"Rigal..." Bumagsak ang balikat ko. Lalong inipit ang dibdib ko.
Bakit parang una pa siyang susuko sa aming dalawa? Lumalaban naman ako kahit ang sakit-sakit na.
"Iwan mo na ako, Tanya! Umalis ka na rito!" Hindi niya na 'ko matignan sa mga mata, parang pasong-paso siya sa 'kin.
"Hindi iyon ang gusto ko, Rigal. Ano ba? Wag mo namang painiwalaan si Vandol, please..."
"Tangina! Hindi ko na alam kung sinong papaniwalaan ko. Sasabog na ang utak ko sa 'yo! Umalis ka na sa harapan ko bago pa magdilim ang paningin ko."
Napailing-iling ako. Pinunasan ko ang mga luha ko saka lumapit sa kanya pero humakbang siya palayo.
"Umalis ka na sa harapan ko, Tanya. Puta, wag mo na 'kong pahirapan."
Iling lang ako nang iling na parang batang humahagulgol. Ayoko. Kahit ang sakit-sakit, ayoko pa ring mala
