สักอย่างเข้ามันดูแข็งนูนๆ เล็กน้อย ริเซียจึงพยายามเพ่งมองดูให้ดีๆ อีกครั้ง แต่ก็มองไม่เห็นอะไร ริเซียจึงกลับไปนั่งอยู่ที่เดิม เกิดอะไรขึ้นมีคนมาช่วยเธอไว้จากงูตัวนั้นเหรอ ไม่ว่าจะคิดยังไงก็ไม่มีทางเป็นไปอย่างอื่นได้นอกจากมีใครบางคนมาช่วยเธอ ริเซียที่คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรแล้วก็ล้มตัวลงนอน พรุ่งนี้เธอจะต้องหาทางกลับไปหาพวกเขาและลูกๆ ของเธอให้ได้ ไม่นานริเซียก็หลับไป
เช้าวันรุ่งขึ้นริเซียลืมตาตื่นขึ้นมาก็แทบจะลืมหายใจเมื่อหัวของงูขาวอยู่ใกล้หน้าของเธอเพียงแค่นิดเดียว ทำเอาริเซียกลั้นหายใจค่อยขยับพาตัวเองลุกออกมาจากตรงจุดนั้นเบาๆ ริเซียมองไปที่งูขาวขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าเธอ ทำเอาขนลุกไปทั่วทั้งร่างกาย เมื่อลุกออกมาได้แล้ว ริเซียจึงค่อยๆ ย่องเดินออกจากถ้ำ
แต่ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวพ้นออกจากตัวถ้ำ หางของงูขาวก็มาปิดปากถ้ำเอาไว้เสียก่อน ริเซียยืนตัวแข็งทือเธอลืมแม้กระทั่งว่าต้องหายใจ
“ถ้าเจ้าไม่ย
