เพียงรักที่เขาไม่ต้องการ

ตอนที่ 1 เพราะความผิดพลาดในคืนนั้น ร่างอวบอั๋นของหญิงสาววัยยี่สิบต้นๆ เดินลงบันไดมาอย่างระมัดระวัง เธอประคองท้องที่ในตอนนี้ย่างเข้าสู่เดือนที่เจ็ดแล้ว กชพรรณกวาดสายตามองไปรอบๆ บ้านหลังใหญ่เหมือนกำลังมองหาใครบางคนอยู่ "อ้าวหนูบัว ทำไมยังไม่นอนอีกนี่ก็ดึกแล้วนะ"เสียงของคุณหญิงชไมพรเอ่ยถามลูกสะใภ้ดังออกมา เธอกำลังขึ้นไปบนห้องหลังจากที่นั่งดูละครหลังข่าวกับแม่บ้านเสร็จ "บัวรอพี่ชัชค่ะ ป่านนี้แล้วยังไม่กลับเลยไม่รู้เป็นอะไรรึเปล่า" เธออดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงคนเป็นสามีเพราะเห็นว่าดึกมากแล้วแต่ก็ยังไม่กลับมาที่บ้านอีก หญิงวัยกลางคนได้ยินอย่างนั้นก็เผยสีหน้าหนักใจออกมา เธอไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกันกับท่าทีของบุตรชายที่ยิ่งนับวันก็ยิ่งเหินห่างผู้หญิงคนนี้ รู้ว่าไม่ได้รักได้ชอบแต่เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้วจะหนีหน้าอีกทำไม แทนที่จะเปิดใจให้กับกชพรรณบ้าง นับแต่ที่รู้จักกับเด็กสาวคนนี้เธอก็เห็นว่าเด็กสาวคนนี้ก็นิสัยดี หน้าตาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร แต่ทำไมนะทำไมลูกชายเธอถึงได้ทำตัวแบบนี้ก็ไม่รู้ "แม่ว่าอย่ารอเลย หนูบัวกำลังท้องนะควรพักผ่อนไม่ใช่เหรอ ส่วนตาชัชเดี๋ยวก็กลับมาเองแหละ" หญิงสาวเงียบเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าให้กับคนเป็นแม่สามี ก่อนที่เธอจะยอมกลับขึ้นไปบนห้องนอนใหญ่ที่เป็นห้องนอนระหว่างเธอกับผู้ชายที่ชื่อชัชวาลย์ เธอรู้จักกับเขามานานหลายปีเพราะอยู่บ้านข้างๆ กัน ที่ผ่านมากชพรรณเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ในใจเสมอเพราะไม่กล้าบอกอีกฝ่ายออกไปว่าชอบพอชายหนุ่ม จนกระทั่งเวลาผ่านไปนานหลายปีใครจะคิดว่าเรื่องในคืนนั้นจะทำให้เธอกลายมาเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของชัชวาลย์ แถมในตอนนี้เธอก็กำลังอุ้มท้องลูกของชายหนุ่มอยู่ด้วย "ทำไมพี่ยังไม่กลับมาอีกนะ" ถึงแม้ชายหนุ่มจะทำตัวห่างเหินตลอดการอยู่ด้วยกันแต่ทว่าหญิงสาวก็ไม่ยอมแพ้ที่จะพยายามทำให้อีกฝ่ายเปิดใจให้กับเธอ กชพรรณทำหน้าที่ภรรยาได้เป็นอย่างดี เธอดูแลชายหนุ่มทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ หรือเรื่องอะไรก็ตามที่เธอสามารถทำให้กับเขาได้ ถึงแม้จะโดนคนเป็นสามีบ่นก็ตามเพราะไม่ชอบที่เธอไปยุ่งวุ่นวายกับเขา เพียงไม่นานหลังจากที่นาฬิกาล่วงเลยถึงเที่ยงคืน เสียงรถหรูก็ดังเข้ามาจอด ทำให้หญิงสาวที่เพิ่งเอนกายลงนอนรู้สึกตื่นทันที เธอได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา ตามด้วยกลิ่นละมุดตีจมูกขึ้นมาพร้อมกัน "พี่ชัช นี่พี่ไปดื่มมาหรือคะ?" เธออดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงคนเป็นสามี เพราะเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายมึนเมาพอสมควร เมาขนาดนี้ขับรถมาถึงบ้านได้ยังไงกัน "...” ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร เขาวางเสื้อสูทพาดลงที่โซฟาปลายเตียงก่อนจะเดินเซไปยังห้องน้ำ เมื่อเห็นการกระทำของชายหนุ่มหญิงสาวก็พ่นลมหายใจออกมาทันที ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นไปหยิบเสื้อที่อีกฝ่ายเพิ่งถอดไว้ ความเฉยชาเย็นชาที่ชายหนุ่มมีต่อเธอมันทำให้เธอรู้สึกน้อยใจขึ้นมาไม่น้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากน้อยใจเงียบๆ คนเดียว แต่ทว่ากลิ่นน้ำหอมผู้หญิงที่ติดเสื้อของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี ก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกชะงักไปทันที ก่อนที่เธอจะดมเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง กชพรรณจำได้แม่นว่านี่ไม่ใช่น้ำหอมของชัชวาลย์ที่มักจะฉีดใส่ตัว วันนี้ชายหนุ่มไปดื่มมาแถมมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงแบบนี้เดาเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย