Chapter 1
1520 Words
Naiinis na ibinato ko ang sandal ko sa gulong ng kotse kong ayaw mag start. Bakit ba ang malas ko ngayong araw nato?
Una ay nanakawan ako, pangalawa ay na abutan ako ng ulan sa gitna ng kalsada at pangatlo ay tumirik ang kotse ko. Ngayon ay basang basa ako habang pilit kong inaalam kung bakit ayaw gumana ng kotse ko.
"Kasalanan mo talaga to Eros," nang gagalaiting sabi ko. Inis na pumasok ako sa kotse ko at nag hintay na tumila ang ulan para maka hanap ako ng tulong.
"Pag minamalas ka nga naman sunod sunod talaga," wala akong cellphone kaya hindi rin ako makakahingi ng tulong sa pinsan ko o maskina kanino.
I am slowly losing hope pero bigla ay napaigtad ako ng may biglang bumosina na kotse sa tabi ko. Kasunod nuon ay bumaba ang isang nakapayong na lalaking ayuko ng makita.
Napaigtad ako ng bigla ay kumatok sya sa salamin ng sasakyan ko. Ayaw ko man ay ibinaba ko iyon at tinitigan sya na para bang hindi ko sya kilala. "Yes?"
"Tumawag si Eros kanina ka pa nya hinihintay nag aalala kaya pinahanap ka nya hindi ka raw ma contact," mahabang litantya nya. Wala akong masyadong maintindihan pero ang alam ko lang ay ayuko syang makausap o makita man lang.
"Nag papahinga lang ako pupunta rin ako don maya-maya," pag sisinungaling ko. Ayukong sabihin na nasiraan ako, ayukong maging mahina.
"Talaga? Bakit bukas ang hood ng kotse mo?" Doon ko lang namalayan na bukas pala yon at hindi ko naisirado ng sinubokan ko yong ayusin.
"Pake mo ba?" Inis na sabi ko. Ano ba naman kasing gina gawa ng lalaking ito dito?
"Saakin kana sumakay. Basang basa kana mag kakasakit ka," bakas man sa boses nya ang pag aalala ay hindi ko iyon pinansin. I know better.
"Wag na pag tila ng ulan pupunta narin ako. You can go now," wala akong balak humingi ng tulong sa lalaking ito. Never.
TAHIMIK akong nakatingin sa labas ng bintana habang walang imik na minumura ang sarili ko. Kanina lang ay buo na desisyon kong hindi sumakay sa sasakyan ni Jerome pero heto ako at parang tangang naka tingin sa kawalan.
"Kailan kapa dumating?" Basag nya sa katahimikan.
"None of your business."
"Andria.."
"Its Naomi for you," mabilis na putol ko sa sasabihin nya. Anong karapatan nyang tawagin ako sa second name ko? Ni hindi naman kami close.
"Fine. Naomi bakit hindi ka man lang tumawag na nasiraan ka?"
"Nanakaw ang phone ko," agad namang sagot ko. "And stop asking, I don't want to talk to you"
Narinig ko syang nag buntong hininga pero hindi na sya nag salita muli na ikina tuwa ko naman. Yon palang magkasama na kami sa iisang sasakyan ay hindi ko na kaya iyon pa kayang mag-uusap kami na parang walang nangyari noon.
Nanginginig naako sa lamig habang pasulyap-sulyap sa lalaking nasa tabi ko. Buti nalang may jacket syang dala kaya kahit papaano ay may nagagamit akong panangga laban sa lamig.
"Pag tila ng ulan babalikan ko yong sasakyan mo," basag nya sa katahimikan.
"Wag na ako na ang gagawa non."
"How are you Nao?"
"Far from good," tipid na sagot ko. Hindi ba nakakaramdam ang taong ito? Ayuko syang makausap, ni ayuko nga syang tingnan. Tapos ngayon feeling naman nya mag kaibigan kami.
Hindi nag tagal ay nakarating kami sa resort ni Eros. I've been here, hindi pa na re-renovate itong resort ay palagi na ako rito. Madalas kasi pag kaylangan ko si Eros ay dito ko sya pinupuntahan.
Malayong-malayo na ang mukha ng resort na ito ngayon. Kung dati ay marumi ito ngayon ay sobrang linis na. Madami narin ang turistang dumarayo rito.
Pag baba ko ng sasakyan nya ay agad akong pumunta sa backseat para kunin ang travelling bag ko. Kunti lang ang dala ko dahil balak ko ay ilang araw lang ako mag lalagi rito.
"Let me carry your bag Andria."
"No thanks," inirapan ko sya at pumasok na sa loob ng resort. Tumila narin ang ulan.
Kilala na ako ng mga staff rito kaya naman ay pinapasok nila ako kaagad. Naramdaman ko naman na nakasunod lang si Jerome sa likod ko. I don't mind as long as hindi na sya mag salita.
"You look pretty wasted," natatawang sabi ni Eros. Nasa reception area sya at halatang may hinihintay.
"Nasiraan ako puta naman kasi ang layo-layo dito," kung nasa mansyon ako ay wala namang problema pero hindi naman na kasi ako doon nakatira kaya sobrang layo.
