The Haciendera lovely

Chapter 17 Paghaharap,

Third Person pov"

Dalawang araw bago makalabas si mama, sa dalawang araw na pananatili niya sa hospital ay nagkaruon din ito ng pagbabago, naging maayos narin ang kanyang pangangatawan, kumpara ng huli ko itong makita,. sa loob ng dalawang araw, ako narin ang nagbantay sa kanya, pinaramdam ko sa kanya na hindi siya nag iisa, para labanan nito ang kanyang pangungulila,. ipinaliwanag ko sa kanya na tama na ang pangungulila niya sa kinilala kung ama,. sina bi kung hindi siya karapat dapat sa kanyang buhay, matapus ang mga masasakit na pinaramdam sa kanya ng nabubuhay pa ito,. at muka namang nakinig siya sa mga payo ko,.. pagkarating namin ng bahay, agad kuna siyang pinasok sa kwarto niya para makapag pahinga na rin ito.. pagkatapos ko siyang iayos nag bilin muna ako sa bantay niya bago ako lumabas, tatawagan ko ang tauhan ko para hanapin ang island na sinasabi ni mama, ngayon ko lang din nalaman ang bagay na ito,. matapos ko nakausap ang tauhan ko para ayusin ito, tumawag din ako sa taong inutusan ko para bantay si Aryana,. tatanungin ko kung kamusta ito,. ayun naman sa inutusan ko wala naman daw siya ibang napapansin na kilos niya, normal lang daw ito kung kumilos,. pinaimbistiga ko rin ang mga nakakasama nito, pati ang kanyang pinapasukan, napag alaman ko ding isa ito sa pagmamay ari ng kanyang magulang, lingid ito sa kaalaman ng taga hacienda lucas.. . tinapus ko na ang usapan namin ng nasa kabilang linya ng makita kung lumapit sa akin ang taga pag alaga ni mama,. mawalang galang na po sir, pero tinatawag kayo ng iyong ina,. agad naman ako sumonod sa utos niya,.

Mama,, gusto niyo daw ako makausap, sabi ko sa kanya,.

itinuro nya sa tabi niya, gusto siguro na tumabi ako sa tabi niya, lumapit ako at umupo sa tabi niya, nakasandag ito sa ulunan ng kanyang higaan, inayos ko ito para maging komportable ito.. i want to see her son, dalhin mo ako sa kanya, pag uumpisa niya,. medyo malinaw narin ito magsalita, hindi narin siya nahihirapang magsalita,. wala akong magawa kundi pagbigyan ang gusto niya,.

Kinabukasan, maaga kaming lumuwas kila Aryana, pero hindi na namin ito naabutan, nakalimutan kung may trabaho pa la ito, kaya ang ginawa ko na lang, tinawagan ko ang tauhan kong nagbabantay sa kanya, inutusan kung hanapin niya ang matandang Don at ipakausap sa akin,. hindi rin nagtagal ay kausap ko na ang matanda, sinabi ko ang dahilan para pauwiin na siya,. habang hinihintay namin siya, lumabas muna ako, para mag pahangin,. Napakaganda ng tanawin dito, at tahimik, malamig ang simoy ng hanging dumadapo sa aking katawan, sa aking paglalakad, napansin ko ang isang bahay na sampong metro ang layo nito sa kinatatayuan ko,. hindi ko maipaliwanag kung bakit gusto ko itong lapitan, naramdaman ko na lang na nasa harap na pala ako nito,. hinawakan ko ang bukasan ng pinto, at hindi ito naka lock, dahan dahan ko itong binuksan, parang walang nakatira, sa isip ko,, ng tuluyan ko na itong mabuksan, tumambad sa akin ang maayos at malinis na loob, maayos ang mga kagamitan, wala kang makikita na anumang nakakalat,. napadako ang tingin ko sa taas ng dingding, duon ay isang nakasabit na larawan ng isang dalagang nakasuot ng toga, linapitan ko ito at pinakatitigan, si Aryana, sabi ko sa sarili ko,. subrang ganda niya,. hindi ko maintindihan ang aking sarili, tila bang humahanga ako sa simple nitong kagandahan, hindi kaya nagugustuhan ko siya kahit sa panandaliang pagkikita namin,. sa katabi nitong larawan, isang bata din ang nasa gitna ng palayan at sa likod nitoy isang matandang lalaki at babae, marahil ito ang kinilala niyang magulang,. nilibut ko pa ang buong paligid, at sa mga larawan sa isang stanteng gawa sa kahoy ang aking nakita, nilapitan ko din ito,. puro mga larawan niya ito, meron ding kasama niya ang magulang, mula sanggol hanggang sa pag kadalaga nito,. bigla akong nagulat ng may magsalita sa likuran ko,, "sino ka" paglingun ko, isang mala anghel ang aking nalingunan,. . ito nanaman, nararamdaman ko ang pag t***k ng puso ko, at pabilis ng pabilis ito,., nagkatitigan kami, at walang gustong mag iwas dito,. inaamin ko, talagang humahanga na ako sa kanya,. hindi kaya, may gusto ako sa kanya,. paano kung malaman niya na ang kinilala kung ama ang dahilan ng pagkawalay nito sa tunay niyang magulang, paano kung kamuhian niya ako,. ako ang nag iwas ng paningin ng magsalita ito,. ikaw" anong ginagawa mo dito, bakit ka pumasok sa bahay ng may bahay, hindi kaba tinuruang huwag pumasok kung walang tao,. hindi ko nga naman alam kung bakit na lang basta basta pumasok,. .I'm sorry, i noticed the door was slightly open, pagsisinungaling ko,. kahit na, hindi ka man lang kumatok kung may tao, sabi parin niya,. hindi ko alam na mataray pala ito,. pero bagay niya ito, lalo itong gumaganda kung nagagalit,. kasama ko si mama, sabi ko, bigla itung tumahimik sa pagsasalita ng marinig niya ang sinabi ko, kanina parang tigre, ngayon isang maamong pusa,. ang mga babae nga naman, bulong ko sa sarili ko, hindi ko alam na narinig niya pala ang nasabi ko.. ano kung babae ako, sabi niya, habang may hawak hawak itong isang maiksing tubo at akmang itataas sa ere at nakatingin sa akin, mom is with me, she's in the other house, she's waiting for you,, sabi ko na lang, para matigil na ang pagtataray sa akin, alam ko na mang ito ang kanyang hinihintay,,. mauna ka nang lumabas, baka kung ano pa gawin mo dito sa loob.. hindi ko na lang pinatulan ang kanyang sinabi, naglakad na lang ako para lampasan at lumabas na...

