Chapter 10 เคลียร์ใจ
1173 Words
ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่คือสถานที่นัดหมายระหว่างเธอกับนับดาว เธอมาถึงได้ไม่นาน คนนัดกระวีกระวาดตามมาในห้านาทีให้หลัง
“ขอโทษที่ช้านะ พอดีอาจารย์ปล่อยเลตมากวันนี้”
“ไม่เป็นไรค่ะ สั่งอะไรก่อนไหม” พรีมนั้นสั่งโกโก้ปั่นไปแล้ว
“ก็ได้ค่ะ”
ทางร้านเป็นระบบสั่งออนไลน์ นับดาวจึงหันไปสั่งกาแฟบนหน้าจอแท็บเล็ตที่อยู่ข้างโต๊ะ
พรีมสมัครใจรอให้อีกฝ่ายมีเวลาพักหายใจ จากปฏิกิริยาที่เห็น นับดาวไม่ใช่คนอารมณ์ร้ายอย่างในหนังในละคร อย่างพวกตัวร้ายที่ชอบแย่งคนรักคนอื่นแล้วมาออกลายแว้ดแหวใส่อีกฝ่าย
“พี่...อยากมาขอโทษพรีม” ที่สุดนับดาวก็เอ่ยออกมาหลังพนักงานนำกาแฟเย็นมาเสิร์ฟ
“เพื่ออะไรคะ”
“ไม่รู้สิ เพื่อความสบายใจของพี่มั้ง”
“ถ้าไม่ทำผิดแต่แรกน่าจะสบายใจกว่าไหม” ถ้าผู้หญิงคนนี้เลือกไม่มั่วกับโปรดตั้งแต่แรก “แต่จะโทษพี่ฝ่ายเดียวคงไม่ถูกนัก”
เรื่องแบบนี้ต้องใจตรงกันทั้งสองฝ่าย หากว่านับดาวเริ่ม แต่โปรดไม่เอาด้วย คงไม่มีวันนี้
“พี่รู้ว่าพี่ผิดถึงอยากมาขอโทษพรีมสักครั้ง”
พรีมหยิบแก้วโกโก้ขึ้นมาดูดเพื่อไล่บางอย่างที่จุกดันในช่องอก ยามมีโอกาสนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน เธอยังเสียความรู้สึก เพียงแค่ไม่ได้ร้องไห้อีกแล้ว
นับจากคืนนั้น ใครบางคนบอกว่าเธอไม่เหมาะกับน้ำตา พรีมไม่ยอมให้มันไหลออกมาอีกเลย แม้จะมีข้อความจากโปรดมาหาทุกวัน
รุ่นพี่สาวยิ้มเนือย เบือนสายตามองไปเรื่อยเปื่อยนอกร้าน
“พี่รู้ว่าโปรดยังง้อพรีมอยู่ ถ้าไม่ติดว่าต้องขึ้นเวรแล้วก็เรียนหนัก เขาคงมาหาพรีมด้วยตัวเองแล้วล่ะ”
“ถ้าเป็นแบบนั้น พี่ไม่เจ็บปวดเหรอ หรือว่าพี่พอใจแค่ได้เอากันขำ ๆ แค่นั้น”
“หึ...มันคงชินชาแล้วมั้ง สี่ปีมานี้พี่เห็นเขายุ่งกับผู้หญิงหลายคน คนไหนที่ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ โปรดมักจะปลีกตัวออกห่างทันที”
“ที่พูดนี่อยากปั่นพรีม”
“เปล่า” คราวนี้รุ่นพี่สาวเบือนสายตามามองหน้ากันอย่างตรงไปตรงมา “พี่ยอมอยู่ตรงนี้ ยอมเป็นแค่เพื่อนในกลุ่ม ไม่เรื่องมาก ไม่เรียกร้องก็เพราะพี่รักโปรดจริง ๆ พี่รักเขามากจนยอมทุกอย่างขอแค่ได้อยู่ใกล้ ๆ เขาก็พอ ถ้าถามว่าพี่อยากเห็นแก่ตัวไหม อยากให้พรีมเลิกกับเขาให้เด็ดขาดหรือเปล่า พี่ยอมรับว่าอยาก ไม่มีใครอยากเป็นแค่ของใช้ใกล้มือของผู้ชายที่ตัวเองรักไปตลอด แล้ววันหนึ่งเขาก็ไปอยู่กับคนอื่นหรอกนะ”
“เลยจะมาบอกให้พรีมเลิกกับพี่โปรด แค่ลมปากหลักฐานไม่มีจะให้พรีมเชื่อเหรอ”
นับดาวมีท่าทีลังเล หากในที่สุดก็หยิบมือถือจากกระเป๋า กดปลดล็อก เลือกเข้าโฟลเดอร์รูปถ่ายแล้วส่งให้สาวรุ่นน้อง
