The Haciendera lovely

Chapter 16 Pagkikitang muli

Aryana"

Narito ako ngayon sa pabrikang pinapasukan ko, pumasok nga ako pero hindi ako makapag concentrate sa aking ginagawa, pagkat ang aking isip ay tumatakbo sa aking pagkatao, matapus ko malaman ang katutuhanan, pakiramdam ko muli nanaman ako bumalik sa nakaraan, kung kailan unti unti ko ng makalimutan ang trahidyang naganap tungkol sa kinikilala kung magulang, ngayon ang tunay ko namang magulang,, sa haba ng panahon, nakilala ko at nakakausap ko na pala ang tunay kung ama, , bakit napakadamot ang aking kapalaran, bakit kung wala pa sila ay siya ko pang malalaman, pano ko sila tatanungin kung lahat naman sila ay wala na,. isa na lang ang pag asa ko, pero paano ko siya ulit makikita, ni pangalan o lugar hindi ko alam,. saan ako magsisimula, dapat ko pa bang hanapin ang katutuhanan,. Bakit hindi mo na lang hayaan, hindi ka pa ba masaya kung anong meron kana ngayon, kulang pa ba ang kaibigan mo at ang mga magulang nito na sumusuporta sayo, sigaw ng isa kung utak,. tama nga naman, bakit ko pa aalamin kung ok naman na ang lahat, kahit na malaman ko, ano pa ang magagawa ko, ano pa ang mapapala ko,. bakit hindi mo alamin ang katutuhanan, isa kang heredera, isa kang tagapagmana, bawiin mo ang dapat ay sayo, sabi naman ng kabila kung utak,. tama din siya, oras na para bawiin ko ang dapat sa akin, pero paano ko ito magagawa, paano kung malaman nila na buhay pa ako at nagbabalik para bawiin ang akin, paano kung ito ay dahilan para muli akong mapahamak,.. binaling baling ko ang aking ulo para mawaglit ang isiping iyon,. inayos ko ang sarili ko para bumalik ang aking diwa at ang trabaho ko ngayon ang magagawa ko,.

Matapos ko ang aking ginagawa, tatayo na sana ako para makalabas at mapuntahan na ang mga kaibigan ko para mananghalian ng may kumatok sa pinto, pasok sabi ko, hindi naman nagtagal at bumukas narin ang pinto,.bumungad doon ang tatlo kung kaibigan,.ngayon kasi hindi na ko ang kasama nila sa dati kung area, ang dating pwesto ni April ay ako na ngayon ang gumagamit, ipinaayos ng matandang Don ito at ginawang isang opisina ngayon,. ito na ang bago kung pwesto, ginawa niya akong bilang kanang kamay niya, kung wala siya ako muna ang pansamantalang papalit sa kanya,. ako narin ang dumadalo minsan sa mga nagaganap na pagpupulong..

