FRIEND ZONE

        "น้อง วันนี้ไปอินบ๊อกกันนะ ห้ามเบี้ยวด้วย" พี่ปรางหันมาพูดกับฉันที่นั่งอยู่ที่โซฟาด้านหลัง เธอออกจะใช้สายตาขู่บังคับมากกว่าที่จะใช้คำว่าชวนได้         "ถ้าน้องบอกว่าไม่ไปพี่ก็ลากไปอยู่ดีอ่ะ" ฉันบ่นแบบนั้น ทั้งกลุ่มเลยหัวเราะกันใหญ่         กลุ่มฉันเป็นกลุ่มของเด็กวิทยาสิ่งแวดล้อม ปกติแล้วจะเรียนกันเป็นกลุ่ม และฉันก็ดันเข้ากลุ่มนี้โดยบังเอิญเพราะเห็นหน้ากันมาตั้งแต่คลาสแรกๆ สนิทกันแบบไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ มารู้ทีหลังก็ตอนอยู่ปี 3 ว่าฉันเด็กสุดในกลุ่ม ทุกคนเลยพากันเรียกฉันว่า 'น้อง' แทนที่จะเรียกว่า 'อิ้ง'         "กุมก็ไปด้วย ห้ามมีข้ออ้าง" พ้นจากฉัน พี่ปรางก็ไปคาดคั้นคนที่นั่งโซฟาฝั่งตรงข้ามฉันทันที         "..." แต่คำตอบของพี่ปรางได้มาแค่ความเงียบ         กุมมันเป็นพี่ฉันปีนึงเหมือนกับทุกคนในกลุ่ม แต่ฉันไม่อยากเรียกกุมว่าพี่เพราะการวางตัวของเขามันโคตรจะทำให้ฉันหงุดหงิด         "กุมไม่อยากไปก็ไม่ต้องชวนหรอกพี่ปราง อึดอัดเปล่าๆ" ฉันว่างั้นเป็นเชิงเล่นเชิงจริง         "มันไม่เคยไปไหนกับเราเลยนะเว้ยน้อง" พี่คอมที่เป็นผู้ชายคนที่สองในกลุ่มหันมาแว้ดใส่ฉัน         "ดูหน้ากุมน้องก็รู้แล้วว่าไม่อยากไปอ่ะ" ฉันเบ้ปากนิดๆ         "..." กุมเงยหน้าขึ้นมาจากจอโทรศัพท์ที่คาดว่าน่าจะเล่นเกมส์อยู่ เงยมาปุ๊บก็สบตากับฉันไปเสี้ยววินาที แต่สายตานั่นมันเหมือนกำลังจะด่าฉันอยู่เลย         กุมชอบมองฉันแบบนี้ตลอดเวลา ตั้งแต่ปี 1 จนขึ้นปี 3 ตอนปี 1 ฉันไม่ได้สะกิดใจอะไรเพราะก็แค่อยู่กลุ่มเดียวกัน อีกอย่างกุมก็เป็นคนที่พูดน้อยสุดๆ ฉันกับกุมเลยไม่ค่อยจะได้พูดคุยกัน ส่วนใหญ่ก็จะมีการมองของเขาที่ฉันไม่เข้าใจนี่แหละ เข้าใจฉันป่ะวะ กุมแม่งเป็นพวกแปลกๆ นิ่งๆ ไม่พูด ชอบอยู่คนเดียว วันๆเล่นแต่เกมส์ แต่ถ้าพูดถึงหน้าตา...กุมจัดว่าเป็นนายแบบได้เลยอ่ะ ลุคแบบนั้นมันทำให้กุมเป็นคนฮอตคนนึงในสาขาวิทยา         กลุ่มฉันมีหลายคน จากกลุ่มใหญ่ที่มีเป็นสิบๆคนก็แยกเป็นกลุ่มที่เรียนคนละคลาส นี่เป็นกลุ่มย่อย มีฉัน กุม พี่ปราง พี่กี่ พี่คอม ส่วนคนอื่นๆเรียนอีกคลาส ถ้ารวมตัวกันทีก็เหมือนกับยกพวกจะไปตีใครเลยล่ะ         ในวันปกติกลุ่มฉันจะมานั่งที่ร้านกาแฟในม. ฉันกับกุมก็จะเป็นแบบนี้เกือบทุกครั้งที่เจอกัน