ร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เข้าไปล้างเนื้อล้างตัว เขาดื่มมากก็จริงแต่ก็ไม่ได้เมาขนาดขับรถกลับมาที่บ้านไม่ได้ พอเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นสีหน้าเรียบนิ่งของหญิงสาวที่เขาไม่อยากเห็นหน้ายืนอยู่กลางห้อง พร้อมมองมาที่เขาด้วยแววตาเศร้าเสียใจ บอกตามตรงเห็นแบบนี้ทีไรเขาก็ยิ่งรู้สึกเบื่อหน่ายผู้หญิงคนนี้เอามากๆ ยิ่งนับวันกชพรรณเธอยิ่งทำให้เขารู้สึกไม่อยากเจอหน้าเธอมากขึ้นทุกวัน "พี่ชัช มีผู้หญิงคนอื่นเหรอคะ ทำไมเสื้อพี่ถึงได้มีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิง?" "เหอะ เป็นหมารึไงถึงมาดมเสื้อฉันแบบนี้" ชายหนุ่มพูดออกไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดก่อนจะเดินผ่านหน้าหญิงสาวขึ้นเตียงไป คำพูดของชายหนุ่มทำให้กชพรรณกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว เธอสะอื้นไห้ออกมาอย่างเสียใจที่รู้ว่าชายหนุ่มไปมีผู้หญิงคนอื่น ที่ผ่านมาเธอพยายามไม่พองั้นหรือเขาถึงไม่เห็นค่าความรักของเธอเลย ทำไมเขาถึงไม่เปิดใจให้เธอเลยสักครั้ง "นี่ ถ้าจะร้องไห้ก็ไปร้องที่อื่นรำคาญ!" "ทำไมพี่ชัชใจร้ายขนาดนี้คะ บัวเป็นภรรยาพี่นะ พี่ทำอะไรทำไมไม่นึกถึงจิตใจบัวบ้าง" นอกจากที่เธอจะเป็นภรรยาของเขาแล้วเธอก็เป็นแม่ของลูกเขาอีกด้วย ทำไมชายหนุ่มถึงไม่นึกถึงหัวใจของเธอเลย ทำไมเขาถึงได้กล้านอกใจเธออย่างนี้ "ยังต้องให้ฉันพูดอย่างนั้นเหรอว่าเพราะอะไรกชพรรณ ได้ในเมื่ออยากได้ยินฉันก็จะพูด!" "ฮึก" "เพราะฉันไม่ได้รักเธอไง ทำไมฉันต้องสนใจด้วยว่าเธอจะรู้สึกยังไง ฉันจะไปมีผู้หญิงคนไหนมันก็เรื่องของฉันเธอไม่มีสิทธิ์มายุ่ง!" "ไม่มีสิทธิ์งั้นเหรอ พี่ลืมไปหรือเปล่าว่าบัวเป็นเมียพี่นะ!" "ก็แค่เมียที่ฉันไม่ต้องการ รับผิดชอบก็แล้วยังจะมาเอาอะไรอีกวะ" คำพูดของผู้ชายคนตรงหน้ามันก็ยิ่งทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอเจ็บปวดขึ้นมามากกว่าเดิม ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่เป็นเพราะเขาหรือไงกันทำไมต้องมาทำเหมือนว่าเธอเป็นคนผิดด้วย "เพราะพี่ไม่ใช่เหรอที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ พี่ข่มขืนบัว พี่รับผิดชอบบัวก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ?" ในคืนนั้นเธอจำได้ไม่เคยลืม ถึงแม้ว่าเธอจะแอบรักชายหนุ่มมานานแต่ก็ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ ถ้าหากเขาไม่ใช้กำลังกับเธอ เธอก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก เพราะเขาเธอถึงท้องก่อนเรียนจบ เพราะเขาคนเดียว "เพราะฉันเห็นเธอเป็นคนอื่นไง ฉันถึงได้ทำอย่างนั้นลงไป ถ้าฉันมีสติรู้ตัวสักนิดก็คงไม่พลาดไปมีอะไรกับผู้หญิงอย่างเธอหรอก แล้วก็คงไม่มีเด็กคนนั้นด้วย โธ่เว้ยน่าเบื่อชะมัด!" ชายหนุ่มบ่นออกมาก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงเดินไปยังห้องทำงานของตนที่อยู่อีกทางด้านของห้องนอนแห่งนี้ ปัง! เสียงปิดประตูกระแทกเสียงดังทำให้หญิงสาวสะดุ้งตกใจขึ้นมาไม่น้อย เธอยกมือขึ้นมาโอบหน้าท้องใหญ่ของตัวเองเอาไว้ก่อนจะสะอื้นไห้ออกมาไม่หยุด เป็นแบบนี้แทบจะทุกครั้งที่พอได้พูดคุยกับชายหนุ่มมันมักจะจบลงที่ทะเลาะกันทุกครั้ง ชัชวาลย์แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบขี้หน้าเธอ ตลอดหลายเดือนที่อยู่กินกับชายหนุ่มมันแทบไม่เหมือนคู่สามีภรรยากันเลยสักนิด เขาทำเหมือนว่าเธอเป็นของตาย ทำเหมือนว่าเธอไม่มีความรู้สึกถึงได้คิดจะทำอะไรกับเธอก็ได้ กชพรรณนึกย้อนกลับไปในคืนนั้น คืนที่เขาและเธอพลาดมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน จนทำให้ชายหนุ่มต้องรับผิดชอบเธอด้วยการแต่งงานอย่างนี้ เธอรู้ดีว่าในใจของชัชวาลย์ยังมีผู้หญิงคนนั้นอยู่เสมอ แต่เธอก็บอกตัวเองตลอดมาว่าอาจจะมีสักวันที่ชายหนุ่มเปิดใจให้กับเธอบ้างสักครั้ง แต่ดูเหมือนมันไร้ผลอย่างเห็นได้ชัด เพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานเท่าไหร่เขาก็ยังไม่ลืมผู้หญิงคนนั้นอยู่ดี ย้อนกลับไปหลายเดือนก่อน