สองวันผ่านไปนับจากวันที่ดอกกุหลาบน้ำแข็งเบ่งบาน ในที่สุด วันจัดงานเลี้ยงต้อนรับฉันในฐานะ “ผู้พิทักษ์แห่งคำทำนาย” ก็มาถึง
ฉันถูกแต่งตัวในชุดราตรีสีฟ้าอ่อน เนื้อผ้าโปร่งเบาราวหมอกเช้า ปักประดับด้วยไข่มุกและเส้นเงินถักทอเป็นลวดลายเกล็ดหิมะที่ไหลลื่นไปตามชายกระโปรง
สร้อยคอรูปจันทราเสี้ยว ประดับอัญมณีสีฟ้าระยับ ถูกคล้องลงบนลำคอขาวของข้า—ของขวัญจากหลงอวิ๋น ที่บอกว่า
“มันจะคุ้มครองฉัน…แม้ยามเขาไม่อยู่ข้างกาย”
เมื่อฉันก้าวเข้าสู่ห้องจัดเลี้ยง...เสียงสนทนารอบห้องเงียบลงชั่วครู่ ราวกับลมหายใจทั้งวังหยุดนิ่ง
สายตาทุกคู่หันมามองฉัน ราวกับภาพสะท้อนจากผลึกน้ำแข็งนับพันชิ้น
ห้องจัดเลี้ยงยิ่งใหญ่ตระการตา—ประดับประดาด้วยเสาน้ำแข็งแกะสลัก แสงเทียนนับร้อยสะท้อนกับผลึกใสราวกับหมู่ดาวตกต้องหิมะ
และตรงนั้น—เขากำลังยืนรออยู่
หลงอวิ๋นในชุดราชองครักษ์สีน้ำเงินเข้ม ปักลายมังกรเงินที่เลื้อยตามสาบเสื้อไปจนถึง
