The Return of the Estranged Wife

"CDM035…” mahinang basa ni Emerald sa plate number ng paparating na navy blue na Audi A4 habang nakikinig sa kwento ng kaibigang si Nisha na katatawag mula Seattle.             Nang huminto ito sa harap niya agad niyang binuksan ang pinto sa gawi ng backseat. Sandali lang niyang nilingon ang naka-shades at naka-cap na driver bago ipinagpatuloy ang pakikipag-usap sa kaibigan.             “I was supposed to dine in a Filipino restaurant, but everyone around me was with their whole family greeting their dad ‘Happy Father’s Day’, so I left. See it’s the time of the year when I feel out of place,” she slightly rolled her eyes upward. “How’s your mom by the-” Hindi na niya natapos ang sasabihin dahil naputol na ang linya.              She sighed.              Nang maalala ang gutom ay binalingan niya ang driver mula sa rear view mirror para ihinto sa natanaw niyang Subway branch.              “I’ll be quick po Manong,” aniya saka mabilis na bumaba pagparada nito sa parking area ng nasabing burger and burrito joint.             Pagbalik niya after fifteen minutes ay sa passenger seat na siya pumuwesto imbes sa likod. Binilhan niya rin kasi ang driver ng pagkain ng tulad sa kanya. Tig-isa sila ng roast beef sandwich at in can soda.             Nilingon niya ito para iabot ang hawak niya. “Manong sabayan n’yo po ako k-kumain...” she almost lost her voice when she noticed the side of his face. Wala na rin ang cap na suot nito.              Hindi niya inakalang nasa late twenties lang ito. And his dashing good looks were evident even if he’s wearing sunglasses.              Biglang nanlaki ang kanyang mga mata.              “This is CDM035, right?”              Tinapunan lang siya nito ng tingin saka inabot ang hawak niya.  Tila may kuryenteng gumapang sa palad niya nang madikit ang kamay nito sa kanya. Even her heart began to panic.   “Monique’s driver is not available to fetch you. Since I’m around the area, she passed the favor on me,” baritonong sagot nito habang nilalagay ang hawak na softdrinks sa cupholder sa pagitan nila.   Napasinghap siya nang pabango pala nito iyong masamyong naamoy niya mula likuran ng sasakyan.   Wari’y naumid ang kanyang dila at ‘di na nakapagsalita.    Marahan lang siyang tumango bago sinimulang kainin ang sandwich na para sa kanya. Pakiramdam niya’y nawala ang gutom niya dahil sa pagkailang na nararamdaman dahil sa lalaki.   Pasimpleng nilingon niya ulit ito nang simulan nitong paandarin ang sasakyan.    Kung sa side view ay may hawig ito sa local actor na si Richard Gomez pati sa kulay.    After taking another bite, hindi sinasadyang nalingon niya itong muli.   'Wonderin’ if he looks better behind his shades.’ Parang gusto niya tuloy sabihan itong mababa na ang araw at maari na nitong tanggalin iyon.   “Don’t try to seduce me, lady, I’m driving,” walang lingong sabi niito.    Nanlaki ang mga matang napahinto sa panguya si Emerald sa narinig. “I-Is that how you think whenever girls try to throw a glance at you?” hindi makapaniwalang naibulalas niya.    Hindi sumagot ang lalaking ni pangalan ay hindi niya alam.   “Am I prohibited to see the face of the person driving me home now? Malay ko ba kung masama ka palang tao–”   Halos masubsob siya nang bigla nitong tapakan ang brake sa baba ng manibela.     Before she could even curse him, words escaped her when he removed his sunglasses and flipped it on his polo.   Holy Ghost! Sambit ng kanyang isipan nang malantad ang kabuuan ng mukha nito.   His sun-kissed flawless skin, strong jawline and high cheekbone… plus that straight nose. Is she seeing a Greek god right before her?   She shifted on his deep eyes. She felt a splash of heat spread through her when she found those pair of blank yet charming eyes staring at her.                 She quickly turned away, but only to find him moving his right arm on her headrest then crouched to her side, sliding his left arm on her right shoulder.   She began getting collywobbles in her tummy!   “W-what are you doing?” she asked, almost trembling in panic.   He continued without a word.  Ikukulong ba siya ng lalalaki sa mga bisig nito? Oh my God! Is he making s****l advances on me?   Her eyes widened upon that thought.   Nang maramdamang inabot nito ang shoulder strap ng seatbeat sa tagiliran niya ay bahagya siyang nakahinga. Ngunit nanatili pa ang kamay nito sa dulo ng strap at tila wala palang balak i-buckle iyon.    