่อนโยนกับเธอมากเหลือเกิน เธอเป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่แต่เกิด พอโตขึ้นมาเธอก็ต้องออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า มาอยู่ข้างนอกคนเดียวอยู่ในห้องเช่าราคาถูกๆ ที่ไม่มีความปลอดภัยใด ๆ ต้องทำงานทั้งวันทั้งคืนเพื่อส่งเสียตัวเองเรียนและสุดท้ายเธอก็ต้องมาพบเจอกับเหตุการณ์แบบวันนั้น จนทำให้เธอต้องมาอยู่ในโลกที่ไม่รู้จัก แต่มันกลับกลายเป็นที่ ที่เธอได้รับความอบอุ่น “เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า สีหน้าของเจ้าดูไม่ดีเลย “คัลเลนคว้าตัวเธอเข้าไปกอด ความอบอุ่นจากร่างกายของเขาแผ่ซ่านมาที่เธอ อ้อมกอดที่อ่อนโยนและอบอุ่น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นเช่นนี้ นี่สินะความอ่อนโยนและความห่วงใยแบบครอบครัว “เจ้าบอกข้ามาได้เลยนะ ว่ามีสิ่งใดที่เจ้าต้องการข้าจะหามันมาให้เจ้าทุกอย่าง เพราะฉะนั้นจงยิ้มเถอะนะ “ เธอกอดตอบกลับคัลเลน ใบหน้าซุกลงบนอกแกร่งอย่างหาที่พึ่งพิงในจิตใจ เธอกอดเขาอยู่นานก่อนจะผลักตัวออกมา “ขอบคุณนะ..ฉันไม่เป็นไรแล้ว “ “ไม่เป็นอะไรจริง ๆนะ “ “อืมไม่เป็นไรแล้ว “เธอพยักหน้าให้เขารัวๆ ตัวเมียของเขาช่างน่ารักเกินไปแล้ว เธอช่างเหมือนกระต่ายตัวเล็กตัวน้อย ที่ดวงตากลมโต ใบหน้าที่พยักขึ้นลงไปมาช่างดูน่าทะนุถนอมเสียเหลือเกิน ริเซียพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเหมือนเธอลืมอะไรไปสักอย่าง แต่นึกยังไงเธอก็นึกไม่ออก หลังจากที่พยายามนึกมากกว่า30นาทีเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าเธอลืม เช็คแพ็กเกจเริ่มต้นที่ได้รับมาจากระบบ ‘เปิดช่องเก็บของ’ เธอตรวจของในช่องเก็บของ พบสมุดพกหนึ่งเล่ม พร้อมกับกระบอกจุดไฟหนึ่งอัน และกระเป๋าหนังขนาดกำลังพอดีมาให้ด้วย ริเซียหยิบหนังสือออกมาพลิกดูก็พบเข้ากับ ‘สารานุกรมพืชพรรณ?’ เธอเปิดหน้ากระดาษออกมาดูกับพบเพียงข้อมูลของผล โอเพีย ที่อยู่ในหน้ากระดาษแรกเท่านั้น ริเซียพลิกหน้าถัดไปก็พบเพียงหน้ากระดาษที่ว่างเปล่า “สิ่งของเหล่านี้คืออะไรหรือ? เจ้าเอามันออกมาจากที่ไหนกัน? “ ริเซียมองคัลเลน ที่มองเธอด้วยสายตาปริบๆ พร้อมกับจ้องมองสิ่งของที่เธอถือเอาไว้อยู่ ด้วยสีหน้าสงสัย “มันอยู่ในกระเป๋าหนังตัวนี้นะสามารถสะพานในชุดได้ “เธอชูกระเป๋าหนังที่ได้มาจากระบบให้คัลเลนดู พร้อมกับโกหกไปด้วยจะให้บอกว่าได้มาจากระบบก็ไม่ได้ ตัวเมียของเราคงจะมีความลับที่พูดกับเขาไม่ได้สินะ แต่ไม่เป็นไรสักวันตัวเมียคงจะบอกกับเขาเอง “เจ้าก็มานอนได้พักได้แล้ว “คัลเลนกลายร่างเป็นสิงโตขาวก่อนจะใช่อุ้งเท้าตบลงข้างๆ เบาๆ ให้เธอลงไปนอนข้างเขา แต่สิ่งที่ทำให้เธอสนใจมากที่สุดกลับเป็นอุ้งเท้าของคัลเลน ริเซียเดินลงไปนั่งข้างๆ คัลเลนก่อนจะทำตาปริบๆ ขึ้นมองเขาอย่างออดอ้อน คัลเลนที่รับรู้ได้ถึงสายตาของริเซียที่จับจ้องมองเขาเหมือนกับกระต่ายน้อยที่กำลังรอแครอทอยู่ “เจ้ามองข้าแบบนี้ต้องการอะไรหรือ? “ “ฉัน..