พวกพี่ๆเลยพยายามแยกเพราะคิดว่าเราไม่ถูกกัน จริงๆฉันไม่มีอะไรติดใจกับกุมหรอก ไม่ค่อยรู้เรื่องของกุมมากและไม่อยากรู้ด้วย แค่โมโหเวลากุมใช้สายตาแบบนั้นมองฉันก็แค่นั้นอ่ะ         มองกันแบบนั้นมันน่าโมโหนะเว้ย พอฉันถามก็เงียบตอบ         "มองหน้าแบบนั้นคือจะต่อยหรอ" ฉันพูดทีเล่นทีจริงตอนที่สายตานั่นเลื่อนมามองฉันอีกรอบ         "..." ไม่ตอบฉันแต่กลับยักไหล่ใส่ด้วยท่าทางกวนตีน         "มองแบบนี้ด่ากันเลยดีกว่า"         "ไม่ได้ด่า" กุมว่างั้น         "แล้วมองทำไม"         "น้องใจเย็นๆ ไอ้กุมมันก็มองแบบนี้กับทุกคนอ่ะ" พี่กี่ลุกมานั่งข้างๆฉันที่เหมือนจะขึ้นนิดๆ         "น้องแค่ถามอ่ะ มองทำไม มีอะไรก็พูดดิ" ฉันยักไหล่ใส่เขาบ้าง         "..."         "อะ น้องถามก็ไม่พูด" ฉันหันไปฟ้องพี่กี่ทันทีที่กุมก้มลงไปมองหน้าจอมือถืออีกรอบ         "ควรชินกับมันได้แล้วป่ะวะ" พี่คอมว่าแล้วส่ายหัวให้ฉัน         "ถ้าไม่พูดจะมีปากไว้ทำไมอ่ะ งง" พอฉันทำท่าทางฟึดฟัดกุมก็เงยมามองฉันอีกรอบ         "จะไปด้วย" พูดแค่นั้นพร้อมกับมุ่นคิ้วใส่ฉันนิดๆเหมือนกำลังโกรธฉันอยู่         ฉันป่ะวะที่ควรโกรธ ชอบทำให้ฉันรู้สึกผิดทั้งที่ฉันไม่ได้ทำอะไร นั่นแหละนิสัยกุมที่ฉันไม่ชอบ         "ไปไหน" พี่กี่หันไปถาม เพราะจู่ๆก็จะบอกว่าไปด้วย ใครมันจะไปเก็ทวะ         "อินบ๊อก"         "เออ ก็แค่นั้นแหละ ตอนชวนก็ไม่ตอบ มาตอบห่าไรตอนนี้วะ" พี่คอมถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ ปกติก็มีพี่คอมกับพี่กี่นี่แหละที่คอยห้ามฉันกับกุม พวกเขาคงเหนื่อยน่าดู         "กุมอยู่ซอยเดียวกับน้องใช่ป่ะ" พี่ปรางถามหลังจากที่เงียบไปนาน พี่ปรางเป็นพวกไม่เอาตัวเองไปยุ่งกับความวุ่นวายน่ะ ถ้าฉันกับกุมเริ่มจะฟึดฟัดใส่กันพี่ปรางจะเฟดตัวหนีทันที         "อืม"         "งั้นตอนกลับก็เอาน้องกลับด้วย เคมั้ย" พี่ปรางว่า         "..." กุมไม่ตอบแต่เบนสายตามามองฉันอีกรอบ มองเหมือนจะถามว่าจะกลับมั้ย         "ไม่กลับ" ฉันตอบไปแบบนั้นพลางส่ายหัวไปด้วย         "รถว่าง" กุมว่างั้นเชิงว่า รถเขาว่างจะกลับด้วยก็ได้ งี้หรอ         "กูไปส่งเองก็ได้" พี่คอมอาสาเมื่อเห็นว่าฉันกับกุมเริ่มคุยกันด้วยการโทรจิตมากกว่าการพูด         "แล้วแต่นะ..." กุมไม่ได้พูดกับพี่คอมแต่เขากำลังพูดกับฉัน