Ay" ang taray,. iba na talaga ngayon ang napro promot, madam na Donia pa, Donia Aryana Bartolome, the assistance of Don Nicolas Acierto, sabi ni Joy sa akin ng tuluyan na silang makalapit, at ang mga bruha, pinagtatawanan na lang ako,. himala, pinuntahan niyo ako ngayon, paano kasi isang lingo na sila hindi dumadaan dito, lagi na lang ako ang pumupunta sa kanilang area, at ngayon nanaman ulit sila pumunta dito.. you know naman ang dami namin ngayong tinatapos, at pasensiya kana kung ngayon lang kami nakapunta, kasi maaga kami ngayon natapos, paliwanag ni Analyn,. tinapos ko na ang usapan at niyaya ko ma silang lumabas dahil panigurado mahabang usapan nanaman ito,. pagbukas ko ng pinto para makalabas na kami, siya namang pagdating ni Anton,. o ayan, kumpleto na tayo,. tara na, si Joy,.. habang naglalakad kami palabas ng pabrika para pumunta sa dati naming kinakainan, napansin kung kanina pa tahimik si Jesabel mula ng pinuntahan ako sa pwesto ko at hanggang ngayon hindi siya kumikibo, hindi rin siya sumasabay sa kakulitan ng dalawa, . nang makarating na kami sa kainan, si Anton, Joy at si Analyn na lang ang kumuha ng aming makakain,. habang wala pa sila, kinausap ko siya, bakit tahimik siya ngayon,. Jesabel, may problema kaba, bakit ang tahimik mo ngayon, pagsisimula ko,. nag angat naman siya ng ulo at tumingin sa akin, kita ko sa mga mata nito na may dinadalang problema,. tumigin muna siya sa kinaruruonan ng tatlo bago bumaling sa akin, paano kasi,..... ano, sabi ko, binibitin pa niya talaga ako.. hindi ako gusto ng gusto ko, iba ang gusto niya, sabi niya,. napalakas ang tawa ko,. yon lang pala kung bakit tahimik, alam ko na rin kung sino ang binabanggit niyang crush niya, napansin ko kasi mula kahapon hindi niya ito pinapansin at kinakausap,. kung lapitan siya nito, ay umiiwas naman,. . sige pagtawanan mo pa ako, dapat hindi ko na lang sinabi, ang bruha, may nalalaman pang pagtatampo, eh"sino ba yang crush mo na yan at ayaw sayo, yang ganda mo na yan, may aayaw pa sayo, naku siguro bulag yan, hindi niya makita ang ganda mo,. maganda ka na nga mabait ka pa, ano pa hahanapin niya sa isang katulad mo, pagpapaliwanag ko,. tumigil ka nga, binibiro mo naman ako, broken heart na nga ako, may gana ka pang mang asar,. hoy" totoo ang sinasabi ko,. sabi ko habang pinipigilan ko ang aking pagtawa,. . sino ba kasi yang crush mo na yan ng mabatukan ko at mapansin ka niya, pang aasar ko parin,. sasagot na sana siya ng mapatingin ito sa harap, sinundan ko ang tingin niya, at duon ko nakita ang isang pamilyar na muka,. at sa likod nila ay ang tatlo naming kasama,. pareho kaming nakatingin sa isat isa..nakalapit na ang tatlo sa aming lamisa pero ang mata ko ay nakatingin parin sa lalaking nakatayo sa di kalayuan sa amin,. kilala ko ang pagmumukang iyon, hindi ako nagkakamali, siya iyon,. mabilis akong tumayo para lapitan siya,. pero ng kausapin alo ni Anton ang tumigin ako sa kanya para mag paalam lang saglit, pero paglingun ko sa lalaki ay wala na ito, pinuntahan ko siya sa kinatatayuan niya kanina at nilibot ko ang paningin ko pero hindi kuna siya nakita, pagbaling ko sa kabilang gawi ay siyang pagkakita ko sa kanya, nasa kabilang daan ito naka park ang sasakyan, tumingin pa sa akin at tuluyan ng pumasok sa loob ng sasakyan niya at tuloyan ng umalis, hahabulin ko na sana siya ng biglang may humawak sa isa kung braso, hindi ko man tinignan kung sino ito, bigla ko na lang inalis ang kamay niya sa braso ko para habulin ang lalaking iyon, pero nakalayo na ito,. narinig ko ang pagtawag sa akin ni Anton sa likuran ko, siya pala ang pumigil sa akin,..Anton nakita ko siya, yung lalaki, sya yon,. sabi ko sa kanya,. sinong lalaki sabi niya,. yung anak ng matandang babae, si Donia Carmila, tamana Aryana, may ibang araw pa na muli kayong magkita, bumalik na tayo sa lamesa, nag hihintay na ang tatlo.. bumalik na nga kame para makakain na rin, ilang minuto na lang at kailangan na naming bumalik sa kanya kanya naming pwesto..

.

.

.

.

.

.