ขอดูอุ้งเท้าของนายได้ไหม? “ที่แท้ตัวเมียของเขาก็สนใจอุ้งเท้าของเขานี่เอง “ทำไมจะไม่ได้ล่ะเจ้าเป็นตัวเมียของข้าน่ะ “คัลเลนล้มตัวลงนอนตะแคงลงให้เธอได้ดูอุ้งเท้าของเขาได้ง่ายๆ ริเซียที่มองดูอุ้งเท้าของเขาอย่างชอบใจ ก่อนที่จะทะลุมิติมาเธอชอบที่จะลูบอุ้งเท้าของแมวอยู่เป็นประจำ มันทั้งนุ่มและน่าจับ จนเธอก็ยังไม่สามารถอธิบายความรู้สึกได้ ริเซียล้มตัวลงนอนทับแขนของคัลเลนในร่างของสิงโตขาวแสนอบอุ่น ในขณะที่มือของเธอยังคงไม่หยุดลูบอุ้งเท้าของคัลเลน ไม่นานหญิงสาวก็ผล็อยหลับไปทั้งแบบนั้น คัลเลนจ้องมองตัวเมียของเขาที่หลับไปแล้ว เขาถึงจะหลับตาลงนอนตามหญิงสาวไป เช้าวันถัดมา... ริเซียรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของคัลเลนที่ตอนนี้กลับร่างมาเป็นมนุษย์เหมือนเดิมแล้ว เธอค่อยๆ ยกมือของเขาที่พาดอยู่บริเวณรอบเอวของเธออย่างช้า ๆ อย่างระมัดระวัง “เจ้าตื่นแล้วรึ “ “อืม “ “วันนี้ข้าจะพาเจ้าไปเผ่าเสือก่อน ถ้าไม่มีของถูกใจเราค่อยไปเผ่าของพวกหมาป่า “ หลังเธอเตรียมของทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว อัลเลนก็พาเธอเดินทางมายังเผ่าเสือ บรรยากาศที่นี่ดูคึกคักและมีชีวิตชีวามาก พร้อมกับเสียงดังจ้อกแจ้กจอแจ รอบ ๆ เต็มไปหมด มนุษย์สัตว์ที่อยู่ในร่างมนุษย์และร่างสัตว์เดินกันเต็มไปหมด ให้ตายเถอะ! พวกเขาจะพากันตัวใหญ่เกินไปแล้ว “ที่นี่คึกคักดีจัง “ “เผ่าหมาป่าและเผ่าเสือต่างเป็นศูนย์กลาง ในการแลกเปลี่ยนสิ่งของ” เธอมองไปรอบ ๆ ทุกคนต่างพกของต่าง ๆ เพื่อนำมาแลกเปลี่ยน แล้วถ้าไม่มีสินค้ามาแลกเปลี่ยนล่ะ เธอหันไปถามคัลเลนอย่างสงสัย “แล้วถ้าไม่มีสิ่งของมาแลกเปลี่ยนล่ะ” “ถ้าไม่มีก็ต้องนำหินคริสตัลมาแลก “ “แล้วเราจะซื้อได้ยังไง? ฉันไม่มีทั้งของและหินคริสตัล “ คัลเลนยื่นถุงที่มีหินคริสตัลหลากหลายสีให้กับเธอ มันเยอะมากแต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันจะต้องใช้ยังไง? “คัลเลนมันต้องใช้ยังไง? “ “หินสีแดง1อันนำไปแลกหินสีดำได้3 ส่วนหินสีดำ1อันนำไปแลกสีฟ้าได้5อัน ส่วนสีฟ้า1อัน สามารถนำไปแลกสีขาวได้10อัน เจ้าพอจะจำได้ไหม? “ ริเซียพยักหน้าตอบรับเธอตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่จะได้ลองมา ช้อปปิ้งในโลกที่แตกต่างแบบนี้ “อยู่ใกล้ๆ ข้าเอาไว้ “คัลเลนนำมือของเธอขึ้นไปกุมเอาไว้ “แต่ข้าอยากไปดูของ “ “เจ้าบอกมาว่าจะไปจุดไหนข้าจะพาเจ้าไป “ “แต่...” “ตัวเมียอย่างพวกเจ้าเป็นของมีค่าอย่างมาก ถ้าไม่ระวังจะถูกรุมเอา พวกเขาจะรุมแย่งเจ้า “ เธอยอมให้คัลเลนจับจูงมือเธอไปตามจุดต่าง ๆ ดีกว่าต้องมาถูกพวกเขารุมห้อมล้อม แต่ด้วยตัวที่เล็กทำให้คัลเลนต้องอุ้มเธอขึ้น คัลเลนและฉันเดินจนทั่วทุกร้านที่มีของนำมาวางขาย และที่เธอชอบมากที่สุดเห็นจะเป็นขนของหมีสีขาวขนาดใหญ่มันดูนุ่มมาก และเธอยังได้หนังดี ๆ พร้อมกับขนสัตว์มากมายไปทำเสื้อผ้าเพราะขนาดตัวที่เล็กมากๆ ของเธอทำให้ไม่มีเสื้อผ้าตัวไหนที่เธอพอจะใส่ได้นอกจากต้องซื้อพวกขนและหนังกลับเข็มและด้าย มาทำเอง และไม่รู้ว่าหน้าหนาวจะมาตอนไหน เธอเลยต้องเตรียมของเอาไว้ล่วงหน้าเพื่อเอาไว้อีกมากมาย ถ้าเธอไม่เตรียมเอาตอนนี้ แล้วตอนที่หน้าหนาวมาเธอคงต้องหนาวตายในถ้ำแน่ ๆ แต่สำหรับคัลเลนคงจะไม่ใช่ปัญหา “ยังมีอะไรที่เจ้าต้องการอีกหรือเปล่า? “เธอซื้อมาเยอะมากจนเกินไปกลัวตอนกลับจะขนกันได้ลำบาก “เอาไว้ค่อยกลับมาซื้อใหม่ ฉันกลัวจะขนมันกลับไปไม่ได้ “ “เอาแบบนั้นก็ได้ “

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more