“อ้าว โซ่ หิ้วอะไรมาเยอะแยะ” เซียร์เป็นคนเปิด ดวงตาเรียวรีดุจเหยี่ยวเต้นระริกยามมองหน้าหนุ่มหล่อสลับกับเพื่อนรัก
“ของพรีมเขาน่ะ/ของฉันเองย่ะ”
สองหนุ่มสาวตอบพร้อมกัน นั่นยิ่งทำให้คนมองหัวเราะแผ่ว
“เข้ามาก่อนไหมโซ่ แต่ห้องเราเล็กนิดนะ เทียบกับบ้านนายนี่คนละเรื่องเลย”
“ไม่เป็นไร เราแค่หิ้วของขึ้นมาส่งพรีมเฉย ๆ ไว้โอกาสหน้าแล้วกันครับ” โซ่เอ่ยขอตัวง่าย ๆ พยักหน้าให้สองสาวแล้วจึงถอยกลับหลังจากส่งถุงในมือให้เซียร์
“นับวันยิ่งทำตัวน่ารักนะเนี่ย แกไม่สนมั่งเหรอพรีม”
“พูดอะไรไม่รู้”
คนถูกพาดพิงเดินหนีเข้าห้อง กระนั้นยังไม่วายถูกเพื่อนแซวยกใหญ่ ที่สุดพรีมยอมเล่าเรื่องที่โซ่ทำเหมือนจะจีบเธอให้เพื่อนฟัง แต่ละคนต่างวิเคราะห์กันหลากหลายก่อนแยกย้ายกันทำธุระส่วนตัว กระทั่งห้าทุ่ม เบอร์ของโซ่โทรเข้ามา
“มีของเธอหล่นในรถ เดี๋ยวเราเอาไปให้”
ยี่สิบนาทีต่อมา จีทีอาร์สีดำสุดเท่เข้ามาจอดหน้าหอพัก พรี