ก่อนจะกดสายตานั่นลงไปเล่นเกมส์ของเขาต่อ         คงมีซักวันที่ฉันทนความกวนตีนของกุมไปไหว แล้วตั๊นหน้าเขาซักที         @INBOX         หลังจากที่ตกลงกันว่าจะมาร้านเหล้าร้านประจำของกลุ่มแล้วฉันก็นั่งรถมากับพี่ปราง ปกติฉันจะหาข้ออ้างไม่มาด้วยเกือบทุกครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามที่ฉันมาด้วย ฉันไม่ใช่พวกที่เข้าร้านเหล้าเหมือนเซเว่น แต่ก็ไม่ใสขนาดกินแก้วเดียวเมา         พอมาถึง โต๊ะก็เต็มไปด้วยคนมากมายหลายตา ทั้งที่อยู่กลุ่มเดียวกันและใครก็ไม่รู้อีก         "ปรางกับน้องมานั่งนี่ๆ" พี่คอมเรียกฉันให้ไปนั่งโต๊ะใหญ่อีกโต๊ะ         บอกแล้วว่ากลุ่มฉันใหญ่มาก เวลามากินเหล้าก็จะใช้สามโต๊ะใหญ่เป็นอย่างต่ำ         ฉันนั่งลงข้างๆกับผู้ชายแปลกหน้าที่นั่งข้างๆพี่คอม ส่วนพี่ปรางไปนั่งอีกฝั่งติดกับกุม ฉันไม่อยากไปนั่งใกล้กุมเลยเลือกมานั่งฝั่งนี้เองแหละ         "นี่ไอ้ฟู้ดวิดวะ เพื่อนกูเองอ่ะ" พี่คอมค่อยๆแนะนำเพื่อนตัวเองทีละคน เขาลากเด็กวิดวะมาด้วยตั้งสามคนแหนะ         "พี่โต้นะน้อง" พี่ที่นั่งข้างๆฉันหันมาแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ         "เรียกน้องแบบนี้พี่คอมคงไปเม้าส์น้องอ่ะดิ" ฉันจิ๊ปากใส่พี่คอมที่กำลังแนะนำเพื่อนอีกคนของเขาที่ชื่อตี้หรืออะไรซักอย่าง "จริงๆน้องชื่ออิ้ง"         "ให้พี่เรียกชื่อหรือเรียกน้องดีอ่ะ" พี่โต้ถามพร้อมกับชงเหล้าให้ฉันไปด้วย         "แล้วแต่พี่สะดวกละกัน"         "งั้นเรียกน้องอิ้งเนอะ" พี่เขาว่างั้นแล้วก็ขำ         แปลกๆนิดหน่อยที่มีคนเรียกชื่อ ปกติฉันจะโดนเรียกว่าน้องมาตลอด ความผิดพลาดมันมาจากการเข้าโรงเรียนก่อนเกณฑ์นั่นแหละ โทษแม่ฉันล้วนๆเลย         พวกพี่โต้ พี่ฟู้ด พี่ตี้เหมือนเป็นตัวเอนเตอร์เทรนอ่ะ พวกเขาเข้ากันได้ดีทำให้ผู้หญิงที่นั่งอยู่สามคนพลอยหัวเราะไปด้วย ฉันเห็นพวกพี่เขาชอบแหย่ๆกุม กุมเองก็เล่นด้วย แต่ก็ชอบมองมาที่ฉันบ่อยๆ ฉันรู้เพราะฉันสบตากับเขาหลายรอบแล้ว         "แล้วนี่มึงมีแฟนยังวะกุม" พี่ตี้ถาม เขาพยายามจะแหย่ให้กุมพูดกันน่ะ         "..." กุมพยักหน้าเป็นการตอบ         โอเค กุมมีแฟนแล้ว เป็นอะไรที่น่าตกใจและอึ้งดี ขนาดคนในกลุ่มยังอึ้งกันเลย         "น้องเดาไม่ถูกเลยอ่ะว่าแฟนกุมจะเป็นคนยังไง" ฉันว่างั้นขำๆ ลองจิตนาการยังไงก็จินตนาการไม่ออกอ่ะ         "เออจริง วันๆกูเห็นเล่นแต่เกมส์ พูดก็ไม่พูด" พี่คอมสบทบฉันอีกเสียง         "เด็กที่ไหนวะกุม" พี่โต้ที่นั่งข้างฉันถามแซะอีก         "..." แต่กุมไม่ตอบ และสายตานั่นก็มาหยุดอยู่ที่ฉัน มองเหมือนจะสื่ออะไรซักอย่างจนฉันรู้สึกอึดอัดกับสายตาแบบนั้นเลยหลบตาหนี         "เด็กในม.