LEVENT
Buraya gelmek hataydı. Burada olmamız başlı başına bir hataydı. Elif bir şey olmayacağını söylemişti ama ben hiç öyle hissetmiyordum.
Fikret’in ismini gördüğüm anda Elzem'e hayır demeli, Alp denen çocuğu hayatından çıkarmasını söylemeliydim.
Geçmiş bir kez hortladığında devamı gelirdi. Tek seferle kalmazdı. Fikret hayatımızda olduğu sürece geçmiş yakama yapışır kalırdı.
Fikret rahattı tabi. Onu bağlayan, eden bir şey yoktu. Hayatı sikilecek olan bendim. Hayatı uçurumdan aşağı yuvarlanma riski olan bendim. Tuzu kuruydu şerefsizin.
Yemek boğazıma diziliyordu. Gelmek hataydı işte.
Fikret halimi anlamış olacak ki birkaç lokma yedikten sonra ayaklandı.
“Canım, biz Alp’in evine geçelim Levent yüzbaşıyla, sen bize iki kahve yapar mısın?” Hala inatla yüzbaşı demekte direnen ağzına
