บทที่ 12 – นี่แหละคือความเสียใจ (เอาคืน) (จบตอน)

1559 Words

วันนี้ลูเซียโน่ไม่เข้ากาสิโน เขาตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารให้พิมพ์ชนก พุดซ้อนจะอาสาเป็นลูกมือแต่เขาก็ไม่ยอม บอกต้องการทำทุกอย่างด้วยตัวเอง อาหารเช้าสไตล์สากลวางเรียงรายบนโต๊ะ กลิ่นหอมชวนน่ารับประทาน คนทำมองด้วยรอยยิ้ม คาดหวังให้เมียรักเห็นแล้วหายโกรธ เมื่อจัดเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วก็รีบขึ้นไปเรียกคนตัวเล็กทันที เขาตัดสินใจไขกุญแจโดยไม่ขออนุญาตเจ้าของห้อง พิมพ์ชนกยังคงนอนหลับพริ้มบนเตียง ใบหน้าหวานซีดเซียวอ่อนล้า พานให้คนมองรู้สึกผิด “ใบข้าว” น้ำเสียงนุ่มทุ้มราวกระซิบ ลูบไล้แก้มนุ่มของเธอแผ่วเบา ไม่กล้าลงน้ำหนักมือเพราะกลัวเธอจะเจ็บ “ข้าวจ๋า… ตื่นเถอะ” เขาหอมหน้าผากมน พิมพ์ชนกเริ่มรู้สึกตัว เปลือกตาคู่งามกระพริบถี่ ๆ เห็นลูเซียโน่จ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม “ทานข้าวเช้ากันนะ ฉันเตรียมอาหารไว้พร้อมแล้ว วันนี้ฉันลงมือเข้าครัวเองเลยน้า” เขารีบอวดหวังได้รับรอยยิ้มเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ยังดี แต่ผ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD