Chapter 14 Katutuhanan
1219 Words
Aryana"
Paano ko maiintindihan ang lahat ng sinasabi sa akin ng matanda kung unti unti ay nanghihina na ito sa pagpapaliwanag, gusto ko pa namang malaman ang katutuhanan, dahil ngayon pa lang ay gulong gulo na ako, hindi ko maintindihan ang nangyayari, bakit kailangan niya akong iligtas kaya nagawa niya akong ilayo sa tunay kong magulang, paano ko ito maiintindihan, kung panay naman ang iyak at hikbi nito,. magtatanung pa sana ako ng biglang may pumasok sa loob na kinaruruonan namin at nagsalita ito, lahat kami ay napalingon sakanya,. isang binata na sa tingin ko ay limang taon ang agwat ng aming idad,. matangkad ito, at kutis artistahin, ang kulut nitong buhok ay nababagay sa mabilog nitong mukha, manipis at mapupulang labi, hindi kakapalan ang pilik mata, ngunit napaka seryoso nitong tignan,. bigla akong natauhan sa pagkatulala sa kanya ng magsalita itong muli,. stop that, take mom inside to rest, shouldn't i tell you not to let him get tired, look at him,look how she looks now..sirmun niya sa kasambahay nila, o tamang sabihin na tagapag alaga ng matanda,.masusunod mo sinyurito, pasensiya na, hindi na muulit,sabi sa kanya ng tagapag alaga ng matanda, at tuluyan ng ipinasok ang matanda sa kwarto siguro nito..ikaw, sabi niya sa akin, nagulat ako sa kanyang pananalita, sa kabila ng maamo niyang muka ay siya namang kinagaspang ng kanyang pakikitungo,. sumunod ka sa akin, sabay palayo sa amin,. bago man siya tuluyang makalayo ay tinawag kuna ito, ikaw, sandali lang, may kinalaman ka ba sa akin, bakit hindi mo ipaliwanag sa akin,. pagkasabi ko yon, huminto siya sa paglalakad at humarap sa akin,. that's why im making you follow me, right? abat pilosopo ito ah" if you know something, you can just say it here, why do you have to go so far to explain, gating sagot ko sa kanya, sabay tingin sa akin pataas pa baba, at bumaling sa kasama ko,. can you leave us for now,. pagkasabi nito ay umalis naman ang mag ama, at kami na lang dalawa ang naiwan,. umupo siya sa sofa at ako naman ay sa kaharap nito,. now, tell me, did you come here, to avenge my mother for what she did to you,. tinitigan ko ito ng matalim sa mata, at ganun din siya sa akin,. why, is there any reason for me to take revenge on him,. hindi siya agad nakasagot sa aking sinabi, nakatitig lang kami sa isat isa, , pakiramdam ko ay pinag aaralan niya kung sino at ano ako,. ang kanyang mga titig ay parang nakakatunaw,.. ano, magtitigan na la mang ba tayo, pagkasabi ko, hindi ko na kasi kayang labanan pa ang matalim nitong pagtitig sa akin,. takot man ako ay hindi ko ito pinapahalata,. ok, fine,.. dahil bata pa ako nuon, hindi kuna matandaan ang nanyari, ang naalala ko lang ay nilayo ka ng mama ko sa gustong pumatay sayo, hindi kinaya ni mama iligtas ang mama mo at kapatid mo, kaya ikaw lang ang nailigtas,..
flash back "
Carmila, save my daughter, her safety is in your hand, promise to take good care of her, keep her out of harm's way.. what about you, and your son, she is not the only one needs to be saved, your youngest needs you,, wala na ang junior ko Carmila, hindi ko siya nailig, may tama siya ng baril sa likod, nasundan kami ng taohan ng biyanan mo, habang papunta kami rito, kaya tinawagan kita agad para iligtas mo si Almira, hindi ko narin kaya Carmila, may tama rin ako sa likuran ko, at pakiramdam ko nanghihina na ako,. kaya please, carmila, save my douther,..