Hey Emerald, relax!   To her bemusement, she turned to him. Only to feel her heart almost skipping a beat because of their nearness.   “I’ll just buckle your seatbelt, lady,” he bluntly stated while looking directly into her eyes. “I won’t treat you like a future wife if I’m a bad guy.”   Naging triple ang pag-iinit ng kanyang mga pisngi sa sinabi nito. But blood ran faster in her body again when she felt his hand clasped the side of her Guess shorts while buckling up the seat belt.   Pumormal muli ang lalaki nang paandarin ang sasakyan.  Tumingin ito sa relong pambisig. “May dadaanan lang tayo sandali bago kita ihatid kina Monique,” anito sa kanya.   Napatango na lamang siya.   Hindi na sila muling nag-usap.    Makalipas ang tatlumpung minuto ay huminto sila sa isang mansyon sa loob ng Forbes Park.    Akala niya’y may dadaanan lang itong mahalagang bagay doon, ngunit ‘di niya inasahang papasok sila sa napakalawak na garahe nang pagbuksan sila ng isang nasa mid-forties na katiwalang lalaki. Hula niya ay doon nakatira ang kasama.   “Magtatagal ba tayo rito?” usisa niya nang patayin nito sa wakas ang engine ng sasakyan.  “No,” maikling sagot nito saka bumaba para pagbuksan siya ng pinto mula sa gawi niya.   Muli siyang namula nang abutin nito ang palad niya para alalayan siyang bumaba. Ngunit agad din siya nitong binitawan. Tahimik lang siyang sumunod dito habang nililinga ang mga mata sa napakarangya at eleganteng kabahayan.     “Oh Matthew hijo, kayo na lang ang hinihintay,” salubong ng isang babaeng hula niya’y ina nito.   Matthew. Sa wakas ay nalaman na niya ang pangalan nito.    Nakangiting bumaling ito sa kanya at nagpakilala.     “It’s nice to meet you, Ma’am,” nahihiyang bati niya.   “Buti naman at naisama ka ni Matthew sa family dinner ng pamilya, hija. Kahit paano ay may bisita kami.”   Family dinner!   Pasimpleng napalingon siya kay Matthew. Bigla tuloy siyang nahiya. Kung alam lang niya ang tungkol doon ay malamang nagpababa na siya kung saan siya makakasakay ng taxi pauwi kina Monique.    “Sandali hija, maiwan ko muna kayo at may kukunin lang ako sa kwarto,” maya-maya’y paalam ng ginang. Bago sila nito iniwan ay binilinan nito ang anak na tumuloy na sila sa komedor at nakahanda na ang early special dinner. Naroon na rin daw ang lahat ng miyembro ng pamilya.     “Hey, you didn’t tell me it’s a family engagement! Nakakahiya, naka-casual attire ako,” she whimpered. Naka-shorts lang kasi siya ng maong at lavender collar blouse. Buti na lang kahit papano nakadoll-shoes siya. Ni hindi man lang siya nakapag-retouch. Nakapony-tail ang kanyang buhok ngunit may ilan nang hiblang nakabagsak sa gilid ng kanyang mukha.   “Can you show me the way to the restroom, please? I’ll make a quick retouch,” pakiusap niya.    “Are you tensed?” tanong nito sa kanya.   “Nervous na baka hindi nila ako magustuhan.”      Kumunot ang noo ni Matthew saka bahagyang ngumiti.   Muli na namang napako ang mga mata ni Emerald sa nakapakgawapong mukha nito nang lumitaw ang mapuputi nitong mga ngipin. And he looked even more attractive!   Para siyang bumalik sa katinuan nang humakbang ito palapit sa harap niya.   “You’re acting like a girlfriend meeting my family for the first time, Emerald,” he teased.   Oh, my God Emerald! Why on earth did you say that! Para tuloy siyang lulubog sa kahihiyan sa harap nito.    Namumutlang nakagat niya ang pang-ibabang labi. “I-Im not!” bahagyang pagtataray niya. “I-I just want to look good infront of other people–” “You don’t need to retouch,” he paused. “you look great just that way,” dugtong nito habang seryosyong nakatitig sa kanya.   She blushed again.    Present at the dining room were Matthew’s sister he introduced as Lucille, kasama ang asawa nito. Also his youngest brother he named Martin, and his father na agad niyang binati ng ‘Happy Father’s Day’.    Everyone welcomed her nicely kaya’t nabawasan ang hiya niya.        Mula magsimula silang kumain pagbalik ng mama ni Matthew hanggang sa matapos sila ay naging maayos ang pakikitungo ng lahat sa kanya. Nagulat din siya na tila ang gaan ng loob niya sa lahat because she can converse with them comfortably.   “Thank you po for the wonderful dinner, Ma’am and Sir,” aniya sa mga magulang ni Matthew bago sila umalis.    “Sana madala ka ulit ni Matthew dito hija,” nakangiting tugon ng ginang bago tinapunan ng makahulugang tingin ang anak.    