LEYLA
Çalan telefon sesi beynime beynime vuruyordu. Göz kapaklarımı açmak için gözbebeklerimle sağlam bir savaşa giriştim. Gecenin tadı ne kadar bal gibiyse, sabahı zehir gibiydi. Kaç saat uyuyabilmiştim ki?
Allah'ın belası alet sustu neyse ki!
Tam huzurla iç çekeceğim sırada yeniden çalmaya başladı.
Yatakta tatlı tatlı gerine gerine kalkmak varken, niye bu sikindirik sesle uyanmak zorunda kalmıştım ben?
Kendimi yataktan kazıyarak ayırdım resmen. Yarı açılmış göz kapaklarımla telefonu aramaya koyuldum.
Sonunda telefonu bularak elime aldım. Çalan Pars'ın telefonu muymuş? Ne diye açmak için uyanmamıştı da bana bu işkenceyi reva görmüştü.
Ekrana bakmamla gözlerim yuvalarından fırlarcasına açıldı. Bu kancık kocamı şimdi niye arıyordu ki? O değil de, bu kancık ne bok yemeye kayıtlıydı