.

Aryana"

Nasa kalagit naan ako ng pag iinventory ng pinatawag ako ni Don Nicolas, pinasa ko na lang sa tumawag sa akin ang inventory slip na ginagawa ko at siya na daw magtutuloy,. matapos maayos ang sarili ko ay agad narin ako pumunta sa opisina ng matanda,. kumatok muna ako, bago ako pumasok,. marinig ko itong pinapasok ako ay pumasok na rin ako... good morning po Don Nicolas, pinapatawag niyo daw po ako,. bungad ko sa kanya.. yes iha, may tumawag sa akin at pinapauwi ka, sige na, umuwi kana, baka importante pa yan, ako na ang bahala sa naiwan mong trabaho ngayon, ipapasabi ko na rin sa kaibigan mo na nauna ka ng umuwi,. hindi na ako nagtanung, basta nag paalam na lang ako at tuluyan ng umalis,. tatawagan ko na lang si Anton para mag paalam dito kahit sinabing ipapaalam na lang ako sa kanya,..

Sumakay na lang ako tricycle papunta sa amin para mabilis ako makarating ng makababa ako ng jeep,. didiretso na sana ako sabahay nila Anton, baka kasi doon dumiretso ang taong gusto akong kausapin ng mapansin kong nakabukas ang pinto ng bahay na tinitirhan ko, bago ako pumasok, kinuha ko muna ang bakal na panangga ko sa mga taong may masamang balak,. pagkakuha ko ang bakal agad akong bumalik sa harap, ng mapansin kong mag isa lang siya at nakatingin sa mga larawan duon, unti unti akung pumasok,, sino ka" sabi ko ng akma kong itaas ang bakal na hawak hawak ko, hindi ko naituloy dahil bigla itong lumingon sa akin, nagtama ang aming paningin, natulala ako sa aking kinatatayuan, hindi ko akalain na siya pala ang pumasok sa bahay,. bakit hindi ko ito agad nakilala, at ano ang ginagawa niya dito,.. ikaw,, ano ang ginagawa mo dito,,

anong ginagawa mo dito, bakit ka pumasok sa bahay ng may bahay, hindi kaba tinuruang huwag pumasok kung walang tao,.imbis na sagutin niya ang tanong ko ay iba ang sinagot nito at siyang kinagulat ko,, mom is with me, she's in the other house, she's waiting for you,, ano daw, kasama niya ang mama niya, hito na ba yung araw na sinasabi nilang ipapaliwanag ang buong katutuhanan, wala na akong sinayang na minuto at mabilis akong kumilos at inutusan ko na itong lumabas,. mauna ka nang lumabas, baka kung ano pa gawin mo dito sa loob, sabi ko,. agad naman ito kumilos, ako naman ay sumunod na ding lumabas para sundan siya,..