Hindi siya na siya nakasagot at simpleng napatingin na lamang sa binatang tila dinedma lang ang ina.   Nadismaya siya.    Tahimik lang si Emerald nang maramdamang umandar na ang sasakyan. Naalala na naman niya ang daddy niya.     “Mahahanap mo rin ang daddy mo.”   She turned to Matthew.    “Monique once mentioned about your purpose of coming to the country.”   Binalik niya sa daan ang mga mata. “You have a wonderful family. And your parents are great. Despite age, you can tell they still love each other the same way they did when they first fell in love.”    Bago pa ito makapagkomento sa sinabi niya ay muli siyang nagsalita. “Do you think you can be a good family man like your dad when you settle down?” parang wala sa sariling naitanong niya habang nakatanaw sa labas.   Katahimikan.   Napabaling na lamang siya rito nang sandali nitong ihinto ang sasakyan sa tabi ng kalsada.  “Marry me and find out for yourself,” dinig niyang sagot nito saka inalis ang pagkakabuckle ng seatbelt nito.   Nanlaki ang mga mata niya. Tama ba narinig niya? Is this damn hunk trying to play a game on her?   Sa medyo pagkainis niya ay naisip niyang patulan ito.   “Okay, para lang masagot ang katanungan ko na iyan, alright, I’m marrying you.”   Walang reaksiyon sa mukha nito nang lingunin siya ng lalaki. Nanatili itong nakatitig sa kanya nang ilang sandali. Kung ano ang iniisip nito, hindi niya mawari.   “Deal,” anito. Pagkasabi niyon ay bigla nitong in-unbutton ang polo-shirt bago ini-untuck at hinubad iyon.    Oh my God, what is this jerk doing! Naaalarmang sigaw ng kanyang isip.   “Hey, a-ano’ng g-ginagawa mo? N-nagbibiro lang ako,” namumulang sambit niya nang hindi maiwasang mapatingin lalo sa magandang pangangatawan nito particularly his firm chest.   Bahagya itong ngumisi at inilapit ang mukha sa kanya. “Relax, Emerald. I’ll just change my shirt dahil may pupuntahan pa ako paghatid sa 'yo.” Huminto ito at bumaba ang mukha sa kanyang tainga. “If I’m going to make love with you, not in the car sweetheart.”   Pakiramdam niya’y unti-unti siyang natutunaw sa sinabi nito.    Hanggang sa inilayo na nito ang sarili sa kanya para abutin ang isang polo na nakahangar mula backseat ay hindi na siya nakapagsalita.  Wala na ring pagkakataon na makapag-imikan sila dahil nakatanggap ito ng tawag mula sa isang kaibigang tinawag nitong Bernard.   “I’m dropping off someone. I’ll call you back,” sabi nito sa kausap nang halos nasa tapat na sila ng bahay nina Monique.   Pakiramdam niya’y bigla siyang nalungkot na maghihiwalay na sila ng lalaki.   Hindi na niya hinintay pagbuksan siya nito.   “Thank you,” simpleng sabi lang niya bago bumaba.   Dismayado siyang isang simpleng tango lang ang itinugon nito.   That was the night she had ever thought of someone until dawn. And the start of dozens of hours when she just kept on thinking about him.     Then one day, she received a call from him asking her out for dinner. He added that he got her number from Monique. That was a surprise and she was just so excited to see him again.    When he arrived, contrary to what she expected, he told her they are going to a private resort in Antipolo, Rizal.    “Is it far from the city,” naaalangang tanong niya.   “About two hours,” maikling sagot nito.   Two hours? Tiyak gagabihin na sila ng uwi.    Silence.   Nang tila nabibingi na siya sa katahimikan sa pagitan nila, muli siyang nagsalita.   “Can we talk about anything while on our way there? I mean,  p-para hindi na ako mailang sa 'yo–”  “You have a boyfriend in the States?”    Her brows tossed together. “Why do you ask?”   Humugot ito ng malalim ng paghinga bago siya sinagot. “Sa  pagkakatanda ko, you agreed to marry me.”             Her mouth opened in disbelief and confusion at the same time. “Is this how you flirt with women? What if they take it seriously eh ‘di baka ikapikot mo pa–”   “Then consider yourself lucky, since I don’t flirt with anyone this way.”   Her face beamed in red. Suddenly, her heart leapt. Hindi niya  tuloy maitago ang unti-unting pagsilay ng ngiti sa kanyang mga labi.    “Should I believe that?” tanong niya.     The speed of the car slowed a bit. Pormal ang mukhang nilingon  siya nito. “I like you, and I’d like to know you better, Emerald…”    Nanatili siyang nakatingin dito hanggang sa ibinalik na nito sa  daan ang mga mata.   “I don’t have a boyfriend now. And I think I’d love to know you better, too.”    Muling nagtama ang kanilang mga mata. Then she gave him a  friendly smile.