In bed with Mr. Villaruel

Nakatingin lang ako kay Jerome habang patuloy syang umiiyak sa harap ng puntod ni Julianna. Habang ako naman ay tahimik ding umiiyak sa likod nya. I am crying for I can't take it. I am seeing the person I love crying his heart out to the only girl he love. Pariho kaming nahihirapan ng huminga. Hindi ko ba alam kung bakit naisipan kong sumama sa kanya para dalawin si Julianna. Sabi nga ni Nadine ay sadista raw ako sa sarili ko. "I'm sorry Lianna. I'm so sorry!" Iyon lamang ang pa ulit-ulit nyang sinasabi habang hinahaplos ang lapida ni Julianna. Naiinggit at nagagalit ako kay Julianna. How dare her get Jerome's heart and die after? She could just have return his heart bago sya nawala. I know its lame hindi naman hawak ni Julianna ang kapalaran nya. Alam kong nag hahanap lang rin ako ng rason para masisi si Julianna. Paano nagagawang mahalin ni Jerome si Lianna gayong wala namana ito? Ganon ba talaga iyon kapag nag mahal na kahit hindi na kasama ay ito parin ang mahal? Hindi ba parang ang unfair naman doon sa mga buhay pa at gustong gusto na mahalin na sila. Ako itong buhay at humihinga pero bakit ako parin itong nakikilimos? "Jerome lets go," nilapitan ko sya at inalo. Inaaya ko na syang umuwi dahil papagabi narin naman. "Why her? Why did she leave me so soon? Bakit sya pa?" He looked at me and all I can see is pain in his eyes. I hugged him tightly and rub his back trying to comfort him. Bakit nga ba si Lianna pa? Kung ako ba iyon may iiyak bang katulad ni Jerome sa puntod ko maliban sa pamilya ko? And the answer is none. No one will ever cry their heart out for me. "Everything has a reason okay? I know Lianna is happy seeing you alive and strong," and still loving her. Ang swerte ni Lianna dahil kahit wala na syang ginagawa ay mahal parin sya ng taong mahal ko. "It was my fault. I killed her!" Agad-agad akong umiling at pinaka titigan sya sa mata. I held his cheeks and wipe his tears. Ito naman talaga ang papel ko sa buhay nya ang maging taga punas ng mga luha nya. "Julianna had a choice and she chose to follow you. Hindi mo iyon kasalanan okay? Walang may gusto noon," tumango naman sya sa sinabi ko. I know what happened that day because he told me everything. Every single detailed about Lianna. Gusto nya ay malaman ko iyon. "Lets go home babalik nalang tayo dito okay?" Kunting pamimilit pa ang ginawa ko bago sya pumayag na umuwi sa unit nya. I was the one who drive because he can't concentrate and he is drunk Pag dating sa unit nya ay agad ko syang inasikaso. I lead him to our room. Yes OUR room dahil halos dito na ako nakatira. Pag katapos ko syang asikasohin ay nag linis muna ako ng mga boteng nag kalat sa salas. Nasa trabaho ako ng tawagan nya ako dahil nasa sememteryo raw sya at bago raw sya pumunta roon ay lasing daw sya. Agad-agad ko syang pinuntahan dahil sobrang nag aalala pa ako. I can stop my world for Jerome para lang mapuntahan sya. I will never let him feel alone. Hindi ko kahit na kailan gagawin ang pang iiwan sakanya ni Julianna. She promised to stay with him pero nasaan sya? Ngayon ako naman ang ngangakong hindi mang-iiwan and I will f*****g do that for him. That's how much I love him. Pagkatapos kong mag linis ay katawan ko naman ang nilinisan ko bago ako nahiga sa tabi ni Jerome. Pagkahigang pagka higa ko ay agad nya akong niyakap at hinalikan ng buong puso. I willingly answered his kiss. His kisses travel down to my neck and earlobe back to my lips. His hands are now doing its job on my private area. My body is burning and wanting for more. Pero nawala ng lahat ng iyon ng tawagin nya ako sa ibang pangalan. "Oh. f**k Lianna I love you so much!" Para akong binuhosan ng malamig na tubig at nag unahang tumulo ang mga luha ko. I let him do what he want to my body until he was done and satisfied. Nahiga lang ako habang paulit-ulit na nag re-replay sa utak ko ang pag tawag nya saakin ng Lianna. Tanggap ko naman kasing hindi ko kahit kailan mapapalitan o kahit na mapantayan man kang si Lianna pero ang tawagin nya ako sa pangalan nito ay sobra-sobra na. I am just crying silently while he was peacefully sleeping on the other side of the bed. "Ako ang narito bakit sya parin? Bakit ba hindi nalang ako?" ** "Julianna di ka dapat pumunta dito. Nasa misyon kami ngayon. s**t!" Hindi nya ba alam na nasa operasyon kami ngayon. At naka salalay ang kalayaan ni Eros dito. "Umalis na kayo," natatarantang sabi ni Eros "Jerome sumakay na tayo nandyan na sila" Hinatak ko sya papunta sa sasakyan na hinanda ko kanina pa bago pa dumating si Eros para sap ag takas namin. "I'm sorry akala ko kasi.. nakita ko kasi ang kotse mo kaya sinundan kita." "Tangina naman eh. Mapapahamak ka sa pagiging selosa mo!" galit na sumbat ko sakanya. Ayan nanaman sya sa pagiging selosa nya. Nakakasakal na. "Sorry." "Jerome sumakay na kayo," sigaw ni Eros. Pero bagi paman kami makasakay ay pinaulanan kami ng putok ng mga kalaban. Agad kung niyakap si Lianna para ma protektahan at pilit na nakikipag palitan ng putok habang pinapapasok ko sya sa loob ng sasakyan. "Di ka dapat pumunta doon. Pinapahamak moa ng sarili mo," bulyaw ko sakanya pag kapasok namin sa back seat. Agad namang pina andar ni Eros ang sasakyan palayo sa mga kalaban. "Jerome.." bulong ni Lianna at bigla nalang natumba sa kandungan ako at sumuka ng dugo. Halos mang hina ako ng makita ko ang tama nya sa tagiliran. Para akong biuhusan ng malamig na tubig habang naka titig sakanya. "Putangina. Julianna.. Eros.. ti.. tinamaan sya.." natatarantang sabi ko. hindi ko alam kung paano kami nakarating sa ospital basta ang alam ko lang, ay wala na sya. Naimulat ko ang mga mata ko at sunod-sunod na luha ang pumatak sa mga mata ko. Hanggang ngayon ay naalala ko parin ang nangyari na para bang kahapon lang. Hindi man sab aril ko mismo nanggaling ang bala pero alam ko sa sarili ko kasalanan ko iyon ako ang pumatay sakanya. Kaya ngayn wala na sya. Wala na ang Lianna na magagalit saakin pag uminom ako, wala ng mag seselos pag nag punta ako sa bar, wala ng Lianna na mag aalaga saakin. Wala ng Lianna na mag paparamdam saakin ng pag mamahal wala na sya dahil pinatay ko na.