"Wait. Magkasama ba kayo?" Takang tanong ni Eros habang nagpapalipat lipat ng tingin saaming dalawa ni Jerome.
"Nag punta ako sa bayan. Nadaanan ko lang sya," kibit balikat na sambit ni Jerome. Akala ko ba ay tumawag si Eros at pinahahanap ako? Hindi nalang ako nag salita at walang lingon na umalis doon.
May cabin ako dito kaya alam ko na kung saan pupunta. Sa kanang bahagi ng resort ay may mga cabin doon na hindi pinapa gamit sa mga guest. There are five cabin here. Saakin, kay Eros, Ejay,Rejan at kay Nadine. Katabi ng cabin ko ang cabin ni Eros na hindi naman nya pina renovate siguro ay hindi gusto ni Sofia ipa renovate iyon.
Pag open ko ng pinto ay agad kong ibinato ang travelling bag ko sa sofa. I went to my kitchen and open my mini ref. Agad kong kinuha ang beer in a can doon.
"You should drink water," muntik nakong mapatalon sa gulat ng may magsalita sa likod ko. Agad akong lumingon at agad kong nakita si Jerome na madilim ang matang naka titig saakin.
"What are you f*****g doing here?"
"Kaylan kapa natutong uminom Andria?" Kung noon ay natatakot ako sakanya pwes ngayon ay hindi na. Hinarap ko sya at tinaasan ng kilay.
"Sinong nag bigay sayo ng karapatan na pakialaman ako?"
"You're not like that," I know, hindi nga ako ang Naomi Andria na nakilala nya two years ago. Gone the sweet side of me. And I don't see any problem about that.
"This is me now. Why d'you even care ba?"
"Throw that!" ma awtoridad na sambit nya. Sa totoo lang ay natatakot akong salubongin ang titig ni Jerome pero hindi ko iyon ipapakita. Hindi na ako iyong Andria na iiyak nalang sa isang sulok at makikilimos ng atensyon nya.
Napaatras ako ng lumapit sya saakin at biglang tinabig ang beer na hawak ko. "Jerome ano ba!"
Hindi sya sumagot, he went straight to my mini ref and throw all of my beers. "s**t Jerome stop it," pilit ko syang tinutulak pero he's stronger than me.
"Stop this bullshit Andria. You're not like that!"
"ANO BANG IBIG MONG SABIHIN HA?" gusto ko na talagang umiyak. Ano bang gusto nyang palabasin.
"WHY ARE YOU ACTING LIKE A b***h!" balik sigaw nya saakin.
"BECAUSE I AM!"
"YOU'RE NOT!"
"AND YOU'RE A NOBODY!" Doon ay bigla syang natigilan. Bakas ang galit sa mukha nya. Malalim narin ang pag hinga nya na halatang nag titimpi nalang.
Ang sunod na ginawa nya ay hindi ko talaga inaasahan. Bigla ay inisang hakbang nya ako at hinapit papalapit sa kanya. Walang ano-ano ay inilapat nya ang kanyang labi sa akin.
He closed his eyes and move his lips. Nag tatalo ang utak at puso ko kung sasagotin ko ba ang halik na iyon o itutulak sya palayo. Sa huli ay nakita ko nalang ang sarili kong tinutugon ang halik nya.
I open my mouth and let his tongue inside. A moan escape when he started to massage my breast. I put my hand to his nape. Nakakaliyo ang bawat hagod ng labi nya. s**t lang talaga.
Suddenly he stop and pulled away. Natatanga naman akong napatitig sakanya.
"See, I'm not a nobody Andria" kung nakakatunaw lang ang mga titig ay malamang sa malamang natunaw naako.
Tumalikod na sya at lumabas ng cabin ko. Pag kasarang pagkasara ng pinto ay agad na sunod-sunod na tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Bakit ba palagi nalang akong umuulit?
I found my self seating on the corner yakap ko ang mga tuhod ko at hindi na ma awat ang mga luha ko. Why is he making it so hard for me? Ako nanga iyong umiiwas. Ako nanga ito hindi na nanlilimus kasi iyon yong sabi nya.
"I can't love you Andria. Hindi ikaw si Julianna," natatawang sabi nya habang nakatitig sa akin. We are in my pad kakatapos lang namin mag s*x.
"Julianna is dead," para naman akong si Mia na nakikilimos ng pag mamahal ni Daniel Padilla.
"I know but you can't never replace her," galit na sabi nya. He stood up and pick his cloths isa-isa nyang sinuot iyon. Tahimik lang akong umiiyak sa kama at walang pakealam kung naka buyang-yang lang ang katawan ko.
"Just give me at least five percent Jerome. Ako na ang bahala sa ninety five percent," I know I sound like a desperate b***h but I don't care. I love him.
"Sorry Andria. But I think we better call this off," pagka tapos nyang sabihin iyon ay nilisan nya ang pad ko.
Ako yong buhay ako yong andito. Bakit hindi nalang ako?
"Bakit ba ang unfair mo Jerome?"
- Writer