Third Person pov"

dahil wala naman ako ngayong importanteng lakad, naisip kung puntahan siya para malaman kung ano ang nasa kanyang saloobin, naisip kung kausapin na siya at ipaliwanag ang katutuhanan, pero ng makarating ako sa kinaroroonan niya, hindi ko man lang magawang lapitan, hindi ko alam kung bakit bigla na lang ako nagdadalawang isip na lapitan siya,. nasabi ko na lamang hindi ito ang tamang oras para makausap siya.. Pumasok ako sa isang karenderya na kani lang kinakainan, para din itong isan restaurant sa luwang nito, marami rami din ang kumakain dito,. pumuwesto ako sa di kalayuan sa kanila para hindi ako makita,. ilang minuto din ako nakaupo sa pwesto ko habang pinagmamasdan ko siya,. kita ko sa kanyang mga mata ang saya,. hindi ko man mawari kung meron ba itong pangungulila sa kanyang kalooban, muka namang hindi ito naaapektuhan tungkol sa mga nalaman niya,. habang pinagmamasdan ko siya, hindi ko maiwasang mapahanga sa kanya, lalo na ng makita ko itong napatawa, sa lakas ng tawa niya ay rinig na rinig ko mula dito, napatingin pa siya sa paligid ng mapansin niyang nakatingin sa kanya ang ibang tao rito,. maganda siya, biglang bulong ng isa kung utak, pinagmamasdan ko siya ng mabuti, napakaam ang kanyang mukha, ang mga singkit nitong mata, ang matangus na ilong at mapupulang labi ay nababagay sa hugis ng kanyang mukha,. idagdag pa ang mahaba nitong buhok,. hindi rin nakakabawas sa ganda niya ang kanyang kutis, hindi man ito kaputihan, ngunit nababagay din ito sa tabas ng kanyang katawan, hindi mo malalaman na isa itong anak mayaman, napaka semple nitong manamit,. binaling ko ang aking ulo para mawaglit ang isiping iyon,. tumayo na lang ako para umalis na, baka mapansin pa ako,. sa pagtayo ko ay muli akong tumingin sa kanya, pero sa pagtingin ko sa kanya, sakto na mang nagawi ang tingin sa akin, alam kong nagtama ang aming mga mata sa isat isa, hindi ako agad nakabawi ng tingin sa kanya, hindi ko maramdam sa sarili ko, gusto ko siyang titigan ng matagal,. ng makita kung tumigil ang tatlong sinususundan ko sa kanyang pwesto, agad na akung umalis sa kinatatayuan ko, mabilis akong lumabas, alam kung susundan niya ako,. pagkarating ko sa sasakyan ko, tumingin muna ako ulit sa kanila, at iyon nga nakasunod na talaga, muli nanaman kami nakatinginan,. ng makita ko ang kaibigan niya, agad na akong pumasok sa loob ng sasakyan ko, at tuluyan na akong umalis, nakita ko pa ang pagpigil ng kaibigan sa kanya sa tangkang pagsunod pa sa akin,..

Matapos akong makalayo, nakatanggap ako ng tawag, pagdukot ko ng cellphone ko ay tawag ito mula sa mansyon, nakaramdam ako agad ng kakaiba,. sinagot ko agad ang tawag,. hello" bungad ko sa tagapag alaga kay mama,. Sir, kailangan niyo na po agad pumunta dito sa hospital, ang mama niyo po....what happened to mom, putol ko sa kanyang sasabihin,. which hospital was she taken to?... matapos ito sabihin, agad akong nag iba ng dereksyon,. pauwi na sana ako sa mansyon para bisitahin si mama..