Pagpasok ko ng bahay nila Aling Isme, nakita ko silang lahat nakaupo sa sala, maliban kay Anton, dahil naiwan pasiya sa pabrika,. halika Aryana, kanina kapa niya hinihintay sabi ni aling Isme, matapos itong sabihin, lumabas na silang mag asawa kasama ang tagapag alaga ng matanda, at naiwan kaming tatlo,. si Donia Carmila at ang anak nito,. hindi nagtagal ay nagpaliwanag na ito,. tahimik lang ako habang nakikinig,.. ngunit habang nakikinig ako, ay hindi ko magawang hindi maawa sa matandang kaharap ko,. kanina ay tatlo pa lang kami, pero bigla na lang lumabas ang anak niya,. pati rin ako ay hindi magawang hindi umiyak, naaawa din ako sa sinapit ng tutuo kong ina at kapatid ko,. hindi ko masisisi ang matanda, sapagkat nagpapasalamat pa ako sa kanya dahil sa pagliligtas sa akin,. kaya pala hindi ako agad nakilala ni Don Lucas, pero hindi lingid sa kanya na may hawig daw ako sa kanyang asawa na siya kong ina.. kaya pala maraming nagsasabi na habang lumalaki ako ay nagiging kamuka ko ang aking ina,. pero bakit wala man lang sinasabi tungkol dito ang kinilala kong magulang,.. patawarin mo ako iha, kung hindi kita binalik agad sa iyong ama,. pagkat wala na akung balita sa kina Mendez at Asyong, hindi ko kayo agad nagawang ipahanap dahil malalaman at malalaman ng aking asawa,. but my son sent me to look for you when he got home from the Philippines, and it wasn't long before he found you, and i found out where you live now,, until one day, my husband found out, so he sent me to look for you,, mahaba nitong paliwanag, sa pagkakataong ito ay hindi na siya umiiyak,. at akoy tumigil narin sa pag iiyak,. sino ang taong gusto akong mawala kung patay na ang asawa nitongt sa araw ng pagpunta ko sa inyo, may mga nakasalobong kaming sasakyan, sila ba ang tinutukoy niyo...sa tanung kong iyon,bigla itong napasinghap at tila may inaalala ito,. si Amara, kinakapatid ng iyong ama, magkasabwat sila ng asawa ko, ang mga taong nagpunta duon ay mga tauhan niya,. paano nangyari yon nakakulang na po siya, sila ng anak niya,. sagot ko sa kanya,. sasagot pa sana ang matanda ng bigla pumasok ang kanyang anak,.even thought she is still in prison, she is still in powerful, she still has many staff, you remember the people who killed your identified parents, untill now they are still free, but don't worry, i caught them,. sila ang mga pumunta sa bahay, nalaman ni Donia Amara na pinapahanap kita,. at ikaw,, sagot ko sa kanya, bakit ngayon niyo lang ako hinanap, bakit niyo lang ito ngayon sinabi sa akin, ano pa ang dahilan kung ngayon wala na ang ama ko, na mula pagkabata ay nakakasama ko na, kaya pala ang gaan gaan daw ang loob niya sa akin at ganun din ako sa kanya,. bakit ngayon lang, ano ang dahilan niyo, sagot ko sa kanila,. dahil walang araw na hindi tumigil ang asawa ko para hanapin ka, nakipag sabwatan sila kay Amara, dahil ang alam nila ay hindi ikaw ang sanggol na kasama ng iyong ina at kapatid mo, pero gumawa ako ng paraan para maniwala sila na ikaw ang sanggol na iyon, at naniwala na din sila,. ang pinagpapasalamatan ko na lang ay hindi nila alam kung saan kita iniwan, sagot ng matanda sa akin, ang totoo niyan hindi nila kilala ang tunay na pangalan ang kumupkop sayo, kaya nahirapan silang hanapin kayo.. matapos ang mahabang paliwanag, hindi ko maiwasang maala ang aking kinilalang magulang, hindi man akong nabigyan ng pagkakataong bigyan ng magandang buhay, bilang pasasalamat ko sa pagpapalaki sa akin.. ilang oras na ang nagdaan mula kanina at nakaalis narin ang mag ina,. heto parin ako, nananatiling nakaupo sa aking kinaroroonan, hindi parin ako makapaniwala sa lahat ng nalaman ko ngayong araw, pati ang mag asawa ay hindi ko man lang sila magawang kausapin,. iwanan niyo na lang po muna ako, gusto ko lang mapag isa, sabi ko na lang at tuluyan na akong umalis para pumunta sa tinitirhan ko..