end of flash back"
sino ang gustong pumatay sa akin, bakit kailangan mangyari sa akin to,. bakit hindi niyo ako binalik sa tutuo kong ama,.
i dont know, i dont know any reason to kill you, mom dint tell me anything, she just gave you to me to keep you away, and mon was also chasing her, we parted ways,. why didnt you return me to my real father, how did i end up with the one i dentified as my parent,.. marami akong katanungan, ngunit hindi niya ako kayang sagutin, kaya mas mabuti ang kanyang ina na lang ako magtanong,. hindi ikaw ang gusto kung makausap, gusto kung ang mama mo ang magpaliwanag sa akin ang lahat lahat,. no!!! malakas niyang sabi sa akin at bigla itong napatayo sa aking harapan,. dont you fell sorry for my mom, in her condition, isn't it enough for you to know your true character who you really are.. bakit sa akin, naawa ba kayo sa akin, matagal na panahon tinago niyo ang katotohan sa pagkatao ko,. nasa tabi ko na pala ang tunay kung ama ngunit wala akong kaalam alam, paliwanag ko sa kanya, hindi ko na napigilang tumulo ang mga luha ko, sa ngayon, pighati at kalungkutan ang aking nararamdaman, sana isang panaginip na lang ito, at gigising ako na walang ng bago,. pero habang nagtatagal ako dito, mas ginugusto ng sarili ko na malam ang katutuhanan,. Kailangan kong makausap ang matanda, siya lamang makapag bibigay sa akin ng kasagutan,. magsasalita pa sana ako pero biglang tumunog ang kanyang cellphone,. dinukot niya ito sa bulsa niya para matignan kung sino ang tumatawag, hello lolo,. sabi niya, yes im her, with my mom, sabi nito, at saglit na tumingin sa akin, at tuluyan ng umalis sa harap ko,. narinig ko pa ang kanyang sinabi, I'll be back.. agad akong kumilos para hanapin ang kinaruruonan ng matanda, kailangan ko siyang makausap,. sa aking paglilibot ay natagpuan ko ito sa isang kwarto, marahil ito ay library, dahil na rin sa maraming libro dito,. wala akung sinayang na oras at nilapitan ko ito,. Donia Carmila, sabi ko sa kanya ng makalapit ako,. kasama niya ang kanyang tagapag alaga,. sahalip na sasagot ang matanda, ay isang nakatuping papel ang inabut sa akin, bubuksan ko na sana ito para basahin ngunit pinigilan niya ako, u wi ka na,, u ma lis ka na di to. dal hin mo yan at sa in yo mo na ba sa hin yan, nan di yan la hat ang ka sa gu tan ng ka ta nu ngan mooo. mag madali kana, sabat ng kanyang tagapag alaga, papunta na sila dito, hindi ka nila dapat makita, at parang awa muna, huwag ka nang bumalik dito,. kung ayaw mong mapahamak, sino ang kanilang sinasabi, sino ang taong darating at hindi nila ako pweding makita, bakit hindi na ako pweding bumalik dito,.. paano kona malalaman ang katutuhanan kung ayaw na nila ako bumalik dito,.. bakit hindi na lang ngayon ipaliwanag ang lahat, sabi ko sa kanila, wala ng oras, kailangan mo ng umalis, isang araw pupuntahan ka namin at ipapaliwanag sayo ang lahat, sa ngayon umalis kana. matapos kung makuha ang binigay sa akin, agad akung lumabas ng silid at hinanap ko ang mag ama, hindi nagtagal ay nakita ko rin sila, agad ko na silang niyayang umalis,.pakiramdam ko rin na may hindi magandang mangyayari,..hindi ko narin nakita ang anak ng matanda,. pagkasakay namin sa sasakyan ng naghatid sa amin dito ay agad narin kami umalis,. hindi pa man kami nakakalayo ay dalawang sasakyan na ang sumalobong sa amin, buti na lang hindi sila ito tumigil, pagkatapos kami ihatid, naalala kong hindi ko pa pala natatanong kong saan kami nanggaling,
- Writer