pagkarating ko ng hospital agap ko pinarking ang sasakyan at agad puntahan si mama,. pagdating ko sa kwarto niya, agad akong lumapit sa kanya, mahimbing ito sa pagtulog, sa dalawang araw na hindi ko pag uwi sa mansyon at hindi pagkakita sa kanya, nakita kung bumagsak nanaman ang kanyang katawan,.. bumaling ako sa tagapag alaga sa kanya,.. what happened, bungad ko,. sir, gusto niya pong lumabas, gusto niya daw puntahan si Aryana, sinabi kong ipapaalam ko muna sainyo kung papayag kayo, pero ayaw niya po,. ng tatawagan ko na sana kayo, bigla siyang tumayo para agawin sana ang cellphone sa akin pero na out of balance siya,. pasensya na po sir, hindi ko sinasadya.. paliwanag sa akin, hindi ko magawang magalit sa kanya dahil hindi naman niya ito kasalanan, pinauwi ko muna siya para kumuha ng magagamit kay mama,. ako muna ang magbabantay hanggang hindi pa siya nakakabalik,. Habang pinagmamasdan ko ang aking ina, hindi ko magawang hindi maawa sa kanya, aminin kung nagkaroon ako ng sama ng loob sa kanya mula ng malaman ko ang totoo, anak ako sa isang pagkakamali, gusto ko man malaman ang katutuhanan pero paano ako magtatanung kong ganito ang kalagayan niya..habang pinagmamasdan ko siya, napansin ko itong gumalaw ang kanyang kamay, agad ko itong nilapitan, paglapit ko ay siya namang pagmulat niya,. mom, are you okay, do you have any pain, tell me, tatawagin ko ang doctor,. tatayo na sana ako para tawagin ang doktor ng maramdam kong humawak ang kamay niya sa aking kamay,. napatinhin ako sa kanya at tila gusto niya itong magsalita,. son, im sorry, sabi niya sa akin,. gusto kong tanungin kong sino ang ama ko, pero hindi ko magawa magtanung,. please forgive me son, patuloy parin niya, masamang tao ang tunay mong ama, kami ang magkasintahan nuon ni Albert, ang kinilala kong ama, masaya kami nuong magkasintahan pa lang kami,. pero nagbago ang lahat ng makilala namin ang totoo mong ama, tinuring namin siyang kaibigan, hindi ko akalain na may galit siya kay Albert, ang galit na yon ay binaling sa akin, pinagsamantalahan niya ako, mula nuon, nagbago na ang pakikitungo sa akin ni Albert, nagbunga ang pagsasamantala sa akin at ikaw yon,. at ng malaman niya, lalo siyang lumayo sa akin,. at ng malaman niyang makakatanggap ng mana si Albert agad niya akong binalikan, inako niya ang pagiging ama sayo,. pero kailan man, hindi na niya nagawa ang dating pagmamahal sa akin, kahit ganun paman, pinakasalan parin niya ako, lumipas ang taon, nalaman ng mga magulang niya ang katutuhanan, binawi ang mana na para sayo, at ibibigay sa tunay ni lang apo,. pero hindi na ako pwede manganak ng ipanganak kita, at dahil duon, mas lalong nagalit sa akin si Albert, kaya niya nagawang ipapatay ang ang mga pamangkin niya, pati ang kapatid nito ay nadamay, mahabang paliwanag ni mama, nahihirapan man siyang magsalita pero inintidi ko ang kanyang sinasabi,. ngayon, malinaw na ang lahat sa akin, kaya pala mula ng magkaisip ako ay malayo na ang pakikitungo sa akin ng ama ko,. ngayon alam ko na ang dahilan,. Ma", tama na, wala kayong kasalanan, you're just avictim of the past, don't blame your self, and you did the right thing by keeping Aryana way, the one to blame for this is my two fathers, ..kung pinabayaan na lang sana ni papa si mama, kung hindi na lang niya inako ang rospinsibilidad sa akin, hindi sana mangyayari ito sa ina ko,. kaya walang ibang sisihinnkung hindi siya,. pero paano ko pa siya sisihin kung patay na ito,. son, muling tawag sa akin ni mama,. tumingin ako ulit sa kanya,. puno na ng mga luha ang muka nito,. kinuha ko ang panyo ko sa bulsa ko at ipinunas ito sa kanya,. tamana mama, don't cry,. son, you promise me, tulungan mo siya, help her, get back what belong to her, everything we have,, when Albert owns, Aryana is the real owner, .. the island in palawan is the only one that can be inherited from you,, i even inherited it from my parents, your father doesn't know this, i didn't tell him about it. i leave it to you, you are the one who put it as its heir, it's time for you to take care of it.. marami pa sanang gustong sabihin si mama pero hirap na hirap ito sa pananalita, pinatigil ko na siya para hindi ito gaano mahirapan at makapag pahinga na rin...