พรีมรับมาดูแค่ภาพแรกที่เห็นทำเอาใจสูบฉีดเลือดหนักหน่วง บนรูปมีวันเดือนปีพร้อมสรรพ นิสิตแพทย์ช่วงปีแรก ๆ มีเวลาว่างเหมือนคณะอื่น ๆ วันว่างเหล่านั้น โปรดใช้มันเที่ยวเตร่กับเพื่อน เข้าผับเข้าบาร์ ออกค่ายอาสาต่างจังหวัด หากที่ทำให้ใจกระตุกคือหญิงสาวสวยที่เขานัวเนียแนบชิดด้วย หลายคนไม่ซ้ำหน้าเลยทีเดียว
“พี่แค่อยากบอกเรื่องที่พรีมไม่เคยรู้ จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่เลย บางทีโปรดคงแค่เห็นผู้หญิงคนอื่นเป็นของใช้ใกล้มือแค่นั้น เขาอาจจะรักพรีมจริง ๆ ก็ได้”
“แล้วถ้าเขารักพรีม เลือกพรีม พี่จะทำยังไง”
“ไม่รู้สิ ถ้าเขายังต้องการพี่ พี่ก็คงยอมอยู่เงียบ ๆ ข้างเขาไปตลอดมั้ง”
“พี่แม่งเป็นผู้หญิงแบบไหนวะ” แบบไหนถึงได้ยอมเขาขนาดนี้
พรีมเริ่มมือสั่นทีเดียว หงุดหงิดหัวเสียที่เห็นผู้หญิงด้วยกันยอมตกเป็นเบี้ยล่างผู้ชายเพราะคำว่ารักคำเดียว ตัวเธอเอง ต่อให้รักขนาดไหน แต่พอเห็นเขามีคนอื่น เธอเลือกจะตัดใจ ยิ่งได้รู้แบบนี้ ไม่มีทางที่เธอจะยอมกลับไปเป็นของตายแน่นอน
นับดาวหัวเราะเสียงแผ่ว
“พี่ก็เป็นแค่ผู้หญิงโง่ ๆ ที่รักเขาหมดใจ”
“แต่พี่ควรรักตัวเองให้มากกว่านี้ไหม แล้วก็ไม่ต้องห่วงหรอก ต่อให้วันนี้พี่ไม่มา พรีมก็ไม่มีวันกลับไปคืนดีกับพี่โปรดอีกแล้ว ต่อให้เสียใจเสียดายเวลาที่คบกันมาแค่ไหนก็ตาม”
“พี่อยากเข้มแข็งได้อย่างพรีมนะ”
แววตาของนับดาวมองสาวรุ่นน้องอย่างชื่นชม เธอเห็นมาตลอด รักระยะไกลของคนทั้งสอง พรีมให้ความไว้ใจและเข้าใจชายคนรักอย่างที่สุด ไม่เรียกร้องงอแงแม้ว่าปีหนึ่งได้เจอกันแค่ไม่กี่ครั้งไม่กี่วัน
“รูปพวกนี้ พี่ไม่ได้คิดจะเอาไว้แบล็กเมล์เขาหรอก แรก ๆ แค่ถ่ายไว้ดูจะได้ย้ำเตือนตัวเองให้ตัดใจจากเขา พอนานวันเข้า พี่กลับยิ่งตัดใจไม่ได้ กติกาที่เขาให้พี่คือการคบกันแบบโอเพ่น มีแต่เขาที่โอเพ่น ส่วนพี่ถ้าไม่ใช่เขาพี่ก็ทำกับใครไม่ได้”
“พี่ไม่ลองมองคนอื่น บางทีอาจจะมีคนดี ๆ ที่ไม่เป็นเหมือนพี่โปรดก็ได้”
จากความชิงชังผันแปรเป็นความเห็นใจในฐานะลูกผู้หญิงด้วยกัน
“พี่คงทำได้ในสักวันหนึ่ง”
พรีมยื่นมือไปบีบมืออีกฝ่ายพลางนึกอยากหัวเราะลั่น จากที่คิดว่าจะมาปะฉะดะกับผู้หญิงของโปรดเต็มที่ กลายเป็นให้กำลังใจอีกฝ่ายอีกฝ่ายไปซะงั้น
ถึงวันนี้เธอคิดว่าอาจเป็นความโชคดีที่ได้เห็นพฤติกรรมของโปรดก่อนจะถลำลึกลงไปทั้งหัวใจและร่างกาย
หลังบอกลานับดาว พรีมเลือกจะเดินเล่นในซูเปอร์ในห้างเพื่อผ่อนคลายความหนักอกหนักอึ้งในจิตใจ แม้วันนี้จะยังลืมไม่ได้ แม้จะเหมือนเธอลำเอียงไม่ยอมให้โปรดได้แก้ต่างแก้ตัว แต่มันจะสำคัญตรงไหน ผู้ชายที่มีตรรกะความคิดเหมือนโปรด เธอไม่มั่นใจเลยว่าเขาจะกลับตัวกลับใจมีเธอแค่คนเดียวได้ในอนาคต เพราะฉะนั้นการเลือกพาตัวออกห่างน่าจะดีที่สุดแล้ว
จากคิดแค่เดินเล่น ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง พรีมได้ของใช้สามถุงใหญ่ หิ้วจนตัวเอียงออกมาหน้าห้างเพื่อเรียกรถกลับหอ
- Writer