เราป่ะ" พี่กี่ก็เอากับเขาด้วย         "กูก็อยากรู้อ่ะ" พี่ปรางก็ด้วย         "..." แต่คำตอบคือความเงียบ และฉันยังรู้สึกได้ว่ากุมยังมองฉันอยู่         มองอยู่ได้ มองทำบ้าอะไรวะ ชักจะโมโหแล้วนะ         "มีปากไว้ทำอะไร ตอบไปสิ ไม่ตอบก็ตัดปากทิ้งไปซะ" ฉันลุกขึ้นคืนเสื้อของพี่โต้ที่คลุมอยู่ที่ขาให้เจ้าของ ก่อนหน้านี้พี่โต้ให้เสื้อช้อปเขามาคลุมขาเพราะวันนี้ฉันใส่ทรงเอสั้นน่ะ "น้องไปเข้าห้องน้ำนะ"         พอลุกขึ้นเดินออกมาก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองเริ่มเดินเซ ฉันดื่มไปหลายแก้ว พวกพี่ๆกดูเหมือนจะเมากันแล้วด้วย โดยเฉพาะพี่กี่กับพี่ปราง คงอยู่ต่อไม่นานก็กลับกันแล้วแหละ         กว่าฉันจะได้เข้าห้องน้ำก็ปาไปเกือบครึ่งชั่วโมง แถวแม่งยาวชิบหาย พอเดินออกมาจากห้องน้ำก็รู้สึกว่าตัวเองเวียนหัว ตาเริ่มพร่าๆ แขนฉันถูกใครซักคนดึงให้เดินไปตามแรง ตรงนี้มันมืด แต่ตาฉันก็พอจะปรับโฟกัสได้ว่าเป็นใคร         "มีอะไร" ฉันถามกุมที่มองฉันด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ถูก พอฉันทำท่าจะเดินหนีกุมก็รั้งต้นแขนฉันไว้         "..." แต่เขาก็ไม่พูด         "มีอะไรก็พูด" ฉันถามย้ำอีกรอบ ตาก็เบนไปมองที่โต๊ะ เห็นว่ากลุ่มฉันทยอยกลับกันไปเกือบหมดแล้วเหลือแต่พวกพี่ๆกลุ่มใหญ่ที่ยังนั่งอยู่ พอมองที่กุมก็เห็นว่าเขากำลังสะพายกระเป๋าฉันอยู่         "..."         "พูดไม่เป็นรึไง กล่องเสียงพังหรอ ปากนี่มีไว้ทำไม" เพราะความที่มึนหัวฉันเลยทำอะไรไปโดยไม่คิด จู่ๆมือฉันก็ตีเข้าที่ปากกุมอย่างแรง จนเจ้าตัวจิ๊ปากใส่ฉันทันที         "..." แถมยังมองเหมือนกำลังด่าฉันอยู่ในใจอีกด้วย         "..." ฉันเริ่มโมโหกับการกระทำของกุม เลยไม่พูดด้วยและพยายามจะกระชากกระเป๋าตัวเองออกจากแขนเขา แต่เขาไม่ยอมปล่อย มันเลยยิ่งทำให้ฉันโมโห "กุม! จะเอายังไงก็พูดดิวะ พูดแค่นี้มันจะตายหรอ"         "กลับด้วยกัน" เขาว่า         "จะกลับเอง"         "..." พอฉันบอกแบบนั้นกุมก็เดินหนีไปลานจอดรถพร้อมกับเอากระเป๋าฉันไปด้วย ฉันต้องวิ่งตามเขาไป เงินฉันอยู่ในกระเป๋ามีแต่ตัวจะให้ฉันเดินกลับห้องรึไง         "บอกว่าจะกลับเองไม่ได้ยินรึไง นอกจากไม่มีปากแล้วยังไม่มีหูอีกหรอวะ" ฉันรั้งกระเป๋าตัวเองไว้ แต่คนตัวสูงก็ดึงมันกลับไปอยู่ดี         "มีปาก"         "มีแล้วทำไมไม่พูด มองทำไม มองแบบนั้นหมายความว่าไง พูดดิ" ฉันเริ่มเอามือไปผลักอกกุมที่มองฉันไม่วางตา ฉันทำออกไปตามจิตใต้สำนึกล้วนๆ รู้สึกว่าตัวเองห้าวสุดๆ         "..." กุมไม่ตอบแต่ดึงแขนฉันแล้วเหวี่ยงให้หลังฉันกระทบกับรถเขาที่จอดอยู่         "อุ...." ฉันยังไม่ทันได้ด่าเขาด้วยซ้ำริมฝีปากเขาก็ประกบมาแบบที่ฉันไม่ตั้งตัว เรียกว่าประกบก็ไม่ได้เพราะเขาจงใจกระแทกมันจนได้ยินเสียงดึงกึกเลย มือฉันจิกทึ้งเสื้อเขาในขณะที่มือเขาบังคับหน้าฉันให้รับจูบของเขา         ป่าเถื่อนสุดๆ...         ฉันไม่รู้ว่าตััวเองกำลังทำอะไรอยู่ แถมจูบเขามันโคตรจะรุนแรง ความนุ่มหยุ่นที่แทรกเข้ามาในโพรงปากมันทำให้ฉันขนลุกไปทังตัว แถมกุมยังใช้ความสูงและขนาดตัวของตัวเองกักขังฉันไว้ในวงแขนเขาด้วย มือฉันถูกรวบเข้าหากันด้วยมือเพียงข้างเดียวของกุม และลิ้นเขาก็ยังกวาดต้อนลิ้นฉันอยู่         ที่เรากำลังทำกันอยู่มันคืออะไรวะ แบบนี้เรียกเพื่อนหรอ?         หลังจากที่รังแกฉันด้วยริมฝีปากนั่นจนพอใจ คนตัวสูงก็ผละตัวออกไปทิ้งให้ฉันหอบหายใจถี่อยู่ตรงหน้า เขายังขังฉันไว้ด้วยการเอาตัวเองมายืนบัง เออ...ฉันโคตรจะโกรธเขาเลย         "ทำแบบนี้ทำไม จูบทำไม" ฉันถามพร้อมกับเอามือที่เขาปล่อยเมื่อครู่ทุบแรงๆที่อกเขา แขนเขา หน้าเขาด้วย         กุมปล่อยให้ฉันทุบเขาอยู่แบบนั้นจนฉันรู้สึกเหนื่อย แต่ฉันก็ไม่เลิกเอามือทุบอกเขาไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ฉันเห็นรอยช้ำที่หน้าเขาหลายจุด ช้ำด้วยฝีมือฉันนี่แหละ เขาควรจะรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ ก่อนหน้านี้เขาก็บอกว่ามีแฟนแล้ว และเราก็ไม่ได้มีซัมติงกันถึงขั้นจะมาจูบกันได้         "ก็ถาม..." คนตัวสูงไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับแรงทุบฉัน เขาไม่เซด้วยซ้ำ         "ถามอะไร พูดให้รู้เรื่อง จะมาจูบทำไมวะ" ฉันว่าแล้วก็ทุบเขาอีก คราวนี้ฉันเน้นไปที่หน้าเขา โดยเฉพาะปากนั่น         "มีปากไว้ทำไม"